حسن حبيبي گفت: كسوت، انضباط، احترام و رعايت ادب تنها نكته‌ي مهمي بود كه در فوتبال آن زمان حاكم بود. بازيكن سابق تيم شاهين و تيمهاي ملي فوتبال با اشاره به رعايت مسائل انضباطي، مقوله‌ي مهمي كه در فوتبال دوره‌ي بازي‌گري‌اش به عنوان يك اصل انكارناپذير به رعايت آن مي‌پرداختند، در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشي ايسنا اظهار داشت: رعايت اصل پيشكسوتي و افتادگي كوچكترها در برابر بزرگان ويژگي مهمي بود كه به طور قطع نقش مهمي را در فوتبال ما بازي مي‌كرد، اما آن طور كه از مطالب مطبوعات ما بر مي‌آيد رعايت بزرگي و كوچكي و احترام به پيشكسوتان مساله‌اي است كه مقداري در فوتبال فعلي ما فراموش شده است. من معتقدم اين امر به طور تمام و كمال مربوط به بازيكنان نيست بلكه ممكن است بزرگترهاي ما با كوچكترها رفتار خوبي نداشته‌اند كه ما شاهد چنين عكس‌العملهايي هستيم. حسن حبيبي بازيكن تيمهاي شاهين و تاج تهران در 18 بهمن ماه 1318 در شهر كرمان ديده به جهان گشود،وي از سن دوازده سالگي فوتبال را به طور جدي ادامه داد و در دبيرستان ابوريحان به عنوان كاپيتان تيم انتخاب شد. اولين باشگاه حرفه‌اي فوتبال كه حسن حبيبي كار خود را در آن شروع كرد باشگاه شاهين بود و در تيم جوانان حضور داشت. وي پس از آن به باشگاه تاج (استقلال) پيوست و در حدود 4 سال در اين تيم بازي كرد. او در سال 1958 وارد تيم ملي شد و در آخرين سالي كه در باشگاه تاج بود (42 - 41) با اين تيم قهرمان مسابقات باشگاههاي تهران شد. بازيكن سابق تيم استقلال تهران در ادامه صحبتهاي خود با تاكيد بر عملكرد مديران باشگاهها، مربيان و اساسا مسوولان ورزشي كشور متعقد است: مقصر بسياري از قضايايي كه در ورزش كشور اتفاق مي‌افتد، اين افراد هستند. وي مي‌گويد: ما بايد تا حدود زيادي روشهاي اشاعه‌ي فرهنگ را در كشورمان از طريق وسائل ارتباط جمعي و مطبوعات تغيير دهيم كه در اين راستا مديران و مربيان ورزشي كشور مي‌توانند نقش هماهنگ‌كننده بر امور ورزش را داشته باشند. من معتقدم ورزش در درجه‌ي اول وسيله‌اي براي پيشرفت اخلاق، فرهنگ، خوبيها و جوانمرديهاست. بر اين اساس ما تنها بايد در اين مسير حركت داشته باشيم. بازيكن سابق تيم شاهين تهران در سال 1342 با وارد شدن در دانشكده‌ي پليس عنوان افسري را دريافت ‌كرد و با تشكيل شدن تيم پاس، وي در اين باشگاه فعاليت خود را آغاز كرد. او با اين تيم، قهرمان جام حذفي و مسابقات قهرماني كشور ‌شد و در سال 1966 بازيهاي آسيايي تايلند در بانكوك همراه با تيم ملي كشورمان به عنوان كاپيتان تيم به مقام نايب قهرماني ‌رسيد. حبيبي در سال 1347 ـ مسابقات جام ملت‌هاي آسيا ـ در تهران كه ايران قهرمان مسابقات ‌شد به عنوان كاپيتان تيم ملي حضور داشت. وي تا سال 1970 ـ مسابقات آسيايي تايلند ـ به عنوان كاپيتان در تيم ملي ماند و سرانجام اين كه با چند صباحي حضور در تيم پاس به عنوان سرمربي اين