علي اكبر قاضي زاده، كارشناس و مدرس علوم ارتباطات گفت:« نمي‌توان از مجموعه‌ي رسانه‌اي كشور كه هنوز روزنامه‌هايش در حال تعطيل شدن است و مسوولان نيز حمايتش نكرده‌اند انتظار داشت كه در عرصه‌ي بين‌الملل و در عرصه‌ي رسانه‌هاي جهاني، كاري انجام دهد.» وي در گفت‌وگو با خبرنگار سياسي - خارجي ايسنا، خاطرنشان كرد: « فرايند تبليغ و اطلاع‌رساني در دنيا با قدرت سياسي، نظامي، تكنولوژيك و صنعتي تقويت مي‌شود و كساني در تبليغات موفق‌ترند كه اين پشتيباني را فراهم كرده باشند، كشوري كه در مجامع جهاني وزنه‌اي نيست و قدرت تبليغاتي‌اش به حدي نيست كه حرفش را به دنيا برساند، در تبليغ موفق نخواهد بود.» اين مدرس علوم ارتباطات در خصوص كشور ايران و زمينه‌هاي تبليغي موثر در آن، يادآور شد: « ما در حد عرصه‌ي سياست در داخل و خارج خوب عمل نكرده‌ايم، چهره‌ي بسيار مطلوبي نيز از خود در دنيا به جاي نگذاشته‌ايم، فرياد تبليغاتي ما شباهت زيادي به فرياد كشيدن در داخل خمره دارد.» وي افزود: « صداي ما را در دنيا كسي نمي‌شنود، همانند اينكه صداي صدام را نيز نمي‌شنوند، يا عمدا نمي‌خواهند بشنوند و اجازه نمي‌دهند ديگران نيز بشنوند، چرا كه عراق از نظر تكنولوژيك داراي اين قدرت نيست كه تبليغ خود را به دنيا عرضه كند، ما نيز اين قدرت را نداريم.» قاضي زاده تاكيد كرد: « ما در طي سال‌ها از نظر تكنولوژيك خود را به سطح مطلوب نرسانده‌ايم. از لحاظ سياسي نيز نتوانسته‌ايم حمايتي را از درون و يا برون كشور جلب كنيم، داراي توان صنعتي و بازرگاني نيز نيستيم، كه صدايمان را بشوند، مردم خود را دراين سال‌ها بيگانه فرض كرده‌ايم و مسوولان از دادن اطلاعات به مردم خود دريغ كرده‌اند، در اين شرايط چگونه مي‌توانيم به يكباره وارد جنگ تبليغاتي گسترده شويم؟» وي با بيان اينكه از ابتداي انقلاب تاكنون همواره بر نكاتي چون وفاق، وحدت، اتحاد و انسجام تاكيد كرده اما هرگز گام عملي دراين راه برنداشته‌ايم يادآوري كرد: « هنوز هم درون مملكت از نظر سياسي، در حال التهاب است و دراين حال، صحبت كردن از وحدت و اتحاد معنايي ندارد. ما بايد در تمام فعاليت‌هاي داخلي به گونه‌اي عمل كنيم كه در روز حادثه بتوانيم همه‌ي نيروها را با تمام توان به ميدان بكشيم و كاري بكنيم كه آنها در خط منافع ملي سينه سپر كنند.» وي تبليغ را به معناي دروغ گفتن ندانسته و آن را مستلزم داشتن زمينه‌اي عيني و مساوي بر شمرد و گفت:« وقتي رسانه‌ها، اعم از خبرگزاري‌ها، مطبوعات راديو و تلويزيون هر كدام منافع خود را دنبال كرده و يا منافع حزب و گروه خود را پوشش مي‌دهند، مصالح ملي و منافع عمومي گم مي‌شود و نخواهيم توانست با تبليغات تمام و كمال قدرت‌هايي چون آمريكا و انگليس مبارزه كنيم.» اين كارشناس علوم ارتباطات حفظ منابع خود به نحوي كه به منافع ديگران لطمه‌اي وارد نشود را از اصول دموكراسي و الفباي مردم گرايانه دانست و يادآور شد: « از كساني كه تنها براي منافع خود و گروه خود كار مي‌كنند، چگونه مي‌توان توقع داشت كه از كليتي دفاع كنند.» وي افزود: « در شرايطي كه نتوانسته‌ايم حداقل برابري اجتماعي را براي مردم فراهم كرده و تنها به طيف بسيار كمي در حدود دو صدم درصد كه همه چيز دارند توجه كرده‌ايم، چگونه مي‌توانيم به