هشتمين ميزگرد دانشجويي بررسي انتخابات رياست جمهوري نهم با حضور نمايندگان چند تشكل دانشجويي در خبرگزاري دانشجويان ايران برگزار شد. در اين نشست «سيدامير پاكزاد» سخنگوي فراكسيون روشنگري دفتر تحكيم وحدت(طيف علامه)، «سيدعلي سيادتي» دبير جامعه‌ي اسلامي دانشجويان دانشگاه تهران، «عطاءالله بيگدلي» مسؤول بسيج دانشجويي دانشگاه امام صادق (ع) و «مهدي ميرزايي» عضو نوگراي طيف شيراز دفتر تحكيم وحدت، حضور داشتند. به گزارش خبرنگار سياسي ايسنا، ابتدا «بيگدلي» در ارزيابي فضاي فعلي دانشگاه‌ها با اشاره به اينكه «اكنون براي ارزيابي زود است»، گفت: مقايسه‌ي اين انتخابات با سال 1376 و 1380 قياس مع‌الفارق است، فعلا فضاي سياسي مبهمي بر دانشگاه حاكم است كه بخشي از آن به دليل ابهام در فضاي انتخاباتي كشور است و اينكه آرايش سياسي هنوز درست انجام نشده است. پاكزاد نيز در همين باره گفت: بي‌تفاوتي كه در دانشگاه‌ها شاهديم سواي آنچه به عنوان واضح نبودن آرايش نيروهاي سياسي وجود دارد، فضاي انفعال درون جامعه را هم تداعي مي‌كند. در انتخابات‌هايي مثل سال 1376 كه فضاي عادلانه‌تري حاكم بود، شور انتخاباتي فضاي دانشگاه به جامعه منتقل شد و با توجه به انسداد سياسي در سال 76 شور و هيجان به فضاي جامعه بازگشت. وي افزود: در دوم خرداد دانشجويان به عنوان پيشتازان حركت عمومي جامعه براي تحقق اهداف آرمانگرايانه‌ي خود منجر به انتقال شور به جامعه شدند، اميدواريم دانشجويان از اين فرصت باقيمانده تا انتخابات اتي استفاده كنند و با نقد شرايط جامعه، راهبرد عملي براي خروج از اين فضا را پيدا كنند. در ادامه، سيادتي نيز اظهار داشت: علي‌رغم برنامه‌هاي برخي تشكل‌ها، بازخورد چنداني دريافت نشده است و گويا غباري بر فضاي دانشگاه‌ها نشسته، چرا محيطي كه بايد فعال‌ترين قشر جامعه باشند سكوت كرده‌اند؟ حضور گسترده‌ي مردم نيز منوط به شركت تمام طيف‌ها در انتخابات نيست، مثلا در انتخابات شوراها با اينكه تنوع وسيعي از احزاب حضور داشتند ولي شركت مردم در آن حداكثري نبود. وي علت آنچه را رخوت در تشكل‌هايي چون بسيج دانشجويي و جامعه‌ي اسلامي مي‌خواند اين گونه تشريح كرد: شخص خاصي برجسته نشده و اصولگرايان روي يك نفر به اجماع نرسيده‌اند ولي چون هدف وحدت است، بسيج و جامعه‌ي اسلامي برنامه‌هايشان به سمت وضوح كلي و زواياي مختلف انتخابات است و نه فرد خاصي. اين فعال جامعه‌ي اسلامي دانشجويان، همچنين «سرخوردگي» را علت آنچه «رخوت» در تشكل‌هاي طيف مقابل مي‌خواند دانست و افزود: در سال‌هاي گذشته از اين افراد استفاده‌ي ابزاري شد و شعارهاي مورد اتكاي آنان، شعارهايي خارج از حيطه، موقتي و بدون زيربناهاي لازم بود كه نمي‌توانست آرمان جنبش دانشجويي باشد، همچنين به اين شعارها عمل نشد و منتخبان اين تشكل‌ها بيشتر وقت خود را صرف منازعات كردند. بلاتشبيه، بني‌صدر هم از اين شعارها زياد مي‌داد. سيادتي ادامه داد: دسته‌ي سوم تشكل‌ها نيز طيف خاكستري هستند كه در امواج مختلف حالت مي‌گيرند. ميرزايي نيز در ادامه‌ي اين ميزگرد با بيان اينكه «قاطبه‌ي مردم در صورت شركت در انتخابات به شعارها و مفاهيم مترقي رأي مي‌دهند»، ابراز داشت: بخشي از دانشجويان مي‌گويند كه به چپ اجازه‌ي كار ندارد، پس بگذاريد راست بيايد تا يكپارچه شود و نتيجه‌ي ناگوار آن بر همه‌گان آشكار شود. وي افزود: دانشگاه بيشترين نمادي است كه مي‌تواند عملكرد 8 ساله‌ي دولت را به نمايش بگذارد چراكه اصلاح‌طلبان دولت از حداقل امكانات رسانه‌يي برخوردارند و نمي‌توانند موفقيت 8 ساله‌ي خود را به افكار عمومي برسانند. به اعتقاد من رنجنامه‌اي كه خاتمي در پايان 8 سال منتشر خواهد كرد بسيار پردرد خواهد بود. ميرزايي در واكنش به گفته‌هاي سيادتي، اظهار داشت: شعارهايي كه 22 ميليون نفر به آن