شب گذشته، ۲۶مردادماه، نمایشگاه آثاری با تکنیک چاپ دستی و طراحی با عنوان «نیمه شب در بیشه ساحران آش می‌پزند» به مدت یک هفته در «خانه فرهنگ گیلان» افتتاح شد. این نمایشگاه آثار هنری «علی عباسی» است که پیش از این نیز سه نمایشگاه انفرادی نقاشی داشته است.
علی عباسی که دانش آموخته نقاشی است، در این نمایشگاه آثاری با تکنیک چاپ فلز، اچینگ و آکواتینت و سوپ گراند و... از خود به نمایش گذاشته است.
وی که کارشناسی ارشد خود را در رشته فلسفه هنر گذرانده، به خوبی توانسته است از نمادها و ایماژهای فلسفه زندگی و فرهنگ مردم گیلان، آثاری خلق کند که بیننده را به تفکر در چیستی و چرایی مفهوم مرگ وزندگی وادارد.
بازدیدکنندگان از این نمایشگاه، هرکدام تفسیر خود را از آثاری دارند که عمدتا سیاه و سفید خلق شده است. در این آثار، تصاویری همچون لاک پشت، اسب، گاو، درختان خشک و بریده، ماهی، گودال و انسان برجسته شده است. انسان‌هایی که کارهای عجیب وغریب می‌کنند و حیواناتی که مرده یا سربریده شده‌اند.
حیوانات یاد شده، در فرهنگ فولکلور گیلان نقش پررنگی داشته و درمثل‌ها بازتولید می‌شوند و علی عباسی توانسته از این نمادها، سمبل‌های مفهومی بسازد. به عنوان نمونه در فرهنگ فولکوریک گیلان، لاک‌پشت همچون دختری تصور می‌شود که وقتی او را بی‌حجاب می‌بینند، حیا کرده و سردرلاک خود می‌کشد.
این هنرمند که پیش از این پیرامون «شاهنامه مصور کارکیا» پژوهشی مبوسط انجام داده بود، به تازگی برگزیده تصاویر این نسخه از شاهنامه را (که در سال ۸۹۹ در لاهیجان و به فرمان میرزاعلی کیا به تصویر کشیده) منتشر کرده است.
علی عباسی، درباره سومین نمایشگاه انفرادی نقاشی اش در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: ایده ذهنی این نمایشگاه حول محور مرگ می‌گردد که با دیدگاه سمبولیک، آثاری با تکنیک طراحی و چاپ دستی خلق شده است.
این هنرمند درباره موضوع نمایشگاه توضیح می‌دهد: کنار آمدن با مفهوم مرگ مدت‌هاست و به ویژه در سال‌های اخیر به اصلی‌ترین دغدغه زندگی‌ام مبدل شده است. موضوعی که گمان می‌کنم بسیاری مایل هستیم اندیشیدن در این باره را به تاخیر بیندازیم و یا مثل گذشتگانمان مغروق در جهانی دیگر، آن را خوشایند جلوه دهیم. اما آنچه ذهن مرا به خود مشغول می کند، مرگ در ساحت زندگی است. پذیرفتن مرگ در سفرِکوتاهِ زندگی، امری طاقت فرساست. اما آگاهی از محروم شدن از تجربه‌ی کامل زیستن در این دورِکوتاه مصداق رنجی تمام شدنی است.
عباسی در پاسخ به این سئوال که چرا مفاهیم فلسفی و انتزاعی را در آثار خود پررنگ نشان داده، ضرب المثلی ژاپنی را بیان کرده و یادآور می شود: مادامی که انسان در محیط پیرامونش احساس امنیت نکند، به مکانی در تصورات خویش پناه می برد. صفحات به نمایش درآمده پیش از آنکه مجموعه یکپارچه برای ارائه باشند، نوعی گریز به مکانی تصویری بودند برای مواجهه با احوالاتی پراکنده و متناقض که همچون صُوَری معلق حضورشان را احساس می کنم.
این آثار برای من بیانگر موقعیتی غیرممکن میان خود و پیرامون است که گویی همیشه و همچنان در آستانه و انتظار چیزی به سر برده‌ام، انتظاری که در این افق روانشناختی به یک عارضه ایمانی مبدل شده است. از این منظر مجموعه تصاویر در جغرافیایی ذهنی مبتنی بر بی‌تعلقی، در خود غرق شدن و در هاله‌ای از مرگ اندیشی به تصویر درآمده‌اند.
این هنرمند درباره برخی از ایماژهای پرتکرار در آثارش هم می‌گوید: محیط زیست، انسان و همزیستی اش با عناصر طبیعت همچون درخت، برکه، رودخانه و برخی از حیوانات با مفاهیم همچون مرگ و زندگی پیوند یافته است. به عنوان نمونه، گاو در فرهنگ گیلان، نماد زندگی و برکت است و وقتی گاو در میان درختی خشکیده برزمین افتاده، مفهوم مرگ ناشی از گرمایش زمین و نابودی محیط زیست را به تصویر کشیده است و یا اسب در فرهنگ گیلان نماد زندگی و پویایی است و همین اسب در زندگی انسان امروز سربریده می‌شود.
وی ادامه می‌دهد: در فرهنگ بومی گیلان، لاک پشت نماد زنانگی است که در حجاب پوشیده است و همین لاک پشت با فلسفه مرگ دست مایه خلق آثار هنری می‌شود. مثلا لاک‌پشتی که به نیزه کشیده شده و یا تلاش می‌کند از آب بیرون بیاید و یا تصاویری همچون طلسم و نعل که به پای انسان کوبیده شده و اجازه نمی‌دهد به سوی خرد برود و یا انسانی که همچون نیاکان بدوی، سرحیوانی را به نیش کشیده و.. همگی مفاهیم سمبولیک از سقوط اخلاقی و تمدن و درخود فرورفتن انسان را به تصویر می‌کشد.
نمایشگاه نقاشی و چاپ دستی «نیمه شب در بیشه ساحران آش می‌پزند» تا اول شهریورماه از ساعت ۱۰ تا۱۳ و ۱۷تا ۲۰ در خانه فرهنگ گیلان، پذیرای علاقمندان است. عمارت تاریخی مفخم السلطنه یا همان خانه فرهنگ گیلان، در انتهای محله ساغریسازان رشت، بن‌بست سمیعی قرار دارد.
به گزارش ایسنا بازدید از این نمایشگاه برای عموم آزاد و رایگان است.
انتهای پیام