وفاق ملي برسيم. اگر به مردم اهميت داده و اطلاعات درست به آنها مي‌داديم مي‌توانستيم اميدوار باشيم كه به وفاق و وحدت برسيم.» اين مدرس علوم ارتباطات با اشاره به تاريخچه‌ي ظهور تبليغ سياسي اظهار داشت: « از جنگ جهاني دوم چيزي به نام تبليغ سياسي (پروپاگاندا) تبديل به علم شد و در 50 سال اخير نيز زبده‌ترين و تواناترين افراد در اين زمينه‌ها كار كردند. در طي بيش از 50 سال جنگ سرد نيز هنري به نام تبليغ سياسي در جهان پيشرفته‌تر شد و امروزه آمريكا نيز از حاصل اين تمرين استفاده مي‌كند.» وي افزود:« در كشور ما و كشورهاي نظير ما مانند عراق و ...، از تبليغ مستقيم استفاده مي‌كنيم و هنوز ياد نگرفته‌ايم مقاصد خود را در لفافه، لفاظي و.. به ديگران انتقال دهيم. در خبرهاي ما هنوز از صفت استفاده مي‌شود: مانند رژيم خونخوار، حكومت مستبد و ... يعني هنوز در مرحله‌ي تبليغ مستقيم هستيم و از تبليغ پيچيده استفاده نمي‌كنيم. از حرف‌هاي ما جهت‌گيري بر مي‌آيد و بي‌طرف نيست.در حالي كه غربي‌ها اين كار را نمي‌كنند و در عين حفظ احترام، نيت تبليغاتي خود را اجرا مي‌كنند.» قاضي زاده تبليغ را داراي دو وجه جمع‌آوري و انتشار خبر دانست و هر دو وجه را تكنولوژيك بر شمرد و تصريح كرد: « كشورهايي در كار تبليغات موفق هستند كه بتوانند خبرها را جمع‌آوري كرده ، پس از پالايش و فراوري در نقاط بيشتري توزيع كنند.» وي افزود: « تبليغات در دنيا مشي فرياد فروشندگان بر سر چهار راه‌هاست كساني مي‌توانند توجه ديگران را جلب كنند كه صدايي رساتر، كالايي بهتر و ارزان‌تر و مورد نيازتر داشته باشند. كشورهاي غربي در اين بازارها صدايي رساتر و حرفي جذاب‌تر داشته و قادرند حرف خود را به گونه‌اي قابل قبول ارايه دهند.» وي در بخش ديگري از سخنانش به چهار تجربه‌ي بزرگ تا رسيدن به دوم خرداد اشاره كرد و گفت: « تجربه‌ي مشروطه كه در اثر خودخواهي و تكروي‌ها به ظهور رضاخان منجر شد، در سال 1320، رفتن رضاخان تجربه‌ي ديگري بود كه زمينه‌اي براي از بين رفتن ديكتاتوري و حركت كشور به سمت دموكراسي ايجاد كرده بود اما در آن زمان به جاي انديشيدن به وفاق دست به زنداني كردن و ترور و ... زديم، در 28 مرداد اتحاد چهار گروه توده‌اي‌ها، مذهبي‌ها، ملي‌ها و راستي‌ها مي‌توانست به عدم موفقيت كودتا بيانجامد و انقلاب نيز تجربه‌ي چهارم بود. در دوم خرداد مي‌توانستيم با استفاده از اين چهار تجربه كه در طي 90 سال پشت سر گذاشته بوديم، شيوه‌اي در پيش گيريم كه منافع ملي و مصالح جمعي تا اين اندازه در معرض تهديد از خارج قرار نگيرد.» قاضي‌زاده در خصوص شبكه‌هاي ماهواره‌اي موفق و بين‌المللي و درباره‌ي شبكه الجزيره، يادآور شد:« الجزيره شبكه‌ي نسبتا مهممي است اما از الگوهاي غربي تبعيت كرده و در آن عليه امير قطر، سياست‌هاي اين كشور حرف زده مي‌شود و حرف‌هاي مخالف و موافق در جهان عرب در آن طرح مي‌شود، اما آيا صدا و سيماي ايران نيز بي‌طرف عمل مي‌كند؟ شبكه‌هاي ماهواره‌اي ايران نيز دولتي و زيرنظر صدا و سيما هستند.» وي گفت: « با انديشيدن به مصالح مملكت و بيرون كردن گرايشات مختلف از ذهن خواهيم توانست رسانه‌اي قوي داشته باشيم اما تربيت‌ها مخالف اين جريان است و اجازه‌ي حيات به مخالف را نمي‌دهيم.» انتهاي پيام