ارتباط با محققاني كه در گذشته در محوطه فيروزآباد فعاليت داشته‌اند، به جهت اطلاع يافتن از نوع فعاليت‌ها و وضعيت فعلي، بايد از سر گرفته و از آنها براي انجام كارهاي علمي دعوت شود. عليرضا عسگري ـ باستان شناس ـ در گفت و گو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با اشاره به اين مطلب گفت: طرح سد فيروزآباد در حال حاضر و گذر شبكه آب آن از روبه‌روي نقش برجسته‌ها و از كناره شهر گور، يكي از مشكلاتي است كه بايد برطرف شود. در اين حالت، دسترسي به نقش برجسته‌ها نيز ممكن نخواهد بود. همچنين در صورتي كه پلي بر روي رودخانه احداث شود، مسير دسترسي بازديدكننده‌ها به كاخ كوتاه‌تر خواهد شد. وي افزود: مجموعه مهمي چون فيروزآباد با تمامي آثار و بناهاي پراهميتش، به عنوان اولين شهر ايجاد شده پس از دارابگرد در دوره ساساني و به دليل موقعيت خاص آن، بايد داراي مديريتي بسيار قوي به همراه تجارب بسيار باشد كه حداقل از كم و كيف كارهايي كه پس از اين بر روي بناها انجام گرفته است، به خوبي اطلاع داشته باشد. او با اشاره به اين كه شايد فيروزآباد تنها پروژه‌اي باشد كه پيش از انقلاب با هدف احيا و به مدت چندين سال بر روي آن كار شد، گفت: فعاليت‌هاي گروه آلماني در اين مجموعه پس از توقف كار، همچنان در كشور آلمان ادامه يافته و در حال حاضر اطلاعات خوبي در اختيار آنهاست، اما متاسفانه اين تحقيقات تاكنون مورد استفاده قرار نگرفته است و به عبارتي، تمامي طرح‌ها در حد مطالعه باقي مانده و به اجرا نرسيده است. اجراي چنين طرح‌هايي حتما به افراد خبره‌ احتياج دارد. عسگري در ادامه عنوان كرد: در مرمت و حفاظت كاخ، بايد از تيم‌هاي مشترك و گروه‌هاي بين‌المللي ايراني و خارجي استفاده كرد. در اين راستا، بسياري از مؤسسات آمادگي خود را اعلام كرده‌اند، اما عدم ارتباط باعث شده است هيچ اتفاقي نيفتد. آلماني‌ها، به خصوص پروفسور هوف، اسناد متعددي از فيروزآباد دارند كه بايد از آنها دعوت شود و از تجربيات آنها استفاده كرد. وي از حوزه فارس به عنوان پايتختي هزارساله كه تمامي مردم جهان ايران را به نام آن مي‌شناسند، ياد كرد و افزود: فيروزآباد در اين حوزه به عنوان پايتخت ساساني‌ها، مستحق توجه به اندازه مجموعه تخت جمشيد است. اما متاسفانه، رسيدگي به اين شهر تنها به اندازه يك كارگاه خانه قاجاري از سوي مسؤولان سازمان ميراث فرهنگي است و امكانات در نظر گرفته شده براي محوطه همپايه يك خانه قاجاري است و تاكنون نيز به همان اندازه به آن نگاه شده است. عسگري اضافه كرد: در حال حاضر قلعه دختر داراي وضعيت نامناسبي است كه همواره طي 25 سال اخير همان گروه‌هاي محلي در چارچوب هفت نفر كارگرهاي تجربي به همراه يك سركارگر به شيوه گذشته كار مي‌كنند. اين عده نه اطلاعات آكادميكي دارند، نه اطلاعات تجربي آنها به روز شده و نه كلاس‌هاي آموزشي براي آنان طراحي شده است. آيا واقعا هفت نفر كارگر براي بناهاي مهمي چون كاخ يا قلعه ساساني كافي است؟ اين باستان شناس به تخريب بزرگترين نقش برجسته تاريخي ايران در اين ناحيه اشاره كرد و گفت: اين نقش برجسته دقيقا در مكاني در سينه كوه قرار دارد كه بارندگي‌ها شدت بسياري دارد و مي‌تواند تاثير خود را بگذارد. مي‌توان پوشش فلزي بر روي آن نصب كرد كه حداقل از اين موضوع ضربه نبينند. در حال حاضر اين نقش برجسته چنان محو شده است كه مردمي كه از آنجا رد مي‌شوند، ممكن است آن را نبينند، حتا براي نمايش آن هم كاري انجام نشده است. وي اضافه كرد: طرح پلان ايزومتري نقش برجسته توسط آلمان‌ها برداشت شده و از نظر طرح هيچ مشكلي ندارد. اما بايد به سرعت گروهي هم براي باستان شناسي مشترك و هم به جهت مرمت‌هاي اساسي در محوطه تشكيل شود. عسگري در ادامه اظهار داشت: اين شهر، نقش برجسته‌ها و اهميت آنها به اعتقاد بنده براي مردم و جامعه ناشناخته است. چراكه تحقيقات مربوط به آن توسط خارجي‌ها انجام نشده و تنها در مقالات تخصصي يا كتا‌ب‌هاي تخصصي از آن نام برده شده است. وي در مورد سد تنكاب و عبور كانال‌هاي آبرساني كه از اين شهر عبور خواهد كرد بار ديگر هشدار داد و گفت: عبور كانال‌ها چهره محوطه را مخدوش مي‌كند و دسترسي به نقش برجسته‌ها را غير ممكن، سازمان آب بايد تمهيدي در اين خصوص بينديشد؛ اين كه از كانال‌هاي زيرزميني استفاده كند و هم ميزان آب عبوري را مورد بررسي قرار بدهد. او همچنين به ريزش بخش ديوار پشت قلعه‌ دختر اشاره كرد و گفت: زمستان سال گذشته اين ديوار به طور كامل فرو ريخت و حال با وجود خرابي اين ديوار، موضوع بايد مورد توجه مسؤولان قرار گيرد؛ زيرا خطر رانش بخش‌هاي ديگر وجود دارد و احتمال دارد اين بخش‌ها آسيب جدي ببيند. انتهاي پيام