شعاري كه دولت با عنوان خصوصي‌سازي در شيلات پيش گرفته، با رهاسازي اشتباه شده است. ارسلان قاسمي، رييس اتحاديه آبزيان ايران، در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادي خبرگزاري دانشجويان ايران با اعلام مطلب فوق، در مورد اهداف گسترش صنعت پرورش ميگو، گفت: اين صنعت در بدترين مناطق آب و هوايي و با زمينهاي درجه پنج و شش انجام مي‌شود. تكثير و پرورش ميگو در ايران، با اهداف مقدس ايجاد اشتغال، ارزآوري، ايجاد امنيت مرزي،‌ كاهش مفاسد اجتماعي، بخصوص قاچاق كالا در مناطق جنوبي كشور راه‌اندازي شد، اما دولت به جاي اينكه از اين صنعت حمايت و وظايف خود را بتدريج به تعاونيها و اتحاديه‌ها واگذار كند، عملا اين صنعت را رها كرده است. وي ادامه داد: در دو سال گذشته، صنعت پرورش ميگو با بحرانهاي متعددي روبه‌رو شده است. اولين بحران، كاهش قيمت جهاني اين محصول بود. بحران دوم مربوط به سرماي زودرس در خوزستان بود كه باعث شد هزاران تن ميگو تلف شوند. همچنين امسال قيمت اين محصول در بازار داخلي افت كرد و از طرف ديگر بيماري ويروسي لكه سفيد شايع شد و به دستور سازمان دامپزشكي تمام ميگوها منهدم شدند. وي ضمن انتقاد از عملكرد سازمان دامپزشكي گفت: با توجه به ماده پنج قانون سازمان دامپزشكي، خسارت پرورش‌دهندگان ميگو بعد از انهدام، بايد پرداخت مي‌شد كه با گذشت سه ماه از قرنطينه، هنوز اقدامي در اين جهت صورت نگرفته است. همچنين بهروز كاكاوند، مديرعامل شركت تعاوني توليدكنندگان پرشين گواتر چابهار، در اين زمينه به خبرنگار اقتصادي ايسنا، گفت: سرمازدگي ميگو در خوزستان به علت كمبود سالنهاي عمل‌آوري و در نتيجه آن تأخير در زمان برداشت صورت گرفت. در مورد بيماري لكه سفيد نيز اگر اقدام فوري و منسجمي صورت نگيرد، اين بيماري وارد استانهاي ديگر خواهد شد و مسؤول مستقيم آن، سازمان دامپزشكي است. وي تصريح كرد: تا چندي ديگر زمان برداشت فرا مي‌رسد، ولي هنوز كارخانه‌هاي عمل‌آوري، آماده فعاليت نشده‌اند، قيمت خريد مشخص نيست و بازاريابي هم صورت نگرفته است، به نظر مي‌رسد بحران امسال به مراتب بدتر از پارسال باشد. تا چند هفته ديگر نيز حدود شش هزار تن ميگو صيد مي‌شود، بدون اينكه براي يك كيلوي آن برنامه‌ريزي داشته باشيم. كاكاوند، بانك كشاورزي را سرمنشا تمام مشكلات خواند و گفت: بانك كشاورزي صنعت پرورش ميگو را به بازي گرفته است و فقط در سود ما شريك است. مديران اين بانك در حضور نمايندگان مجلس و مدير عامل شيلات پذيرفته‌اند كه سرمايه در گردش را بدون در نظر گرفتن بدهي‌هاي سال گذشته و به ميزان 30 ميليون تومان به هر نفر پرداخت كنند، ولي در عمل اين پول پرداخت نشد و اگر مسؤولان براي اين صنعت فكري نكنند، صنعت پرورش ميگو نابود خواهد شد. دكتر ارسلان قاسمي، معتقد است: براي پرورش ميگو شش مرحله مولدسازي، تكثير بچه ميگو، توليد غذا، پرورش ميگو، عمل‌آوري و صادرات وجود دارد و دولت به جاي اينكه اين مراحل را متوازن و هماهنگ پيش ببرد، با واگذاري چند هكتار زمين و مقداري وام بانكي، فقط قسمت آسان كار را انجام داده است، ولي بحث عمل‌آوري، صادرات، توليد غذا و تكثير بچه ميگو را كه كاملا فني و تخصصي است، رها كرده است. وي ادامه داد: اين صنعت در سال 73 با متوسط 60 كيلوگرم در هكتار، كار خود را شروع كرده و در حال حاضر به دو هزار كيلوگرم در هكتار رسيده است. براي رسيدن به اين مرحله، تمام هزينه‌ها را خود پرورش‌دهندگان به روش آزمون و خطا پرداخت كرده‌اند. بهروز كاكاوند نيز عنوان كرد: در سالهاي اول، شيلات، لارو، بچه ميگو و غذاي مجاني به توليدكنندگان مي‌داد تا اين صنعت راه بيافتد، اما فكري به حال صنايع وابسته آن نشد. وي تأكيد كرد: يكي از مشكلات ما برداشت نكردن به موقع ميگو است. هيچ سالي نتوانسته‌ايم ميگو را به موقع جمع كنيم. يكسال سرمازدگي، يكسال ويروس لكه سفيد و يكسال ميگوها به علت بزرگ شدن، با كمبود اكسيژن مواجه ‌شده و تلف مي‌شوند. شيلات كه متولي اصلي صنعت پرورش ميگو است به اين مشكل رسيدگي نمي‌كند و فقط براي گزارش دادن به مافوق، سطح مزارع زير كشت را بالا مي‌برند، و كسي به انتهاي كار كه ميزان برداشت به چه مقدار است، كجا عمل‌آوري مي‌شود و چگونه براي آن بازاريابي مي‌شود، توجهي ندارد. وي در پايان گفت: ما 70 ميليون نفر جمعيت داريم، اما براي يك كيلو ميگو هم بازاريابي داخلي انجام نداده‌ايم. ميزان توليد ما شش هزار تن است كه 0/5 درصد بازار جهاني هم نمي‌شود، پس بهترين بازار مصرف، بازار داخلي است و اصلا احتياجي به صادرات نداريم. انتهاي پيام