محققان پیوندهای بین استقامت قلبی تنفسی و پیامدهای آن برای سلامت شناختی در سنین بالا را بررسی کردند. آنان دریافتند که استقامت قلبی تنفسی بالاتر می‌تواند به حفظ توانایی‌های شناختی حیاتی که اغلب با افزایش سن کاهش می‌یابد، کمک کند و این همبستگی صرف‌نظر از عوامل خطر مهم مانند سن، یا وجود ژن پرخطر APOE۴ صادق است.

استقامت قلبی تنفسی به ظرفیت سیستم گردش خون و تنفس بدن برای تامین اکسیژن به عضلات در طول فعالیت بدنی اشاره دارد و به‌عنوان ظرفیت هوازی فرد شناخته می‌شود که می‌توان آن را در هر مرحله از زندگی با انجام تمرینات هوازی منظم بهبود بخشید.

بر اساس نتایج تحقیقات علمی سایت ارث، پیش از این، استقامت قلبی تنفسی با کاهش خطر زوال عقل و زوال شناختی مرتبط با سن همراه بود به همین دلیل محققان تصمیم گرفتند دقیقا مشخص کنند که کدام یک از قوای شناختی از حفظ استقامت قلبی تنفسی خوب سود می‌برند. همبستگی بین استقامت قلبی تنفسی و توانایی شناختی در زنان، آنهایی که تحصیلات کمتری داشتند و کسانی که از بتابلوکرها استفاده می‌کردند به طور قابل‌توجهی قوی‌تر بود. این مزایا به ویژه در حوزه‌های سرعت پردازش و عملکرد اجرایی قابل توجه بود.

محققان اظهار کردند که استقامت قلبی تنفسی هوازی ممکن است جریان خون مغزی را افزایش دهد، رشد نورون‌ها را تحریک، ارتباطات سیناپسی جدید ایجاد، سیستم‌های انتقال‌دهنده عصبی را تقویت و ساختار ماده خاکستری و سفید را اصلاح کند که همه اینها به‌طور بالقوه می‌توانند عملکرد شناختی را حفظ کنند.

این یافته‌ها استقامت قلبی تنفسی را به‌عنوان عامل سلامت ضروری برای حفظ عملکرد شناختی چند حوزه‌ای در بزرگسالی برجسته می‌کند و به تمرکز بر برنامه‌های ورزشی فردی که آمادگی قلبی تنفسی را برای بهینه‌سازی سلامت شناختی با افزایش سن در نظر می‌گیرند، اعتبار می‌بخشد.

در حالی که این تحقیق در حال انجام است، شواهد قانع‌کننده‌ای ارائه می‌کند که حفظ استقامت قلبی تنفسی ممکن است نه فقط به سلامت جسمانی، بلکه طول عمر ذهنی نیز مربوط باشد. کارشناسان بیان کردند که افزایش سطوح متوسط ‌تا شدید فعالیت‌های هوازی، اعم از پیاده‌روی سریع، دویدن، دوچرخه‌سواری، یا شنا برای استقامت قلبی تنفسی مفید است.

سازمان بهداشت جهانی گفته است، بزرگسالان باید حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت هوازی متوسط ‌ یا ۷۵ دقیقه فعالیت شدید در هفته داشته باشند. دو تمرین قدرتی در هفته نیز می‌تواند از استقامت قلبی تنفسی حمایت کند. در مورد افراد مسن‌تر، برنامه‌ها باید بر فعالیت‌های پایداری تمرکز کنند که بسیار لذت‌بخش و آسان است.

کلاس‌های گروهی، فعالیت‌های خارج از منزل، یا حتی تعیین اهداف قابل دستیابی از طریق ردیاب‌های تناسب اندام ممکن است انگیزه لازم برای سازگاری را فراهم کنند که به تقویت سلامت جسمانی به روشی فعال‌تر کمک می‌کند و استحکام ذهنی را بهبود می‌بخشد تا ذهن تیزتر را تا سال‌های بعد حفظ می‌کند.

ورزش ﻋﺎﻣلی رفتاری خوب در جهت بهبود عملکرد شناختی و سلامت مغز است. اﺛﺮات ﻗﻮی ورزش در افراد مسن که فعالیت جسمی بالاتر دارند با بهبود مقدار شناخت در جنبه‌های شناختی مانند کاهش فراموشی و کاهش زوال و بیماری‌های شناختی همراه است.

ورزش کوتاه‌مدت می‌تواند با توجه به وابستگی به هیپووکامپ در تقویت قابلیت یادگیری و حافظه تاثیر مثبت داشته باشد و ﺑﺎﻋﺚ افزایش عوامل رشد اندوتلیال عروق و فاکتورهای رشد و تشکیل مویرگ‌های جدید در قسمت‌های مختلف مغز شود.

نتایج مقاله «تاﺛﯿﺮ ﺷﺮکت در ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی ورزشی حرکتی بر سطح یادگیری و تقویت حافظه» نشان داد، به‌طور کلی ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﺪنی می‌تواند در سیستم عصبی مغز تغییراتی را ایجاد کند و سیستم جریان خون مغز و انتقال‌دهنده‌های عصبی را نیز تغییر دهد که باعث جلوگیری از زوال و افزایش شکل‌گیری مغز خواهد شد.

انتهای پیام