به گزارش ایسنا، بیمارستان ناصر غزه از آنچه یک سال پیش بود، غیرقابل تشخیص شده و بیماران دائمی آن حالا به سیل مجروحان جنگی و بی‌خانمان‌هایی پیوسته‌اند که در محوطه و راهروهای آن پناه جسته‌اند. حتی بسیاری از پزشکان آن نیز عوض شده‌اند.
روزنامه گاردین در گزارشی با انتشار مطلب فوق درباره وضعیت بیمارستان‌های غزه با گذشت یک سال از حملات رژیم صهیونیستی نوشت: با گسترش جنگ طی یک سال گذشته، بیمارستان‌ها مجبور به تعطیلی و پزشکان مجبور به جابجایی و پیدا کردن مکان امن دیگری برای ارائه خدمات پزشکی شده‌اند.
بیمارستان‌ها همان‌هایی نیستند که پیشتر می‌شناختیم
در این مطلب آمده است: دکتر «محمد ابو مغاصیب» معاون «پزشکان بدون مرز» در فلسطین در حال حاضر، سرپرست گروهی است که در بیمارستان ناصر مشغول به کار است و طی سال گذشته، در محل‌های مختلف جابجا شده است.
او می‌گوید: بیمارستان‌ها همان‌هایی نیستند که پیشتر می‌شناختیم. بیمارستان شرایط خاصی دارد، باید منظم باشد، فقط بیماران آن‌جا هستند، اما در این جنگ، بیمارستان‌ها به جایی برای پناه جستن مردم تبدیل شده‌اند که در آن چادر زنده‌اند، در پارکینگ‌ها و حتی در اتاق‌های عمومی بیمارستان‌ها می‌خوابند، آن‌ها فکر می‌کردند بیمارستان‌ها امن هستند.
طبق اعلام سازمان ملل، حتی بیمارستان‌ها با بیش از ۵۰۰ حمله به مراکز بهداشت و درمان طی این یک سال، از جمله بیمارستان ناصر در جنوب غزه و الشفا در شهر غزه امنیت نداشته‌اند.
شرایط طاقت‌فرسای پزشکان در بیمارستان‌های غزه با وجود نگرانی‌های شخصی در میان جنگ
بیمارستان ناصر که دکتر مغاصیب الان در آن مشغول به کار است، توسط نظامیان رژیم صهیونیستی در ژانویه و فوریه محاصره شد و به آن یورش بردند. در حالی که بیشتر کارکنان، بیماران و آوارگان آن گریختند، کسانی که ماندند، شکنجه به دست نظامیان اسرائیلی را گزارش کرده‌اند که مدعی بودند حماس در این بیمارستان فعالیت می‌کند.
او با گفتن این که کار کردن در اینجا کار دشواری بوده است، توضیح داد: کادر پزشکی بخشی از جمعیت هستند، آن‌ها از جایی به جای دیگر تخلیه می‌شوند، آواره می‌شوند. آن‌ها ممکن است در اتاق عمل بیمارستان باشند و این خبر را دریافت کنند که خانواده‌شان در حمله‌ای مجروح یا کشته شده است.
تحمل نگرانی از امنیت خانواده مغاصیب برای او دشوار بوده است. یکی از روزهای نوامبر گذشته، وقتی در مسیر محل کارش در خان یونس بود، تماسی از همسر خود دریافت کرد که به او گفت کودکانش به سختی از یک حمله هوایی گریخته و جان سالم به در برده‌اند.
آن‌ها بیرون خانه در خیابان ایستاده بودند. تنها چند لحظه پس از ورودشان به خانه، خانه روبرویی مورد اصابت حمله‌ای هوایی قرار گرفت که منجر به کشته شدن ۲۰ نفر، از جمله زنان و کودکان شد.
مغاصیب توانست در فوریه، همسر، کودکان و پدرش را به قاهره بفرستد. او در این باره می‌گوید، «احساس کرده بودم که چیزی بر سینه‌ام سنگینی می‌کند. راحت شده بودم، چراکه حالا می‌دانستم آن‌ها در مکانی امن، ایمن و دور از این رنج، ترس و ویرانی هستند و بالاخره، توانسته‌اند غذا و آب بخورند. بعد به کارم ادامه دادم.
