به گزارش ایسنا، حملات ارتش رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه اغلب مناطقی را هدف قرار میدهند که تلآویو ادعا میکرد «مناطق بشردوستانه امن» هستند و فلسطینیها را مجبور میکرد تحت شرایط غیرانسانی به آنجا مهاجرت کنند.
ماشین کشتار رژیم صهیونیستی همچنین کل مناطق مسکونی و محلهها را به تلی از آوارها تبدیل کرد و ساختمانها، برجهای مسکونی، مؤسسات دولتی و خصوصی و بخش اقتصادی را هدف قرار داد.
در همین راستا خبرگزاری آناتولی آماری را از تلفات انسانی و مادی در نوار غزه جمعآوری کرده است.
تلفات انسانی
طبق آمار دفتر اطلاع رسانی دولتی در غزه از زمان شروع جنگ غزه در هفت اکتبر۲۰۲۳، ارتش رژیم صهیونیستی نوار غزه را با حدود 83 هزار تن مواد منفجره از جمله سلاحهای ممنوعه بینالمللی مانند بمبهایی با ۲۰۰ پوند مواد منفجره، بمباران کرده است.
این مواد منفجره که بر سر غیرنظامیان در سراسر نوار غزه ریخته شد، تا روز جمعه حدود ۴۱۸۰۲ فلسطینی از جمله ۱۶۸۹۱ کودک، ۱۱۴۵۸ زن، ۹۸۶ پرسنل پزشکی، ۱۷۴ خبرنگار و ۸۵ عضو دفاع مدنی را به شهادت رساند.
به گفته دفتر دولتی غزه، تعداد زیاد کشتهها منجر به یتیم شدن حدود ۲۵۹۷۳ کودک در نوار غزه شده است. آنها بدون والدین خود یا یکی از آنها زندگی میکنند. این رقم، تعداد کل کودکان یتیم در نوار غزه را به ۵۲۳۲۲ کودک افزایش میدهد. در حالی که بر اساس گزارش سازمان آمار فلسطین، تعداد آنها تا سال ۲۰۲۰ میلادی ۲۶۳۴۹ نفر بود.
بر اساس بیانیه سازمان بهداشت جهانی تعداد زخمیها به ۹۶ هزار و ۸۴۴ نفر دیگر رسید. بیش از ۲۲ هزار و ۵۰۰ فلسطینی از جراحاتی رنج میبرند که زندگی آنها را تغییر میدهد.
به گفته همین منبع، این موارد شامل «آسیبهای جدی اندام، قطع عضو، آسیب نخاع، آسیبهای مغزی و سوختگیهای شدید است که نیاز به خدمات توانبخشی در حال حاضر و در سالهای آینده دارد».
این الزامات در سایه شرایط بهداشتی دشواری است که نوار غزه به دلیل کمبود دارو و تجهیزات پزشکی و تخریب بیمارستانهای مرکزی و کوچک در نوار غزه از آن رنج میبرد. سازمان جهانی بهداشت میگوید ۱۷ بیمارستان از مجموع ۳۶ بیمارستان در غزه هنوز هم تا حدی در حال فعالیت هستند.
با این حال، دفتر اطلاعرسانی دولتی میگوید که حملات ارتش رژیم صهیونیستی ۳۴ بیمارستان و ۸۰ مرکز پزشکی را از کار انداخته و ۱۶۲ مرکز پزشکی و ۱۳۱ آمبولانس را نیز هدف قرار داده است.
تلفات مادی
طبق گزارش دفتر دولتی اطلاع رسانی در غزه ارتش رژیم صهیونیستی به بمباران نوار غزه با سلاحهای ممنوعه و سلاحهای آمریکایی ادامه میدهد که مهمترین آنها بمبهای GBU-۲۸، بمبهای هدایتشونده GPS با هدف از بین بردن زیرساختها، بمبهای فسفر سفید، بمبهای غیر قابل هدایت و بمبهای هوشمند JDAM هستند.
به گفته همین منبع، این بمباران بیش از ۷۵ درصد بخش مسکن، بیمارستانها، مدارس و کلیساها را ویران کرد.
بر اساس ارزیابیهای خساراتی که توسط محققان مرکز پژوهشهای عالی در دانشگاه نیویورک و دانشگاه ایالتی اورگان انجام شده و توسط وب سایتهای خارجی منتشر شده است، بیش از نیمی از ساختمانها در سراسر نوار غزه آسیب دیدهاند و این درصد در شهر غزه به نزدیک ۸۰ درصد رسیده است.
