به گزارش ایسنا، پرستاری یکی از مهم‌ترین حرفه‌ها در نظام سلامت است که مسئولیت بهبود شرایط بیماران و ارائه مراقبت‌های جسمی، روانی و اجتماعی را بر عهده دارد. در این میان، ایجاد ارتباط موثر و همدلانه با بیماران، اهمیت ویژه‌ای دارد. همدلی نه تنها به بهبود رضایتمندی بیماران کمک می‌کند، بلکه برای پرستاران نیز مزایایی به همراه دارد؛ از جمله کاهش استرس‌های شغلی و جلوگیری از فرسودگی حرفه‌ای. در نتیجه، همدلی می‌تواند به عنوان یک ابزار کارآمد برای پرستاران در مواجهه با فشارهای کاری به کار رود.
علاوه بر همدلی، انگیزش شغلی نیز یکی از عوامل کلیدی در عملکرد پرستاران است. انگیزش شغلی، نیروی محرکه‌ای است که پرستاران را به انجام وظایف خود با کیفیت بالا ترغیب می‌کند. در بیمارستان‌ها، به دلیل شرایط کاری دشوار و پرمسئولیت، پرستاران بیشتر از سایر گروه‌های شغلی به انگیزش نیاز دارند. در صورتی که انگیزه کافی وجود نداشته باشد، احتمال کاهش کیفیت خدمات و افزایش نارضایتی بیماران وجود دارد. از این رو، ایجاد محیطی که انگیزش پرستاران را تقویت کند، از جمله اهداف مهم مدیریتی در نظام سلامت است.
در این زمینه، اعظم میرزایی مقصود، پژوهشگری از دانشگاه علوم پزشکی کرمان، با همکاری دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشکی تهران تحقیقی را به انجام رسانده‌اند. این تحقیق به بررسی تأثیر آموزش همدلی بر انگیزش شغلی، حساسیت اخلاقی و ناگویی خلقی پرستاران پرداخته است. ناگویی خلقی به معنای ناتوانی در تشخیص و بیان احساسات است که می‌تواند بر کیفیت ارتباطات بین فردی تأثیر منفی بگذارد. این مطالعه با هدف بررسی این موضوع انجام شده که آیا آموزش همدلی می‌تواند تأثیرات مثبتی بر این عوامل داشته باشد یا خیر.
این تحقیق به صورت نیمه‌تجربی انجام شد. ۸۰ پرستار از بیمارستان شهید باهنر کرمان به روش سرشماری انتخاب شدند و سپس به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. برای گروه آزمون، آموزش همدلی طی هشت جلسه ۹۰ دقیقه‌ای بر اساس روش‌های مبتنی بر چهار عامل درمانی ارائه شد. این آموزش شامل تکنیک‌هایی برای درک بهتر احساسات بیماران و واکنش مناسب به آن‌ها بود. گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. پس از اتمام دوره، با استفاده از پرسشنامه‌های استاندارد، انگیزش شغلی، حساسیت اخلاقی و ناگویی خلقی پرستاران مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج با استفاده از نرم‌افزارهای آماری، تجزیه و تحلیل شد.
نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش همدلی به‌طور قابل توجهی بر افزایش انگیزش شغلی پرستاران تأثیر داشته است. پرستارانی که آموزش همدلی را دریافت کرده بودند، از انگیزه بیشتری برای انجام وظایف خود برخوردار بودند و این انگیزه بهبود قابل توجهی در کیفیت خدمات ارائه شده توسط آن‌ها به همراه داشت.
همچنین، نتایج نشان داد که حساسیت اخلاقی پرستاران نیز پس از دریافت آموزش همدلی افزایش یافته است. حساسیت اخلاقی به پرستاران کمک می‌کند تا بهتر بتوانند چالش‌های اخلاقی موجود در محیط‌های درمانی را تشخیص دهند و تصمیمات اخلاقی مناسب‌تری بگیرند. این یافته نشان می‌دهد که آموزش همدلی می‌تواند به پرستاران کمک کند تا در موقعیت‌های دشوار، با دقت و توجه بیشتری نسبت به حقوق و نیازهای بیماران عمل کنند.
این تحقیق همچنین نشان داد که آموزش همدلی تأثیر قابل توجهی بر کاهش ناگویی خلقی پرستاران داشت. پرستارانی که ناگویی خلقی کمتری داشتند، قادر بودند احساسات خود را بهتر شناسایی و بیان کنند که این امر بهبود ارتباطات بین فردی آن‌ها را به دنبال داشت. این موضوع اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا بهبود ارتباطات بین پرستار و بیمار می‌تواند بر کیفیت مراقبت و نتایج درمانی تأثیر مثبت داشته باشد.
به‌طور کلی، یافته‌های این پژوهش حاکی از آن است که آموزش همدلی می‌تواند به عنوان یک ابزار کارآمد برای افزایش انگیزش شغلی، حساسیت اخلاقی و کاهش ناگویی خلقی در پرستاران مورد استفاده قرار گیرد.
این نتایج نشان می‌دهند که اجرای برنامه‌های آموزشی متمرکز بر همدلی می‌تواند به ارتقای کیفیت مراقبت در بیمارستان‌ها و بهبود سلامت روانی پرستاران کمک کند. همدلی، به پرستاران این امکان را می‌دهد که بیماران را بهتر درک کرده و نیازهای آن‌ها را به شیوه‌ای مؤثرتر پاسخ دهند، که این امر هم به رضایت بیماران و هم به بهبود شرایط شغلی پرستاران منجر می‌شود.
قابل ذکر است این نتایج علمی پژوهشی در «مجله اخلاق پزشکی» که توسط مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منتشر می‌شود، به چاپ رسیده اند. اهمیت نتایج این تحقیق، به‌ویژه در زمینه بهبود کیفیت مراقبت‌های پرستاری و سلامت روانی پرستاران، توجه بسیاری از متخصصان حوزه بهداشت و درمان را به خود جلب کرده است.
انتهای پیام