به مناسبت بيست‌وششمين سالگشت درگذشت سعيد هرمزي نوازنده سه‌تار، دكتر عطاالله اميدوار - مدرس موسيقي و معماري- يادداشتي را در اختيار سرويس موسيقي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) قرار داده است. در اين يادداشت آمده است: نهم ديماه 1355 استاد بزرگ موسيقي ايران استاد تار و سه تار سعيد هرمزي در تهران چشم از جهان فروبست و مشتاقان موسيقي اصيل ايراني را در فراق خود گرفتار كرد. استاد سعيد هرمزي در سال 1276 خورشيدي در تهران محله سنگلج (پارك شهر فعلي) ديده به جهان گشود. پدرش مرحوم ميرزا حسين خان ثقه‌السلطنته از مديران و صاحب منصبان دوران قاجار و مادرش شاهزاده ملوك خانم كه از معلمين خصوصي پيانو - زبان فرانسه و انگليسي خوشنويسي را آموزش ديده بود و به آن هنرها آشنا بود و فرزندان كم و بيش در كنار مادر هنرمند و هنردوست علاقه‌اي به اين هنرها پيدا كرده بودند. يكي از فرزندان اين خانواده به نام ابوالفتح ميرزا آموختن تار را پيش خود و سپس در محضر ميرزا حسينعلي استاد و نوازنده چيره‌دست تار و يكي از پيشگامان موسيقي ايراني فراگرفت ؛ به گفته برادرش تار را به زيبايي مي‌نواخت. شنيدن صداي تار برادر آنچنان تاثيري در دل برادر كوچكتر گذاشت كه درخواست خريد تار و مشق در خدمت برادرش را كرد. پس از مدتي به خدمت استاد درويش خان كه خود از بهترين شاگردان ميرزا حسين علي و صاحب ابداعات پيش‌درآمد يا رنگ در موسيقي ايراني بود، رفت و با عشق و كار شبانه روزي موفق به آموختن ذخاير هنري استاد خويش- درويش- شد و از استاد تبرزين طلا را كه درويش به بهترين شاگردان مي‌داد گرفت. سپس در سال 1307 در خيابان شاهپور كلاس مشق موسيقي داير كرد؛او شاگردان زيادي داشت و به علت كار در بانك سپه و انتقال به مشهد كلاس خود رادرتهران تعطيل و در مشهد به تعليم شاگرداني پرداخت . به گفته خود وي يكي از شاگردانش اندوخته‌هاي استاد را فراگرفته و به خوبي مي‌نواخت پس از بازگشت از مشهد در خلوت خود ساز مي‌زد و مدتي هم نزد استاد حاج علي اكبر خان شهنازي فرزند خلف ميرزا حسينعلي رنگ‌پا و ضربي پاي وي را فراگرفت و همچنين پيش درآمدها و تصنيف‌هاي موسي خان ني داوود و ركن‌الدين خان مختاري را كه از نوازندگان و موسيقي‌دانان بزرگ بودند، ياد گرفت و به زيبايي با شيوه خود مي‌نواخت. استاد به علت كسالت و عمل جراحي وزن تار و صداي آن به گوشش سنگين مي‌آمد بنابراين سه تار را براي نواختن ترجيح مي‌داد. درسال 1350 بنا به درخواست راديو تلويزيون ملي ايران در سازمان حفظ و اشاعه‌ي موسيقي به تعليم نوازندگاني كه خود از فارغ‌التحصيلان رشته موسيقي دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران بودند و در اين زمان از اساتيد موسيقي مي‌باشند، مشغول شد. از آنجمله آقايان (لطفي - طلايي - عليزاده - جنكوك - خانم توفيق) . استاد به درخواست همين موسسه تمام دستگاههاي ايراني را توسط مرحوم كسماييان كه خود سه تار مي‌ساخت و مدتي هم شاگرد استاد بود، ضبط كرد كه در آرشيو حفظ و اشاعه موجود است .متاسفانه هيچ يك از شاگردان نتوانستند سبك استاد را بنوازند تا حدودي مرحوم كسماييان زدن سه تارشان شباهتي به استاد داشت. مرحوم استاد هرمزي تمام اندوخته‌هايي كه از استادش فرا گرفته بود به خوبي مي‌نواخت. انگشت راست محكم سريع، انگشتان چپ روان و سريع داشت كه با قدرت و سرعت و نرمي روي سه تار ، مانند موج ملايم دريا يا مزرعه‌اي گندم كه باد ملايم به ‌آن بوزد،حركت مي‌كردند. استاد با مرحوم استاد سليمان خان امير قاسمي كه از اساتيد بنام آواز و موسيقي ايران بود ،دوستي زياد داشت و هر هفته يك بعد از ظهر در محل‌منزل استاد امير قاسمي حضور پيدا مي‌كرد و دمي را با هم به نواختن و آواز خواندن و يادآوري موسيقي مي‌پرداختند؛ اينجانب هم افتخار همراهي را داشتم و درس آواز را با آنها تعليم مي‌گرفتم. نوارهايي از ساز و آ واز اين دو استاد به طور خصوصي موجود مي‌باشد. از دوستداران مخلص ايشان مرحوم استاد شهريار شاعر بزرگ زمانه بود كه هر فرصتي در تهران پيدا مي كرد، به منزل استاد مي‌رفت و از فصاحت شنيدن صداي ايشان لذت مي‌برد.او شعري را هم در وصف استاد سروده است. سرانجام پس از يك عمر تلاش و كوشش در راه اعتلاي موسيقي اصيل ايراني پس از يك مريضي طولاني در 9 مهرماه 1355 در منزل كوچك شخصي خود در خيابان شاهپور سابق دار فاني را وداع گفت؛در قطعه 938 بهشت زهرا به خاك سپرده شد .روحش شاد. انتهاي پيام