ارتش اسرائیل از ۴۰۰ هزار واحد مسکونی در نوار غزه، حدود ۱۵۰ هزار واحد را به طور کامل و ۲۰۰ هزار واحد را به طور جزئی تخریب کرد و ۸۰ هزار واحد را به مکانهای غیرقابل سکونت تبدیل کرد.
این منطقه جغرافیایی باریک که ۳۶۵ کیلومتر مربع وسعت دارد و حدود ۲.۳ میلیون نفر را در خود جای داده است، قبل از شروع جنگ از بحران بزرگ مسکن رنج میبرد و کسری آن تا ابتدای سال ۲۰۲۳ به ۱۲۰ هزار واحد مسکونی رسید.
بر اساس گزارش آناتولی، تعداد واحدهایی که نوار غزه در حال حاضر در نتیجه جنگ به آنها نیاز دارد، حداقل ۲۷۰ هزار واحد است. حدود ۲۸۰ هزار واحد نیاز به بازسازی دارند.
علاوه بر این، ارتش اسرائیل به دنبال از بین بردن شرایط زندگی در غزه بوده است و با توجه به اظهارات مقامات سازمان ملل، نوار غزه را به منطقهای «نامناسب برای زندگی» تبدیل کرد.
به گزارش دفتر اطلاعرسانی دولتی، ارتش رژیم صهیونیستی سه کلیسا و ۶۱۱ مسجد را به طور کامل و ۲۱۴ مسجد را به طور جزئی، ۲۰۶ مکان باستانی و ۳۶ مرکز و ورزشگاه را تخریب کرد.
به گفته این دفتر همچنین ۱۲۵ مدرسه و دانشگاه را به طور کامل و ۳۳۷ مدرسه را به طور جزئی و حدود ۲۰۱ مقر دولتی را نیز ویران کرد.
تخریب تاسیسات آبی
تا ژوئن گذشته، آژانس امداد و کار آوارگان فلسطینی(آنروا) تخمین زد که ۶۷ درصد از تأسیسات آب و فاضلاب و تأسیسات زیربنایی در نوار غزه در نتیجه جنگ ویران یا آسیب دیده است.
بر اساس گزارش آکسفام در ژوئیه گذشته، جنگ هر سه روز به پنج مقر زیرساختی آب و فاضلاب آسیب زده یا تخریب کرده است.
جنایت جنگی با آب
بر اساس بیانیه مشترک اداره مرکزی آمار فلسطین و سازمان کیفیت محیط زیست در پنج ژوئن، کل آب موجود در نوار غزه حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد از کل آب موجود قبل از جنگ است.
بنابراین، سهم سرانه آب در نوار غزه در طول جنگ ۹۴ درصد کاهش یافت، زیرا طبق گزارش آکسفام، شهروندان نوار غزه به سختی میتوانند به ۴.۷۴ لیتر آب در روز دسترسی داشته باشند.
به گفته مقامات حقوق بشر، ارتش اسرائیل عمدا از تشنگی به عنوان سلاحی علیه فلسطینیان در جنگ نسلکشی استفاده میکند. آکسفام آن را به عنوان «جنایت جنگی» طبقه بندی کرده است. ارتش اسرائیل همچنان مانع از ورود سوخت مورد نیاز برای راه اندازی نیروگاههای آبی باقی مانده در نوار غزه میشود.
آکسفام در همین گزارش خاطرنشان کرد که تخریب زیرساختهای آب و برق و محدودیتهای اعمال شده برای ورود قطعات یدکی و سوخت منجر به کاهش ۸۴ درصدی تولید آب شده است. ۸۸ درصد از چاههای آب و ۱۰۰ درصد از کارخانههای تصفیه آب آسیب دیده یا تخریب شده است.
شبکههای فاضلاب
بر اساس گزارش آکسفام، از زمان جنگ، درصد پمپهای فاضلاب تخریب شده توسط اسرائیل به حدود ۷۰ درصد رسیده است، علاوه بر این، ۱۰۰ درصد تمام تصفیهخانههای فاضلاب و آزمایشگاههای آزمایش کیفیت آب تخریب شده است.
این تخریب گسترده باعث نشت آب به خیابانها و چادرهای آوارگان شد. این فاجعه در فصل زمستان وخامت مییابد چراکه منجر به گسترش بیماریها بین آوارگان میشود.
بر اساس گزارش آکسفام، تا ژوئیه گذشته، بیش از یک چهارم جمعیت غزه از «بیماریهای جدی» رنج میبردند که میشد به راحتی از آن پیشگیری کند. اما به دلیل نقص ایمنی همزمان با نشت فاضلاب و کمبود آب برای نظافت و استفاده شخصی گسترش یافت.
