به گزارش ایسنا، پروتزهای عصبی ادواتی هستند که معمولا پزشکان برای بازگرداندن برخی عملکردهای طبیعی به افراد معمول از آنها استفاده می‌کنند. این ادوات از رابط‌های عصبی برای ثبت و ضبط سیگنال‌ها و تحریک اعصاب استفاده می‌کنند و امکان ارتباط دو طرفه با سیستم عصبی را فراهم می‌نمایند. بیشتر رابط‌های عصبی مبتنی بر میکروالکترودهای فلزی استاندارد هستند.

محققان دانشگاه خودمختار بارسلونا(UAB) و ICN۲ با آزمایش روی مدل‌های حیوانی نشان داده‌اند که چگونه گرافن مهندسی شده برای رابط عصبی(EGNITE) امکان ایجاد الکترودهای کوچک‌تر را فراهم می‌کند و این موضوع می‌تواند ارتباط انتخابی را با اعصاب تحریک شده مقدور سازد. نتایج این مطالعه همچنین نشان داد که EGNITE زیست‌سازگار و بی‌خطر است.

در طراحی پروتزهای اعصاب، مهم است که الکترودها به اندازه کافی کوچک باشند که انتخابی عمل کنند. همچنین این موضوع مهم است که این پروتزها فقط با تعداد محدودی آکسون در عصب به صورت الکتریکی در تعامل باشند. بنابراین، اگرچه آنها معمولاً از فلزاتی مانند طلا، پلاتین یا ایریدیم اکسید ساخته شده‌اند، لازم است مواد دیگری را پیدا کنید که ظرفیت رسانا را افزایش داده و امکان ایجاد حتی تماس با الکترود کوچک‌تر را فراهم کنند. این جایی است که گرافن و مشتقات آن نقش بازی می‌کنند. خصوصیات الکتریکی عالی آنها باعث ایجاد نسل جدید میکروالکترودها شده است.

به نقل از ستاد نانو، این تحقیقات اخیر ظرفیت یک ماده جدید حاصل از گرافن، EGNITE، را برای تحریک و دریافت اطلاعات از عصب محیطی را مورد بررسی قرار داده است. علاوه بر این، زیست‌سازگاری آن تأیید شده است که برای حفظ عملکرد رابط مهم است. این تحقیق در گروه عصب و بازسازی گروه Inc-UAB ، به رهبری پروفسور خاویر ناوارو از گروه بیولوژی سلولی، فیزیولوژی و ایمونولوژی، با همکاری گروه تحقیقاتی خوزه گاریدو در مؤسسه کاتالکا د نانوسیناسیا انجام شده است.

این الکترودها که در عصب سیاتیک موش کاشته شده‌اند تا حداکثر ۶۰ روز قادر به فعال‌سازی عضلات انتخابی هستند.

انتهای پیام