سورنا پوربابک در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: معماری هنر و علم طراحی و ساخت فضاها برای پاسخ به نیازهای عملکردی، زیبایی‌شناسی و زیستی است.

وی با بیان اینکه معماری نه تنها به ایجاد ساختمان‌های کارآمد محدود نمی‌شود، بلکه به خلق فضاهایی می‌پردازد که تجربه انسانی، فرهنگ و هویت را بازتاب دهد، افزود: معماری پلی میان خلاقیت، فناوری و تعامل با محیط زیست است.

دارنده نشان طلای مسابقات جهانی گلدن ترزینی روسیه در سال ۲۰۲۴ برای اثر «کلبه سفید» با اشاره به اینکه زیست‌بوم هر منطقه به‌طور مستقیم سبک معماری آن را شکل می‌دهد، تصریح کرد: این تأثیر در شکل دهی به پلان و تناسبات آن ، انتخاب مصالح، طراحی فرم ها ، ارتفاع بازشو ها و پنجره ها  و ساختار کلی ساختمان دیده می‌شود.

وی افزود: برای مثال در مناطق مرطوب شمال ایران، خانه‌ها با سقف‌های شیروانی و ایوان‌های بزرگ برای مقابله با باران طراحی می‌شوند در حالی که در مناطق کویری مانند یزد، معماری بر پایه بادگیرها و دیوارهای ضخیم و یا گنبدها برای پایداری اقلیم، تنظیم دما و جلوگیری از هدررفت انرژی استوار است.

پوربابک در خصوص ارتباط فرهنگ و معماری تاکید کرد: فرهنگ هر منطقه تأثیر مستقیمی بر معماری آن دارد به عنوان مثال در اقلیمی همانند یزد، ارزش‌های مذهبی و اجتماعی موجب شده ساختمان‌ها حیاط مرکزی و درون‌گرا داشته باشند، در حالی که در گیلان، فرهنگ برون‌گرای مردم و ارتباط قوی با طبیعت باعث طراحی خانه‌هایی با ایوان‌های بزرگ ، بازشو های پر تعداد و فضاهای باز و نیمه باز شده و این تفاوت‌ها ریشه در شیوه زندگی، اعتقادات و نیازهای اقلیمی دارد.

وی در خصوص حفظ هویت فرهنگی از طریق معماری تصریح کرد: برای حفظ هویت فرهنگی، می‌توان معماری مدرن را با عناصر سنتی ترکیب کرد و با بسته بندی های معاصر ارائه کرد. این کار از طریق استفاده از نقوش و فرم‌های بومی مانند طرح‌های هندسی، مصالح محلی و مفاهیمی بنیادین در پلان یک بنا به مانند حیاط‌های مرکزی تا جهت گیری‌های ساختمان و کشیدگی پلان انجام می‌شود.

وی افزود: همچنین می‌توان از تکنیک‌های بومی در کنار فن‌آوری‌های نوین بهره برد تا علاوه بر حفظ هویت، نیازهای زندگی مدرن تأمین شود.

پوربابک با تاکید بر حفظ گذشته فرهنگی برای آیندگان از طریق معماری گفت: معماری یکی از بهترین ابزارها برای انتقال هویت فرهنگی به نسل‌های آینده است. حتی در فضاهای شهری و ساختمان‌های آپارتمانی، می‌توان عناصر بومی و موتیف‌های فرهنگی هر منطقه را به جداره ها و درون یک بنا آورد در کنار مدرنیته به حفظ سنت ها پرداخت. البته این کار نیازمند تغییر نگرش جامعه و مسئولیت‌پذیری معماران است همچنین پروژه‌هایی که میان گذشته و حال تعادل برقرار می‌کنند، مانند پروژه های با کیفیت مرمتی- تلفیقی می‌توانند این هویت را زنده نگه دارند.

وی که سال گذشته نیز برنده جایزه مسابقات جهانی انجمن جامعه جهانی معماری با اثر «فضای بی‌نهایت» (Infinite Space) در ۲ بخش انتخاب اعضا و انتخاب مردمی بود با اشاره به معرفی فرهنگ هر منطقه از طریق هنر معماری بومی در ترکیب با استاندارد های هنر معاصر  در سطح بین‌المللی، تاکید کرد: برای معرفی فرهنگ معماری ایران به جهان، باید پروژه‌هایی خلاقانه و با کیفیت اجرا شوند که اصالت طراحی ایرانی را در خود داشته باشند و در کنار آنها کیفیات طراحی های مدرن و معاصر جهان را به همراه داشته باشند.

پوربابک تصریح کرد: جدای از این موارد گاهی حتی با روح معماری یعنی پرداختن به هویت معماری در تقسیم بندی فضاهای معماری می‌توان این کیفیات را منتقل کرد همچنین، بازسازی اصول معماری سنتی در پروژه‌های معاصر راهی برای معرفی فرهنگ غنی ایران است.

انتهای پیام