بر اساس نتایج تحقیقی که در مجله قلب منتشر شده است، افرادی که توده‌های چربی درون ماهیچه‌هایشان پنهان شده است، بدون توجه به شاخص توده بدنی، در معرض خطر مرگ و یا بستری شدن در بیمارستان بر اثر حمله قلبی یا نارسایی قلبی هستند.
در مقاله «تاثیر تمرین ورزشی بر چربی درون عضلانی در افراد با و بدون بیماری‌های مزمن: یک مرور نظام‌مند و فراتحلیل» منتشر شده در مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران نیز آمده است، بافت چربی درون عضلانی انباری پویا بـرای ذخیره اسیدهای چرب محسوب می‌شود که در زمان فراوانی لیپیدهای در دسترس هستند، آنها را ذخیره و در زمان افزایش تقاضای انرژی، مورد استفاده قرار می‌دهند.
عضلات اسکلتی سـالم بیشتر از پروتئین‌های انقباضی تشکیل شده‌اند و حاوی مقـادیر کمـی چربی نیز هستند. نسبت چربی عضلانی در عضله اسکلتی می‌تواند تغییر کند و منجر به نفوذ چربـی بـه درون عضلات شود. افزایش چربی درون عضلانی با ضعف عضلانی، کاهش تحمل گلوکز و التهاب مزمن مرتبط است و منجـر بـه کاهش حساسیت به انسولین برای سنتز طبیعی پروتئین مـی‌شود.
نویسندگان این مقاله اظهار کردند: اگرچـه ایـن بافت چربـی یک الی ۲ درصد از ذخایر چربی بدن را شامل می‌شود امـا از لحاظ متابولیکی بسیار فعال است و در توسعه بیماری‌های متـابولیکی ماننـد دیابـت نقـش مهمـی دارد به همین دلیل، چربـی درون عضلانی هدفی برای بهبود مقاومت به انسولین در افراد با وضعیت‌های متابولیکی مختلفی است.
این چربی «درون عضلانی» در استیک‌های گوشت گاو برای پخت‌وپز بسیار ارزشمند است. با این حال، اطلاعات کمی در مورد این نوع چربی در بدن انسان و تأثیر آن بر سلامتی وجود دارد. این اولین تحقیقی است که به‌طور جامع اثرات ماهیچه‌های چرب را بر بیماری قلبی بررسی می‌کند.
نتایج تحقیقات منتشرشده در سایت مدیکال نشان داد که یافته جدید شواهدی را اضافه می‌کند و نشان می‌دهد معیارهای موجود، مانند شاخص توده بدن یا دور کمر، برای ارزیابی دقیق خطر بیماری قلبی برای همه افراد کافی نیست.
چاقی
به گفته محققان، چاقی در حال حاضر یکی از بزرگترین تهدیدات جهانی برای سلامت قلب و عروق است، اما شاخص توده بدن، معیار اصلی ما برای تعریف چاقی و آستانه مداخله، همچنان نشانگری بحث‌برانگیز و معیوب برای پیش‌آگهی قلبی عروقی است. این امر به‌ویژه درباره زنان صادق است؛ جایی که شاخص توده بدنی بالا ممکن است منعکس‌کننده انواع «خوش‌خیم چربی» باشد.
چربی درون‌عضلانی را می‌توان در بیشتر عضلات بدن یافت، اما میزان چربی می‌تواند به‌طور گسترده‌ای بین افراد مختلف متفاوت باشد. در این تحقیق، ماهیچه‌ها و انواع چربی تجزیه و تحلیل شد تا چگونگی تاثیر ترکیب بدن بر رگ‌های خونی کوچک، ریز جریان قلب و همچنین خطر آتی نارسایی قلبی، حمله قلبی و مرگ درک شود.
تحقیقات جدید شامل ۶۶۹ نفر بود که در بیمارستان از نظر درد قفسه سینه و یا تنگی نفس مورد ارزیابی قرار گرفتند و هیچ مدرکی دال بر بیماری انسدادی عروق کرونر (زمانی‌که شریان‌های تامین‌کننده قلب به‌طور خطرناکی مسدود می‌شوند) نداشتند. این بیماران دارای میانگین سنی ۶۳ سال بودند. اکثریت (۷۰ درصد) زن و حدود نیمی از آنان (۴۶ درصد) غیر سفید پوست بودند.
همه بیماران با توموگرافی انتشار پوزیترون قلب یا توموگرافی کامپیوتری(پت اسکن) برای ارزیابی عملکرد قلب مورد آزمایش قرار گرفتند. محققان همچنین از سی تی اسکن برای تجزیه‌وتحلیل ترکیب بدن هر بیمار، اندازه‌گیری مقدار و محل چربی و ماهیچه در بخشی از تنه آنان استفاده کردند.
بر اساس مقاله «توموگرافی گسیل پوزیترون و پت اسکن قلبی» ارائه شده در دومین کنفرانس علمی پژوهشی مکانیک، برق، کامپیوتر و علوم مهندسی موناکو، پت‌اسکن تصویربرداری پزشکی هسته‌ای به‌منظور تولید تصاویر سه بعدی رنگی از فرایندهای عملکردی در درون بدن انسان است. شاخه‌ای از تصویربرداری پزشکی که با استفاده از مقدار کمی از مواد رادیو اکتیو تشخیص انواع بیماری‌ها (سرطان، بیماری‌های قلبی و عصبی) را امکان‌پذیر می‌سازد و مزیت اصلی این روش تصویربرداری از عملکرد و فیزیولوژی بافت‌های بدن است.
