به نقل از هلث، نتایج این تحقیق برای جمعیت سالخورده‌ای که با از دست دادن حافظه خود در رنج و عذاب هستند و از دستگاه‌های دیجیتال بیش از حد استفاده می‌کنند، جالب است. همانطور که می‌دانید با طولانی شدن عمر، سلامت شناختی کاهش می‌یابد؛ اکنون زوال عقل بیش از ۵۵ میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار داده و از سال ۱۹۹۰ این میزان سه برابر شده و بیماری آلزایمر عامل اصلی آن است البته این ارقام تا سال ۲۰۵۰ تقریبا سه برابر خواهند شد.

طوفان پیری همراه با سونامی اختلالات شناختی، خانواده‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. مراقبت از کسانی که از دست دادن حافظه متوسط تا شدید دارند، پس‌انداز و شغل افراد را می‌بلعد همچنین رفاه افراد مسن در حالی که مشتاق لذت بردن از دوران بازنشستگی خود هستند را از بین می‌برد. حتی سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی نیز تحت فشار موارد پیچیده زوال عقل قرار دارند و تشخیص زودهنگام و پیشگیری آن از اهمیت بالایی برخوردار است اما روش‌ها اغلب برای گروه‌های در حاشیه دور از دسترس باقی می‌مانند.

در عصر دیجیتال امروز، حجم فزاینده‌ای از نوشتن و ارتباطات نه از طریق قلم و کاغذ سنتی، بلکه با تایپ کردن بر روی دستگاه‌های الکترونیکی مانند رایانه، تبلت و تلفن‌های هوشمند رخ می‌دهد با این حال، نتایج تحقیقات در حال ظهور نشان می‌دهد ممکن است هنگام نوشتن کلمات و حروف با دست، مزایای شناختی و یادگیری منحصر بفردی وجود داشته باشد. این تفاوت‌ها می‌توانند پیامدهای معنی‌داری داشته باشند، به‌ویژه برای افراد مسن‌تر که به دنبال ارتقای سلامت طولانی‌مدت مغز برای پیشگیری از زوال عقل هستند.

نتایج تحقیق کنونی، تفاوت‌های واضحی در الگوهای اتصال مغز بین نوشتن با دست و تایپ کردن را نشان داد. محققان در نروژ فعالیت امواج مغزی ۳۶ دانشجوی دانشگاه را با استفاده از دستگاه الکتروانسفالوگرافی (EEG) در حالی که  ۱۵ کلمه ارائه شده روی صفحه را با دست می‌نوشتند یا تایپ می‌کردند مورد تحلیل قرار دادند. تصویربرداری پیشرفته نحوه هماهنگی مغز آنان در مناطق مختلف در طول این دو کار را تجزیه و تحلیل کرد.

یافته‌ها قابل توجه بود؛ نوشتن بر روی کاغذ فعالیت‌های به هم پیوسته‌ای را بین بسیاری از نواحی در هر دو طرف مغز فعال می‌کند که در اطراف لوب آهیانه‌ای یا لوب پاریتال متمرکز است و حس، حرکات دست و پردازش فضایی بصری را مدیریت می‌کند. در مقابل، تایپ کردن فقط نواحی کوچک جدا شده مغز را فعال کرد. شبکه‌های پیچیده‌ای که توسط قلم و کاغذ قدیمی ایجاد شده‌اند، در مطالعات قبلی با یکپارچه‌سازی اطلاعات و تسهیل یادگیری و حافظه مرتبط بوده‌اند.

این موارد بر اساس نتایج تحقیقات قبلی از سال ۲۰۰۵ توسط دکتر ماریکه لانگ کمپ و همکارانش ارائه شد که تشخیص شخصیت و دقت املایی برتر را از تمرین حرکات دست بر روی کاغذ از اوایل کودکی نشان می‌دهد. کارشناسان این مزایا را به حلقه‌های بازخورد بصری، حرکتی و لمسی دقیقی که هنگام تشکیل حروف در صفحه ایجاد می‌شوند نسبت می‌دهند. این مورد کمک می‌کند تا شکل و توالی کاراکترها و کلمات را در مدارهای مغزی ما که با ادراک و زبان درگیر هستند، حک کنیم.

