ارتباط فلسفه و نوشتن يك ارتباط لابد است كه بايد حتما باشد. پرتو اشراق - مترجم - در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران با بيان اين مطلب اظهار داشت:‌ اگر در اثري فلسفه نباشد، آن اثر بي‌ آب و رنگ خواهد بود. اصولا فسلفه به زندگي نگاه دارد و نويسنده نيز به زندگي نگاه مي‌كند. اگر اين دو با هم مالوف نباشند، قطعا كار خوبي نخواهيم داشت؛ مثل آثار زيادي كه چاپ مي‌شوند و چيزهاي بي‌ربطي در آنها وجود دارد. وي وارد كردن مستقيم فلسفه را در آثار، اشتباه دانست و ادامه داد: اگر بخواهيم به طور مستقيم مباحث فلسفي را در نوشته‌ها بياوريم، كار درستي نيست و تنها امر كردن است. در داستان نيز آوردن مستقيم فلسفه اشتباه است. اگر اين طور باشد، پس قصه چه فرقي با يك مقاله فلسفي دارد؟ اين مترجم درباره سير انديشه در نوشته عنوان كرد: مي‌تواند هر دو طرف وجود داشته باشد؛ يعني اول فكر كرد كه چه مي‌خواهيم بنويسم يا فهواي كلام در ذهنمان باشد و دقايق را در حين نوشتن فراهم كنيم. بنابراين هر دو روش عملي است و هر نويسنده‌اي به روشي عادت دارد و قانون خاصي براي نويسنده نيست. انتهاي پيام