به گزارش ایسنا، دکتر کیوان کبیری، محقق طرح در این باره گفت: آگاهی و داشتن اطلاعات از شفافیت آب دریا برای حفظ سلامتی محیط زیست دریایی بسیار حیاتی است؛ از این رو روشی برای اندازه‌گیری این پارامتر با استفاده از داده‌های ماهواره سنجنده Sentinel-3 (OLCI) برای دریاهای جنوبی ایران (خلیج فارس، تنگه هرمز و دریای عمان) مدل‌سازی و توسعه داده شد.
وی در خصوص دلیل انتخاب این داده‌های ماهواره‌ای، گفت: دلیل انتخاب این داده‌های ماهواره‌ای در کنار جدید بودن، دسترسی آزاد و بدون هزینه به آنها است. با تجزیه و تحلیل این داده‌های ماهواره‌ای در کنار اندازه‌گیری‌های میدانی انجام شده در قالب ۸ گشت دریایی کاوشگر خلیج فارس در این دریاها، مدلی بومی و بهینه شده برای دریاهای جنوبی ایران به منظور تخمین مقادیر شفافیت آب توسعه داده شد.
پژوهشگر این طرح افزود: این مدل که بر پایه دو باند آبی و سبز این سنجنده است، نتایجی دقیق‌تر و مؤثرتر از مدل‌های جهانی موجود به دست داد که در نهایت فرمولی دقیق برای تخمین مقادیر قابلیت رؤیت دیسک سشی (Secchi disc depth) که نمایانگر شفافیت آب است، در این مناطق ارائه کرد.
به گفته وی، اهمیت این پژوهش در آن است که تغییرات در شفافیت آب دریاها می‌تواند اطلاعات زیادی درباره سلامت محیط‌های دریایی و تأثیر آلودگی‌های مختلف (اعم از طبیعی و یا با منشأ انسانی) ارائه دهد.
کبیری تاکید کرد: این پژوهش به پایش و درک این تغییرات با استفاده از داده‌های ماهواره‌ای که مناطق گسترده‌تری را پوشش می‌دهند و هزینه بسیار کمتری نسبت به اندازه‌گیری‌های سنتی میدانی در دریاها دارند، کمک می‌کند.
مجری طرح با اشاره به نتایج به دست آمده از این مطالعات، گفت: بر اساس نتایج این تحقیق، نوسانات سالانه مقادیر قابلیت رؤیت دیسک سشی در دریای عمان ۵ تا ۱۸ متر است که به طور مشخص بیشتر این نوسانات در خلیج فارس (۴ تا ۱۲ متر) و تنگه هرمز (۷-۱۰ متر) است.
وی اظهار کرد: این پژوهش مبنایی برای استفاده از داده‌های ماهواره‌ای به منظور نظارت بر کیفیت آب در این دریاهای جنوبی ایران است و کمک می‌کند تا این محیط‌های دریایی مهم را حفاظت و مدیریت کرد.
به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی و علوم جوی، نتایج این طرح در قالب مقاله‌ای ISI در مجله «علوم محیطی و پژوهش آلودگی‌ها» به چاپ رسیده است.
انتهای پیام