رأي دادند، مطالبات مردم بود و نه شعارهاي موقتي كه توهيني به مردم است. همچنين بعد از 8 سال با تخريب الگوهايي چون حجاريان و مهاجراني نمي‌توانيم هويتي را براي قاطبه‌ي دانشجويان معرفي كنيم و دانشجوي جوان بي‌هويت منجر به ناهنجاري‌هاي اجتماعي و اخلاقي مي‌شود. اين عضو طيف شيراز دفتر تحكيم وحدت ادامه داد: به عنوان عضو يك اتحاديه‌ي دانشجويي معتقد به اتحاد بين دانشجويان به ويژه دانشجويان اصلاح‌طلب هستيم و در اين روند بيشترين نقد را سزاوار مسوولان مي‌دانيم. علي‌رغم اينكه بخشي از انشقاق دفتر تحكيم به دليل بي‌ظرفيتي دانشجويان بود بخش ديگر آن را متوجه بخش‌هايي مي‌دانيم كه خشونت را درون جامعه‌ي دانشگاهي رسوخ دادند و موجب يأس و سرخوردگي آنها شدند. لذا بهترين نقش در اين برهه از زمان را روشنگري و بيشترين برنامه‌هايمان را براي تماس با جامعه‌ي دانشجويي و توده‌هاي مردم در نظر گرفته‌ايم. در ادامه، بيگدلي يكي از مشكلات اصلي تشكل‌ها را تفاوت ادبيات و زبان مشترك آنها خواند و گفت: اولين گام اين عدم فهم نداشتن مفاهيم مشترك است كه بسياري از عقب‌ماندگي‌هاي موجود در دانشگاه را موجب شده، همچنين ما معتقد نيستيم كه كليت نظام تا به حال ناكارآمد بوده و از كليت نظام دفاع مي‌كنيم. همچنين با وجود تكثر و تعدد در جامعه‌ي موجود، در جامعه‌ي مطلوب من وحدت و يكپارچگي بين اعضاي حكومت وجود دارد. پاكزاد در نقد آنچه كه سيادتي «علت سردرگمي دانشجويان اصولگرا» خوانده بود، اظهار داشت: اينكه منتظر خروج دود سفيد از اردوگاه اصولگرايان باشيد، كاركرد حزبي است، در صورتي‌كه آوانگارد(پيشرو) بودن لازمه‌ي حيات جنبش دانشجويي است. دانشگاه همچنان گروه مرجع جامعه و تأثيرگذار در جامعه هست ولي بي‌تفاوتي اين نهاد نسبت به مسأله‌ي مهمي چون انتخابات نه‌تنها به تحقق دموكراسي كمك نمي‌كند كه نگراني عظيمي را از بازگشت استبداد در صورت عدم حضور نخبگان در انتخابات متصور خواهد شد. وي ادامه داد: اگر يكي از شروط سلامت برگزاري انتخابات را مشاركت دانشگاهيان بدانيم و فضاي باز انتخاباتي وجود داشته باشد، عدم ردصلاحيت‌هاي گسترده و برخورد جناحي به خواست عمومي تبديل مي‌شود. پاكزاد در تأييد گفته‌هاي ميرزايي با تاكيد بر اين كه «تنها نبايد به برگزاري انتخابات توجه داشت»، گفت: انباشته شدن مطالبات مردم در اين 25 سال خطري را براي آينده نظام به همراه دارد و ما نبايد اگر 20 تا 30 درصد را موافق خود مي‌دانيم، اين تفكر را داشته باشيم كه با يكدست شدن حاكميت مشكلي پيش نخواهد آمد. وي ابراز عقيده كرد: اين انتخابات شايد به نوعي آزموني مهم براي نهادهاي باشد كه با راي مستقيم انتخاب مي‌شوند. نسل جديد حاضر بايد با نگاه حفظ و تكثر در اين انقلاب، جلوي هجمه‌هاي آگاهانه يا ناآگاهانه‌ي كساني را كه خود را داعيه‌دار انقلاب مي‌دانند ولي به مجموعه‌ي نظام ضربه مي‌زنند، بگيرد. اين سخنگوي فراكسيون روشنگري دفتر تحكيم وحدت(طيف علامه)، نقطه‌ي مشترك خود را با ساير تشكل‌ها دفاع از حضور در انتخابات دانست و افزود: جهت حفظ همبستگي ملي و مشاركت عمومي، ضمن تأكيد بر اجراي صحيح قانون بايد مرزهاي بيگانه‌ي خودي و غيرخودي را برداريم، چراكه در صورت افزايش گزينه‌هاي مردم براي انتخاب، مي‌توان به افزايش مشاركت عمومي و به تبع آن تحكم همبستگي ملي اميدوار بود ولي در صورتي كه جنبش دانشجويي بخواهند بي‌تفاوت باشد و انفعال پيشنه كند، خطر از بين رفتن دستاوردهاي نظام از ابتداي انقلاب تاكنون وجود دارد. پاكزاد وظيفه‌ي اصلي جنبش دانشجويي را دفاع از ملت در قبال دولت‌هاي گذشته و آتي دانست و گفت: بر عهده‌ي جنبش دانشجويي است كه در زمان تبليغات منجر به افزايش آگاهي شود و از چيزهايي سخن بگويد كه كم كم به عنوان فرهنگ جامعه مورد پذيرش قرار گيرد. ادامه دارد. . .