مراسم “صفر آيين آخير چرشنبه‌سي” در آخرين چهارشنبه ماه صفر برگزار مي‌شود
ماه صفر در ميان ماه‌هاي قمري، ازجمله ايامي است كه در نزد مردم آذربايجان، تصويري از نحوست را به همراه داشته و هر اتفاق ناگواري كه رخ دهد، به حساب اين ماه گذاشته مي‌شود. پژوهشگر بخش مردم‌شناسي اداره ميراث فرهنگي استان آذربايجان غربي در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران، با اعلام اين مطلب افزود: به همين لحاظ خانواده‌ها سعي مي‌كنند براي دور ماندن از قضا و قدر الهي و اتفاقات ناگوار، با خريدن قطعه‌هاي طلاجات يا آيينه، به‌عنوان چشم روشني، نحوست اين ايام را از بين ببرند. حسن سپهرفر اضافه كرد: همچنين با انجام مراسمي تحت عنوان ”فال صفر آيين آخير چرشنبه‌سي” كه اغلب در ميان زنان در آخرين چهارشنبه‌ي ماه صفر انجام مي‌گيرد، سعي مي‌شود نحوست اين ماه از بين برده شود. وي همچنين اظهار داشت: برگزاري اينگونه رسم‌ها از ويژگي‌هاي خاص فرهنگ‌ها در ميان جوامع مختلف تلقي مي‌شود كه اغلب از پيشينيان بر جاي مانده و سينه به سينه به عصر حاضر رسيده است، و گاهي هم در اين مسير فرد يا گروهي به‌عنوان عضوي از جامعه‌اي كه در آن زندگي مي‌كنند، آن را به عنوان فرهنگ جديد پذيرفته و به آن عمل مي‌كنند. پژوهشگر بخش مردم‌شناسي ميراث فرهنگي آذربايجان غربي ادامه داد: اين مراسم در ايام گذشته در اكثر نقاط ايران ازجمله در ميان زرتشتيان يزد در روز سيزدهم از ماه تير و چهارمحال و بختياري به‌منظور تفال در ميهماني و جشن‌هاي عمومي اجرا شده و درواقع با توجه به محتواي انجام اين مراسم كه توسط زنان و دخترها انجام مي‌گيرد، هدف آن آگاه شدن از سرنوشت و پيشگويي آينده مي‌باشد كه در ميان ترك‌زبان‌ها هم با خواندن اشعار تركي در قالب باباتي در آخرين چهارشنبه‌ي ماه صفر برگزار مي‌شود. وي درخصوص انجام اين مراسم اظهار داشت: معمولا يك روز قبل از انجام اين رسم در غروب روز سه‌شنبه ظرف سفاليني به نام كوپه را از آب پر مي‌كنند و دختر بچه‌اي آن را در ميان همسايه‌ها و آشنايان مي‌گرداند و هر كس هر نيت و آرزويي داشته باشد، از دل خود گذرانده و شي‌اي را انتخاب كرده و به نشانه‌ي خود در داخل ظرف مي‌اندازد، پس از اتمام كار ظرف را در جايي محفوظ و معمولا زير ناودان گذاشته و روي آن را با دستمالي مي‌پوشانند. سپهرفر خاطرنشان ساخت: صبح يا بعدازظهر روز چهارشنبه نيت‌كنندگان كه همگي زن و دختر هستند، در منزل يكي از همسايگان ا فاميل جمع مي‌شوند و دختر بچه‌ي نابالغي را در كنار ظرف نشانده و چادري را بر سرها و يظرف مي‌كشند تا كسي ظرف را مشاهده نكند. وي افزود: زني خبره شروع به خواندن باياتي مي‌كند و دختر بچه شي‌اي را از آب داخل ظرف بيرون مي‌آورد و تحويل مي‌دهد و شيء مذكور متعلق به هر كسي كه باشد با توجهبه مضامين و معاني اشعار خوانده شده نيت و آرزوي خود را تعبير و تفسير مي‌كند. پژوهشگر بخش مردم‌شناسي ميراث فرهنگي آذربايجان غربي در پايان يادآور شد: بعد از اين كه تمام اشيا و نشانه‌ها از داخل ظرف بيرون آورده شد، ميزبان با ميوه‌ي فصل و شيريني از مدعوان و ميهمانان پذيرايي مي‌كند. انتهاي پيام