« طي جنگ خليج فارس در سال 1991 حدود 11 پايگاه از 23 پايگاه هوايي مورد استفاده آمريكا در عربستان سعودي قرار داشت، اكنون دولت عربستان اعلام كرده است كه آمريكا نمي‌تواند براي جنگ ديگر از اين پايگاه‌ها استفاده كند. اما سوال بدون جواب اين است كه آيا عربستان اجازه استفاده از حريم هوايي خود را به آمريكا براي اقدام نظامي مي‌دهد؟» به گزارش ايسنا، شبكه‌ي خبري “اي.بي.سي” در گزارشي تحليلي با اشاره به مطلب فوق آورده است:« مهم‌ترين تاسيسات دريايي آمريكا در منطقه در بحرين واقع شده و اكنون شيخ حمد بن عيسي الخليفه، حاكم بحرين مي‌گويد كه با جنگ عليه عراق مخالف است و هنوز معلوم نيست چه محدوديت هايي براي استفاده از بندر بحرين اعمال خواهد شد.دو متحد ديگري كه مرز مشترك با عراق دارند نيز در اين باره اظهار ترديد كرده‌اند، عبدالله دوم، پادشاه اردن حمله آمريكا به عراق را مضحك خواند. در اين ميان فشارهاي فزايند‌ه‌اي از جانب اتحاديه اروپا و احزاب سياسي دروني بر تركيه براي عدم همكاري با آمريكا به وجود آمده است . ايو ديار، از موسسه بروكنيگ آمريكا در اين باره مي‌گويد: “اين فشارها باعث نوعي محدوديت براي عمليات‌ها مي‌شود.” به عقيده مقام‌هاي نظامي با محدود شدن گزينه‌ها اقدام نظامي كاملا قابل پيش‌بيني خواهد بود و دشمن راحت‌تر با آن مقابله خواهد كرد. افسران نظامي بيم دارند كه اين مسائل باعث افزايش تلفات در نيروهاي آمريكايي و انتقادات گسترده‌ي پس از آن شود. با اين حال به نظر مي‌رسد كه آمريكا متحدين مهمي دارد كه قاطعانه و محكم ايستاده‌اند، كشورهايي نظير قطر،عمان و كويت؛ اگر چه آنها حمايت علني خود از آمريكا را اعلام نكرده‌اند، اما ديگر كشورهاي داخل و خارج منطقه روي اين سه كشور حساب مي‌كنند. استراليا و انگلستان نيز حمايت علني خود را اعلام كرده‌اند. دونالد رامسفلد، وزير دفاع آمريكا در ديدار از سربازان آمريكا در فورت هود تگزاس گفت :« رييس جمهور هنوز تصميمي براي جنگ با عراق نگرفته است.» وي افزود: « او هنوز در حال فكر كردن است!» مشكل ديگر پيش روي بوش، اروپا است. رهبران آلمان و فرانسه مخالفت شديد خود با حمله را اعلام كرده‌اند . ولفگانگ اشنيگر، سفير آلمان در واشنگتن در گفت و گو با ABC گفت: “بسياري از دولت‌ها و حتي جامعه اروپا از جمله كشور من هنوز براي اقدام نظامي و لزوم اين اقدام متقاعد نشده اند.” وي افزود: “آمريكا بايد به سوالات زيادي پاسخ دهد اگر نياز به اقدام نظامي است چه نوع استراتژي بايد در نظر گرفته شود، به چه مدت نيروهاي آمريكا و متحدين بايد در منطقه بمانند؟ آيا فكري براي دهه بعد و سوال هاي بدون جواب درباره ‌بي‌ثباتي در عراق شده است؟”» تحليلگر اي.بي.سي ادامه مي‌دهد : « يكي از نگراني‌هاي اصلي دول اروپايي افزايش سريع قيمت نفت در صورت جنگ است. اشنيگر مي گويد: “ ما حتي بيش از آمريكا به ثبات قيمت نفت وابسته هستيم، ما 100 درصد به نفت خارجي وابسته‌ايم و براي اقتصاد آلمان اين مسئله بسيار مهم و بزرگي است. حتي برخي از مشاوران رييس جمهور مي‌گويند كه آمريكا نيازي به متحدين اروپايي خود براي جنگ با عراق ندارد. اما پايگاه‌هاي آمريكا در آلمان، بحرين و تركيه طي جنگ در افغانستان براي نقل و انتقال نيروها، مهمات و بمب و حتي كمك هاي انساني حياتي و ضروري بودند. كنت پولاك، از شوراي روابط خارجي آمريكامعتقد است: “هر چه تعداد كشورهاي درگير بيشتر باشد حمايت بين‌المللي براي بازسازي عراق بيشتر خواهد بود كه به احتمال زياد مهم‌ترين و مشكل ترين بخش اين روند است.” مقام‌هاي كاخ سفيد و بخش غير نظامي پنتاگون معتقد هستند كه آنها متقاعد شده‌اند در صورت بروز جنگ اكثر متحدين حمايت خود را نشان مي‌دهند اما برخي ديگر مي‌گويند اين مخالفت‌ها شديدتر از آنچه انتظار آن مي‌رفت مي‌باشد و همين امر باعث تاخير در تصميم گيري شده است.» انتهاي پيام