به گفته دفتر اطلاع رسانی دولتی در غزه، تعداد افراد مبتلا به بیماریهای مسری به بیش از یک میلیون و ۷۳۰ هزار نفر از مجموع ۲ میلیون آواره رسیده است.
فلج اطفال همچنین برای اولین بار پس از ۲۵ سال، در اوت گذشته در نوار غزه ظاهر شد که زنگ خطر را به صدا درآورد و نهادهای پزشکی بینالمللی را بر آن داشت تا با همکاری وزارت بهداشت، واکسیناسیون را در نوار غزه شروع کنند.
گرسنگی سلاح دیگر رژیم صهیونیستی
ارتش رژیم صهیونیستی علاوه بر تشنگی، از گرسنگی به عنوان سلاحی برای کشتن فلسطینیها در جنگ نسل کشی که علیه آنها در غزه به راه انداخته است، استفاده میکند.
از ماههای گذشته نشانههای قحطی شکل گرفت و در غزه و استانهای شمالی به دلیل محاصره شدید آنها آغاز شد. این شرایط سخت غذایی همچنان ادامه دارد و باعث مرگ حدود ۳۶ کودک به دلیل سوء تغذیه شده است.
ژوئن گذشته، آنروا در بیانیهای اعلام کرد بیش از ۵۰ هزار کودک در نوار غزه به دلیل سوء تغذیه حاد به درمان فوری نیاز دارند.
چرخه گرسنگی همچنان ادامه دارد زیرا رژیم صهیونیستی از رسیدن کمکهای غذایی به غزه بجز در مقادیر محدود جلوگیری میکند. علاوه بر این، فروشگاههای مواد غذایی موجود در نوار، نانواییها، کامیونهای کمک رسانی و مردم گرسنهای را که منتظر دریافت کمک هستند، هدف قرار میدهد.
بر اساس گزارشی که آکسفام در ۶ سپتامبر منتشر کرد، از هر پنج نفری که در غزه زندگی میکنند، یک نفر با «میزان فاجعه بار» گرسنگی مواجه است. برنامه جهانی غذا نیز در ژوئیه گذشته اعلام کرد که نیم میلیون نفر در نوار با «سطوح فاجعه بار» گرسنگی روبرو هستند.
در حالی که پیش از آغاز جنگ روزانه حدود ۶۰۰ کامیون مملو از مواد غذایی به نوار غزه میرسید، این تعداد به حدود ۵۰ کامیون یا کمتر کاهش یافته است، در حالی که رژیم صهیونیستی در برخی روزها از ورود آنها جلوگیری میکند.
این موضوع تنها به کمیاب بودن مواد غذایی وارد شده به نوار غزه محدود نمیشود، بلکه درباره کیفیت آن نیز هست، زیرا اکثر فلسطینیهای آنجا به کنسروهایی وابسته هستند که معمولا فاقد عناصر مهم تغذیهای هستند و حاوی مواد نگهدارنده مضر هستند که سطح ایمنی را کاهش میدهند.
تخریب اقتصادی
رژیم صهیونیستی بخش اقتصادی، از جمله تأسیسات، کارخانهها، مزارع و بازارهای ماهی را نابود کرد و باعث خسارت اولیه مستقیم مالی شد که توسط دفتر دولتی اطلاع رسانی در غزه حدود ۳۳ میلیارد دلار تخمین زده شد.
بر اساس گزارش سازمان تجارت و توسعه سازمان ملل متحد (UNCTAD) تا ژانویه گذشته، جنگ باعث از دست رفتن حدود دو سوم مشاغلی شده بود که قبل از شروع آن در غزه وجود داشت.
بر اساس گزارش سازمان بینالمللی کار در ژوئن گذشته، در نتیجه این امر، نرخ بیکاری در غزه از ۴۵ درصد قبل از جنگ به ۸۰ درصد پس از جنگ افزایش یافت.
بنابراین، طبق گزارش سازمان تجارت و توسعه سازمان ملل متحد نرخ فقر در غزه به ۱۰۰ درصد افزایش یافت، در حالی که بر اساس ارقام دیدهبان حقوق بشر اروپا-مدیترانه، قبل از جنگ ۵۰ درصد بود.
بر اساس گزارش سازمان مذکور، ۸۰ تا ۹۶ درصد از منابع و تجهیزات کشاورزی در غزه از جمله سیستمهای آبیاری، مزارع دام، باغات، ماشین آلات و انبارهای ذخیره سازی آسیب دیدهاند و این مسئله توانایی تولید مواد غذایی را از بین برده و سطوح بالای ناامنی غذایی را تشدید کرده است.
طبق گزارش این سازمان، جنگ، اقتصاد غزه را ویران کرد.
انتهای پیام