به گزارش ایسنا، اختلالات اضطرابی یکی از شایع‌ترین و ناتوان‌کننده‌ترین اختلالات روانی در سراسر جهان به شمار می‌روند. شیوع جهانی این اختلالات تا ۲۵ درصد برآورد شده است. افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی بیشتر در معرض خطر سایر اختلالات روانی مانند افسردگی قرار دارند. همچنین، به نظر می‌رسد اختلالات روانی با برخی بیماری‌های مزمن جسمی نیز همراه هستند. بـه عنـوان مثال، نتایج پژوهش‌ها نشان داده‌اند که افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی، ۲۶ تا ۵۲ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقـی قـرار دارند. انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی از جملـه تـرس، اختلال اضطراب اجتماعی، آگورافوبیا، اختلال اضطراب جدایی و اختلال اضطراب فراگیر یا GAD وجود دارند.
طبق اظهارات متخصصان، برخی از افراد تقریباً در مورد هر چیزی مضطرب و نگران به نظر می‌رسند که چنین افرادی را می‌توان در دسته مبتلایان به GAD طبقه‌بندی کرد. این اختلال طبق تعریف، اضطراب و نگرانی مفرط درباره چندین واقعه یا فعالیت در بیشتر ایام و طی یک دوره حداقل ۶ ماهه است. نگرانی مزبور به سختی مهار می‌شود و با علائم جسمی همچون تنیدگی عضلانی، تحریک‌پذیری، دشواری در خواب و بی‌قراری همراه است. کانون این اضطراب خصایص اختلال دیگری نیست، آن را مصرف مواد یا بیماری طبی عمومی ایجاد نکرده است و فقط در حین یک اختلال خلقی یا روانی پیدا نمی‌شود. این اضطراب به سختی مهار می‌شود، رنج و عذاب درون ذهنی برای فرد ایجاد می‌کند و حوزه‌های مهم زندگی فرد را مختل می‌کند.
در پژوهشی مروری که در خصوص این موضوع توسط محققان دانشگاه تهران انجام شده است، تاثیرات فعالیت بدنی بر بهبود این اختلال سخت یعنی اضطراب فراگیر به شکل علمی ارزیابی شده است.
آنها برای جمع‌آوری اطلاعات لازم برای تحقیق، ابتدا مقالات مرتبط منتشره بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ را با استفاده از کلیدواژه‌های تخصصی و از پایگاه‌های علمی شامل Google Scholar، PubMed، ScienceDirect و Springer تهیه کرده و سپس داده‌های مورد نیاز را استخراج و بررسی کردند.
نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که فعالیت بدنی ضمن کاهش علائم و عوارض بیماری‌های روان‌شناختی، می‌تواند به عنوان یک روش درمانی مؤثر و حتی پیشگیری برای اختلالات اضطرابی همچون GAD عمل کند.
در این باره، قاسم بابایی زارچ، پژوهشگر گروه روان‌شناسی ورزشی دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه تهران و دو همکار دیگرش می‌گویند: «بررسی‌های ما حاکی از آن هستند که انواع تمرینات هوازی و قدرتی به کار گرفته شده برای بهبود GAD در افراد مختلف، نتایج مثبتی از جمله بهبود خواب و شخصیت و بهبود اختلالات اضطرابی را به همراه داشته‌اند».
آنها می‌افزایند: «همچنین، تحقیقات نشان می‌دهند ساز و کارهایی که باعث می‌شوند تا ورزش چنین تأثیراتی ایجاد کند، ترکیبی از عوامل بیولوژیکی و روان‌شناختی هستند».
بر این اساس، مداخلات ورزشی باید به عنوان یک پایه و اساس مهم در درمان اختلات اضطرابی و به‌ویژه اختلال اضطراب فراگیر یا GAD در دستور کار روان‌درمانگران و روان پزشکان قـرار گیرد.
به اعتقاد بابایی زارچ و همکارانش، «سه اولویت برای تحقیقات آینده باید در این خصوص مورد نظر قرار گیرد. این موارد شامل ۱) بررسی تفاوت‌های تأثیرات تمرینات مقاومتی و هوازی بر بهبود اختلالات اضطرابی؛ ۲) فراوانی، شدت، نوع و مدت زمـان مداخلات ورزشی و ۳) تعیین اهمیت آمادگی جسمانی در درمان اضطراب و روش‌های ارتقاء و پایبندی به درمان مبتنی بر ورزش هستند».
آنها اضافه می‌کنند: «تحقیقات آینده باید با ارزیابی مستقیم تأثیر انواع مختلف پروتکل‌های ورزشی بر علائم اضطراب، این کمبودها را برطرف کنند. همچنین، محققان باید جزئیات واضح‌تری در مورد پروتکل‌های ورزشی استفاده شده را در هر مطالعه ارائه دهند. این کار باعث می‌شود مقایسه پروتکل‌های ورزشی در میان چندین پژوهش در بررسی‌های سیستماتیک تسهیل شود».
از این یافته‌ها، مقاله‌ای علمی پژوهشی تهیه شده است که نشریه «تحقیقات نظام سلامت» وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان دست به انتشار آن زده است.
انتهای پیام