در مقایسه، فشار دادن کلیدهای یکنواخت روی صفحه کلید عمدتا اعمال تکراری را با چند انگشت انجام می‌دهد. به گفته محقق ارشد این تحقیق، دکتر رود وان در ویل، این تحریک عصبی بسیار تنوع کمتری را فراهم می‌کند. وی توضیح می‌دهد که الگوهای حسی پیچیده دستخط در تایپ کردن وجود ندارد که مانع توسعه شبکه‌های دانش ضروری در مغز می‌شود.

تحقیقات بیشتر نشان می‌دهد نوشتن یادداشت‌ها با دست تاثیر مثبتی بر درک، حفظ و توانایی ترکیب مفاهیم در مقایسه با یادداشت‌برداری دیجیتال دارد. محققان پیشنهاد می‌کنند که پردازش دیداری-حرکتی پیشرفته از نوشتن شکسته به تقویت درک هنگام یادگیری مطالب کمک می‌کند.

این افشاگری‌ها در مورد تاثیرات عصب شناختی دستخط، پیامدهای قانع کننده‌ای برای افراد مسن نیز دارد. زوال عقل با طولانی شدن عمر همراه با بیماری آلزایمر که شایع‌ترین شکل آن است، به شدت ادامه می‌یابد. عوامل متعددی در سبک زندگی بر خطر ابتلا به زوال عقل تاثیر می‌گذارند اما بر اساس اجماع علمی، تحریک ذهنی از طریق یادگیری مهارت‌های جدید ازجمله محافظت‌کننده‌ترین عوامل در نظر گرفته می‌شود. فعالیت‌های شناختی چالش‌برانگیز مواد شیمیایی انتقال‌دهنده عصبی و فاکتورهای رشد را در مغز تحریک می‌کنند که ارتباطات بین نورون‌ها را تقویت کرده و کاهش شناختی را جبران می‌کند. تاثیر فزاینده زوال عقل، پیامدهای اجتماعی عمیقی نیز دارد.

گنجاندن نوشتن با دست در برنامه‌های روزمره افراد مسن چه از طریق کارت، نامه، یادداشت روزانه یا طراحی، می‌تواند پتانسیل ناشناخته‌ای را برای تمرین سیستم‌های کلیدی مغز ارائه دهد. این مورد ممکن است به حفظ اتصال عصبی که از سلامت شناختی پشتیبانی می‌کند نیز کمک کند. به خصوص برای نوشتن پیچیده، ادغام هماهنگ بصری، فضایی و حرکتی می‌تواند شبکه‌های مغزی آسیب‌پذیر در زوال عقل را بیشتر از تایپ دیجیتال تقویت کند.

نتایج تحقیقات در مراحل اولیه باقی مانده است اما یافته‌های تا به امروز استدلال می‌کنند که ما نباید قلم و کاغذ قدیمی را به‌عنوان فناوری‌های منسوخ کنار بگذاریم. وقتی نوبت به تغذیه مدارهای پیچیده‌ای می‌رسد که باعث یادگیری و یادآوری می‌شود، دستخط به‌طور شگفت‌انگیزی منحصر به فرد به نظر می‌رسد. این مورد نشان می‌دهد که نوشتن در طول عمر، از سال‌های اولیه شکل‌گیری تا حفظ تناسب شناختی در اواخر بزرگسالی، پایه‌ای برای رشد ذهنی است.

بنابراین، در عصر دیجیتالی بی‌وقفه ما، به‌دنبال روش‌هایی برای برداشتن خودکار برای نوشتن باشید. سلامت مغز شما ممکن است از این تغییر ساده سود ببرد. چه در پیشگیری از زوال عقل، بهبود عملکرد مدرسه یا کمک به رفاه عاطفی، علم نوظهور نشان‌دهنده تاثیرات ماندگار دستخط بر مغز و ذهن است.

انتهای پیام