تيم با فوتبال خداحافظي كرد. كاپيتان سابق تيم ملي كشورمان در پاسخ به خبرنگار ما در رابطه با شكستهاي اخير فوتبال كشورمان، گفت: همه‌ي اين شكستها قطعا به جريان نداشتن نظم، انضباط و رعايت نكردن برخي سلسله مراتب تيمي در نتايج بازي تيمهاي ملي رخ مي‌دهد. من معتقدم جريانات فعلي فوتبال ما به اثرات عملكرد مربيان و بازيكنان در زمانهاي قبل برمي‌گردد. در شرايط فعلي ما بايد اصول زيربنايي را پايه‌ريزي كنيم تا در 5 ،6 سال آينده شاهد نتايج آن باشيم. شما شك نكنيد، هنگامي كه چنين شكستهايي رخ مي‌دهد قسمت اعظم دلايل آن وابسته به رعايت نكردن اصول نظم و انضباط در تيمهاست و از طرفي هر كس وظيفه‌ي خودش را به گونه‌اي درست نمي‌شناسد و بعضا افراد با سمت‌هاي مختلف در جاي يكديگر قرار مي‌گيرند. حسن حبيبي در مدت 12 سال حضور خود در تيم ملي و 15 سال حضور در فوتبال كشور با بازيكناني مانند فريبرز اسماعيلي، اصغر شرفي، همايون بهزادي، علي رنجبر، جباري و شيرزادگان هم دوره‌اي بوده است. وي با اشاره به حضور ايران در مسابقات المپيك مي‌گويد: اساسا بازي فوتبال در المپيك جهاني آماتوري بود و بر اساس عدم وجود سيستم ارتباطاتي مانند آنچه كه در دنياي امروز وجود دارد كشورهاي مختلف اطلاعات زيادي از فوتبال يكديگر و فوتبال جهان نداشتند و در بيشتر اوقات اين كشورهاي كمونيستي و اروپاي شرقي بودند كه در المپيكها اول مي‌شدند آن هم با سيستم دوستي كه هر يك از تيمهاي فوق وابسته به آن بودند. تيم ايران نيز در سطح آسيا جزء قدرتهاي برتر بود اما در سطح جهان به عنوان يك قدرت معمولي به حساب مي‌آمد. اين در حالي است كه تيم ايران در المپيك 1964 توكيو در همان گروه اول حذف شد. اما در جام ملتهاي آسيا در سال 1947 كه با يك پيروزي در برابر رژيم اشغالگر قدس نيز همراه بود به قهرماني مسابقات نائل آمد. وي آخرين واقعه‌ي فوتبال را در سطح جهان يعني (جام جهاني كره و ژاپن) را اين طور توصيف مي‌كند: كشورهاي شركت‌كننده در اين دوره از مسابقات نزديكي بسياري با يكديگر داشتند، به طوري كه بازيكنان نيز تقريبا تفاوتهاي فردي كمتري با هم داشتند و از طرفي تيم تركيه براي كسب رتبه‌ي اول و دومي به آخرين مرحله‌ي اين مسابقات صعود كرد. تيمهاي شركت‌كننده در اين مسابقات آن قدر جوياي نام بودند كه حتي تيم آفريقايي سنگال مي‌توانست با مقداري عوامل رواني و غرور به مراحل بالاتر نيز صعود كند. در حقيقت در مسابقات جام جهاني 2002 دور، دور بازيكناني بود كه جوياي نام بودند. حسن حبيبي در پايان با ياد مربياني كه حق زيادي در سالهاي به اوج رسيدن و شهرت وي داشتند يعني حسن فاخري و مرحوم دكتر اكرامي مي‌گويد:‌ من تمام پيروزيهاي خود را در زمان بازي در فوتبال باشگاههاي ايران و تيم ملي و هنگامي كه به عنوان بازيكن، كاپيتان و مربي تيمهاي نيروهاي مسلح و 7 سال مربيگري در تيم آرارات داشتم مديون وصايا و راهنمايي‌هاي اين بزرگان هستم. انتهاي پيام