۳ گلوله و پایان آرزوهای «مردی که می‌خواست سلطان باشد» 

نامش در سطور مربوط به تاریخ معاصر ایران با نهضت ملی شدن صنعت نفت گره خورده است. آنجا که او در مقام نخست‌وزیر سخت مخالف این نهضت بود، زیرا هم‌وطنان خود را برای استخراج نفت‌شان فاقد توانایی لازم می‌دید. اما در چشم سیاسیون و رجال زمان خویش واجد یک صفت بارز دیگر نیز بود: «جاه‌طلبی» بی‌حد و حصر!

به گزارش ایسنا، به نقل از شهروند،حاجعلی رزم‌آرا مسیر فرماندهی لشکر اول مرکز تا ریاست لشکر آمادگاه تعلیماتی ارتش و ریاست ستاد ارتش و در ادامه فرماندهی دانشکده افسری و دفتر نظامی شاه را در مدتی کوتاه پیمود و پس از ارتقاء به درجه سپهبدی (به عنوان چهارمین نظامی تاریخ ایران که مفتخر به دریافت این درجه شده است) تنها پست نخست‌وزیری او را ارضاء می‌کرد که این مهم نیز در سال ١٣٢٩ به سرانجام رسید. اما همه می‌دانستند رزم‌آرایی که همه او را با رضاخان مقایسه می‌کردند پس از مدتی به نخست‌وزیری نیز قانع نخواهد شد. شاید به همین دلیل وقتی گلوله‌های خلیل طهماسبی بدن او را شکافتند حتی دربار نیز نفسی به راحتی کشید.

تحقیر ایران و ایرانی، مانیفست رزم‌آرا

٧٣ سال پیش در چنین روزی، برابر ١٦ اسفند ١٣٢٩ خورشیدی، سپهبد حاج‌علی رزم‌آرا، نخست‌وزیر وقت ایران که برای شرکت در مراسم ختم آیت‌اله فیض وارد مسجد شاه تهران شده بود، توسط خلیل طهماسبی از اعضای فدائیان اسلام هدف سوءقصد قرار گرفت و با شلیک سه گلوله به قتل رسید. رزم‌آرا سرسخت‌ترین مخالف ملی شدن صنعت نفت ایران بود و این جمله معروف (که در جلسه‌ای خصوصی بیان شده) از اوست که: «ما لیاقت لولهنگ‌سازی هم نداریم. ٥٠ سال است که آن را می‌سازیم ولی ترقی نکرده‌ایم، بعد چ

انتهای پیام

  • چهارشنبه/ ۱۶ اسفند ۱۴۰۲ / ۰۸:۴۹
  • دسته‌بندی: رسانه دیگر
  • کد خبر: 1402121611342
  • خبرنگار :