در كتاب‌هاي مختلف، ازجمله (روضات الجنات) و (شرح من لايحضر) چنين ذكر شده كه اولين مسجدي كه در اصفهان بنا شده، مسجد لنبان بوده است و در روضات كرار آمده كه حضرت مجتبي (ع) در اين مسجد نماز خوانده‌اند. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) مسجد لنبان از بناهاي بسيار قديمي است كه در دوره صفويه تعمير شده و قسمت‌هايي بر آن افزوده شده است. پنج بيت بر بالاي ورودي مسجد حاكي از تعمير بنا در دوره شاه سليمان صفوي است و ماده تاريخ آن در بيت آخر سال 1080 را نشان مي‌دهد. كتيبه ديگري در سردر بنا از اضافات قرن سيزدهم است. شبستان قديمي مسجد به شكل يك تالار مرتفع و داراي دو ستون حجيم‌ آجري بوده و در جهات جنوب غربي و جنوب شرقي آن ايوان‌هايي با ستون‌هاي چوبي قرار داشته‌اند. اين تالار بر روي نهر فدين واقع شده بود؛ به‌طوريكه تمام نهر مذكور از زير آن مي‌گذشت و طرفين دخول و خروج نهر فضايي خوش آب و هوا با درختان بسيار در مجسد پديد آورده بود. همچنين در زير اين شبستان سردابه‌اي بنا شده بود كه مردم در آنجا نذورات خود را به عمل مي‌آوردند و حوايج خود را ضمن عريضه‌هايي به آب مي‌سپردند. در حدود چهل سال پيش اين شبستان تخريب شده و با تنظيم اداره باستان شناسي و توليت آقاي خلدي نسب شبستان جديدي با ستون‌هاي فلزي ايجاد شد. امروزه مسير نهر فدين را تغيير داده‌اند و قطعات گچبري از دوره‌هاي قبل از صفوي و چند لوح كاشي كاري مربوط به دوره صفويه از آثار قديمي مسجد در گوشه و كنار شبستان جديد نصب شده است. حياط باغ مانندي مسجد را در دو جبهه جنوب غربي و جنوب شرقي فراگرفته كه در نقشه‌هاي ارايه شده منظور نشده است. در سال‌هاي اخير در قسمت‌هايي از اين حياط فضاهايي با عملكردهاي مختلف ساخته شده است. الواح كاشي‌كاري باقيمانده از آثار قديمي مسجد مورخ سال 1080 مي‌باشند. در كتيبه‌هاي سردر ورودي مسجد تاريخ‌هاي 1080 و 1256 ديده مي‌شوند و منبر نفيس منبت كاري مسجد داراي تاريخ 1114 مي‌باشد. در منابع موجود باني مسجد جلال الوزرا محمد ديلم دستجردي اصفهاني معرفي شده و در كتيبه‌هاي بنا نام خطاطاني چون محمدرضا امامي و محمدباقر شيرازي ديده مي‌شود. انتهاي پيام