بیمارستان‌های رفح، کانون تجمع آوارگان جنگ نیز در امان نبودند
گاردین نوشت: پس از آن که عملیات زمینی اسرائیل به خان یونس، از جمله بیمارستان ناصر کشیده شد، مغاصیب و تیم او به سمت جنوب و به رفح رفتند.
او در راه شهری بود که صدها هزار نفر دیگر از مردم غزه به آن گریخته بودند، جایی که رژیم صهیونیستی به آن‌ها گفته بود در آن در امان هستند. این شهر کوچک به جایی تبدیل شده که حالا، میزبان بیشتر جمعیت غزه است.
آن‌ها در بیمارستان صحرایی اندونزیایی رفح فعالیت می‌کردند تا این که در ماه مه، این منطقه نیز به هدف عملیات ارتش رژیم صهیونیستی تبدیل شد و مردم مجبور بودند دوباره یا به خان یونس یا به مرکز غزه فرار کنند. یکی دیگر از محل‌هایی که امن اعلام شده بود، اردوگاه آوارگان المواسی بود.
اعضای پزشکان بدون مرز در آن‌جا نیز فعالیت می‌کردند اما به گفته مغاصیب، این اردوگاه نیز مورد حملاتی مرگ‌بار قرار گرفت.
او گفت: مجبور بودم پنج بار جاهایی را که در جنوب بودم را به دلیل تهدید عملیات نظامی در رفح تخلیه کنم. با گربه‌ام تنها بودم و از جایی به جای دیگر می‌رفتم.
ویران و غیرفعال شدن بیش از 10 بیمارستان
گاردین نوشت: نظام سلامت غزه از بین رفته است. به گفته سازمان ملل، تنها ۱۷ بیمارستان فعالیت دارند، در حالی که ۱۹ بیمارستان دیگر، به طور کلی، قادر به ارائه خدمات نیستند. اصلی‌ترین مراکز بهداشت و درمان نیز غیرفعال شده‌اند و کمتر از نیمی از بیمارانی که به درمان‌های حیاتی نیاز دارند، قادر به خروج از غزه هستند.
مغاصیب و همکاران او علاوه بر درمان مجروحیت‌های جنگی باید به درمان دیگر بیماری‌های گسترده‌تر نیز بپردازند. او می‌گوید، شاهد افزایش بیماری‌های واگیردار، از جمله گاستروآنتریت(عفونت شدید دستگاه گوارشی) عفونت پوستی و هپاتیت آ بوده است.
در ادامه این مطلب آمده است: آژانس‌های امدادی، بارها، درباره دسترسی به مواد غذایی و آب سالم ابراز نگرانی کرده‌اند. هفته گذشته، سازمان جهانی بهداشت اعلام کرد که برنامه دارد مرحله دوم واکسیناسیون فلج اطفال را پس از مشاهده اولین مورد از این بیماری در این کشور در ۲۵ سال گذشته انجام دهد.
اگرچه لحظات خوش اندک بوده‌اند، مغاصیب می‌گوید، وقتی او و همکارانش می‌توانند کودکان را سرگرم و کمی حواسشان را از رنجشان پرت کنند، احساس رضایت و خوشحالی می‌کنند.
در بخش پایانی این گزارش آمده است: مغاصیب و دیگر پزشکانی که در بیمارستان ناصر فعالیت می‌کنند، حالا در تلاشند همه چیز را حفظ کنند و هر خدماتی که می‌توانند، ارائه دهند. این بیمارستان ژنراتور برق دارد اما گاهی که سوختش تمام می‌شود، از کار می‌افتد و کارمندان آن مدام مضطربند و تا لحظه‌ای که به آن‌ها گفته می‌شود ممکن است دوباره جابجا شوند، به کار خود ادامه می‌دهند.
مغاصیب با ناامیدی از آتش‌بس در این جنگ گفت: حالا پس از یک سال، کلمه آتش‌بس به یک آرزو، یک رویا تبدیل شده است که معلوم نیست واقعی شود یا نه، نمی‌دانم. ما فکر می‌کردیم در رمضان و برای عید فطر آتش‌بس خواهد شد اما این اتفاق نیفتاد. مسلما، ما می‌خواهیم آتش‌بس شود اما به لحظه‌ای رسیده‌ایم که فکر نمی‌کنیم اتفاق بیفتد.
انتهای پیام