چربی ذخیره شده در ماهیچه‌ها
برای تعیین کمیت چربی ذخیره شده در عضلات، محققان نسبت چربی درون‌عضلانی به کل عضله به اضافه چربی را محاسبه کردند، مقیاسی که آنان کسر عضله چربی نامیدند. این بیماران حدود ۶ سال پیگیری شدند و محققان ثبت کردند که آیا بیمارانی به‌دلیل حمله قلبی یا نارسایی قلبی فوت کرده‌اند یا در بیمارستان بستری شده‌اند.
محققان دریافتند افرادی که مقادیر بیشتری چربی ذخیره شده در ماهیچه‌های خود دارند، بیشتر در معرض آسیب به رگ‌های خونی کوچکی هستند که به قلب خون‌رسانی می‌کنند (اختلال میکروواسکولار عروق کرونر) و احتمال بیشتری برای مرگ یا بستری شدن در بیمارستان به‌دلیل بیماری قلبی وجود دارد.
به ازای هر یک درصد افزایش در کسر عضله چربی، افزایش ۲ درصدی در خطر اختلال میکروواسکولار عروق کرونر و ۷ درصدی افزایش خطر بیماری قلبی جدی در آینده، صرف‌نظر از سایر عوامل خطر شناخته شده و شاخص توده بدنی وجود داشت.
افرادی که دارای سطوح بالای چربی درون‌عضلانی و شواهد خطر اختلال میکروواسکولار عروق کرونر بودند در معرض خطر مرگ، حمله قلبی و نارسایی قلبی بودند. در مقابل، افرادی که دارای مقادیر بیشتری عضله بدون چربی بودند، خطر کمتری داشتند. چربی ذخیره شده در زیر پوست (چربی زیر جلدی) خطر را افزایش نمی‌دهد.
محققان توضیح دادند: در مقایسه با چربی زیر جلدی، چربی ذخیره شده در ماهیچه‌ها ممکن است به التهاب و تغییر متابولیسم گلوکز کمک کند که منجر به مقاومت به انسولین و سندرم متابولیک شود. به نوبه خود، این آسیب‌های مزمن می‌تواند باعث صدمه به رگ‌های خونی شود، ازجمله آنهایی که تامین‌کننده رگ‌های خونی قلب و خود عضله قلب هستند.
این یافته‌ها می‌تواند به‌ویژه برای درک اثرات سلامت قلب درمان‌های مبتنی بر اینکرتین (گروهی از هورمون‌های گوارشی) چربی و اصلاح‌کننده عضلات، ازجمله دسته جدید آگونیست‌های گیرنده پپتید-۱ شبه گلوکاگون مهم باشد.
محققان می‌گویند: چیزی که ما هنوز نمی‌دانیم این است که چگونه می‌توانیم خطر ابتلا افراد به ماهیچه‌های چرب را کاهش دهیم. به‌عنوان مثال، ما نمی‌دانیم که چگونه درمان‌هایی مانند درمان‌های کاهش وزن جدید بر چربی در عضلات نسبت به چربی سایر نقاط بدن، بافت بدون چربی و در نهایت قلب تأثیر می‌گذارد.
آنان همچنین در حال ارزیابی تاثیر راهبردهای درمانی از جمله ورزش، تغذیه، داروهای کاهش وزن یا جراحی، بر ترکیب بدن و بیماری متابولیک قلبی هستند. چاقی یک اولویت بهداشت عمومی است. مطالعات اپیدمیولوژیک به‌وضوح نشان می‌دهد که چاقی با افزایش خطر قلبی عروقی مرتبط است، اگرچه این رابطه پیچیده است.
پژوهشگران این فرضیه را مطرح کردند که کمیت و کیفیت ماهیچه‌های اسکلتی با اختلال میکروواسکولار عروق کرونر مرتبط است و تأثیر آن را بر ایجاد حوادث نامطلوب قلبی عروقی آینده مستقل از شاخص توده بدنی تغییر می‌دهد.
در این جمعیت بیمار که بیشتر زن بودند و میزان چاقی بالایی داشتند، یافته‌های اصلی این بود که افزایش سطح بافت چربی درون عضلانی با بروز بیشتر اختلال میکروواسکولار عروق کرونر و وجود هر ۲ چربی درون عضلانی و اختلال میکروواسکولار عروق کرونر با بالاترین نرخ عوارض جانبی قلبی عروقی با اثر مستقل از شاخص توده بدنی در آینده همراه است. البته نتایج جالب ارائه شده توسط این گروه، فرضیه‌پردازی هستند و باید در چارچوب چندین محدودیت تفسیر شوند.
تمرین ورزشی
تمرین ورزشی ممکن است منجر به کاهش چربی درون عضلانی شود. یافته‌های تحقیق «تاثیر تمرین ورزشی بر چربی درون عضلانی در افراد با و بدون بیماری‌های مزمن: یک مرور نظام مند و فراتحلیل» منتشر شده در مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، نشان داد که تمرین ورزشی منجر به کاهش معنی‌دار با اندازه اثر بزرگ شد و همچنین میزان وزن بدن، درصد چربی بدن و گلوکز خون کاهش معنی‌داری را نشان دادند. یافته‌های تحقیق حاضر نشان داد که صرف‌نظر از نوع تمرین، وضعیت سلامتی و سن آزمودنی‌ها، تمرین ورزشی، مداخله‌ای موثر برای کاهش چربی درون عضلانی است که می‌تواند نقش موثری در بهبود وضعیت متابولیکی داشته باشد.
انتهای پیام