به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، حلقه‌های اورانوس در عکسی خیره کننده از تلسکوپ فضایی جیمز وب بسیار زیبا به نظر می‌رسند.
این پرتره جدید از هفتمین سیاره منظومه شمسی، اطلاعات بیشتری را از جو این سیاره نشان می‌دهد.
سیاره اورانوس و حلقه‌هایش در این پرتره خیره‌کننده تلسکوپ فضایی جیمز وب به خوبی دیده می‌شوند.
این دومین تصویر از اورانوس است که جیمز وب در سال جاری ثبت کرده است. اولین مورد که در ماه آوریل منتشر شد، یک تصویر دو رنگ بود که از تصاویری تشکیل شده بود که در طول موج‌های ۱.۴ و ۳.۰ میکرون فروسرخ ثبت شده بودند. اما این تصویر جدید طول موج‌های اضافی به ویژه در طیف ۲.۱ و ۴.۶ میکرون را به ارمغان آورده است تا نمای کلی بسیار کامل‌تری از هفتمین سیاره منظومه شمسی به ما ارائه دهد.
البته این تصویر جدید از اورانوس فقط این سیاره را نشان نمی‌دهد، بلکه حلقه‌های آن نیز در نور فروسرخ می‌درخشند و جیمز وب راز حلقه‌ی ناپدید و پراکنده درونی حلقه زتای اورانوس را حل کرده است.
ضمن اینکه بسیاری از ۲۷ قمر اورانوس نیز در این تصویر به نمایش درآمده‌اند. در نمای نزدیک‌تر برخی از قمرهای کوچکتر و کم نورتر اورانوس دیده می شوند که برخی از آنها میان حلقه‌ها قابل مشاهده هستند، در حالی که نمای اصلی و گسترده‌تر، پنج قمر بزرگ اورانوس را به نام‌های آریل(Ariel)، میراندا(Miranda)، اوبرون(Oberon)، تیتانیا(Titania) و آمبریل(Umbriel) نیز نشان می‌دهد.
جزئیات بیشتر در این تصاویر جدید شامل کلاهک قطب شمال اورانوس است که در کانون توجه قرار می‌گیرد. برخلاف کلاهک‌های قطبی زمین و مریخ که از یخ جامد ساخته شده‌اند، اورانوس دنیایی گازی است و کلاهک‌های قطبی آن هاله‌های مه‌آلود از ذرات معلق در هوا هستند که در جو آن سرگردان هستند.
این تصویر جدید جیمز وب، کلاهک قطب شمال اورانوس را تقریباً مستقیماً رو به ما و در نتیجه رو به خورشید، با یک نقطه روشن در مرکز آن و یک حاشیه تیره رنگ نشان می‌دهد که هر دو قبلاً در رصدهای فروسرخ و طول موج رادیویی دیده شده بودند، اما هرگز با چنین وضوحی قابل مشاهده نبودند. این نقطه روشن که در تصویر جدید جیمز وب به رنگ سفید دیده می‌شود، گرم‌تر از محیط اطراف خود و مرکز یک گردباد عظیم است.
طوفان‌های درخشان نیز در اطراف کلاهک قطبی اورانوس قابل مشاهده هستند و اعتقاد بر این است که حداقل تا حدی ناشی از تغییرات فصلی است.
اورانوس یک سیاره واقعاً عجیب است، به این دلیل که به دلایل نامعلومی در جهت چرخش به دور خود به دور خورشید نیز می‌گردد و ۹۸ درجه نسبت به صفحه دایره البروج(صفحه مدار سیارات دیگر) متمایل است. بنابراین به جای اینکه قطب‌های آن در بالا و پایین این سیاره قرار داشته باشند، ما آنها را در شرق و غرب می‌بینیم و این شرایط آب و هوایی منحصربه‌فردی را به همراه دارد که ستاره‌شناسان مشتاق مشاهده آن با جیمز وب در آستانه انقلاب تابستانی شمالی اورانوس در سال ۲۰۲۸ هستند.
در زمان انقلاب تابستانی است که آب و هوا در کلاهک قطبی این سیاره فعال‌تر می‌شود. انحراف اورانوس به این معناست که برای حدود یک چهارم سال اورانوسی -که ۸۴ سال زمینی طول می‌کشد- یک قطب آن در روشنایی ثابت روز و دیگری در همواره در شب است.
در حال حاضر قطب شمال اورانوس رو به روی ماست، اما در سال ۲۰۷۰ نوبت به قطب جنوبی اورانوس خواهد رسید که در فاصله بسیار زیادی از خورشید(۲.۹۶ میلیارد کیلومتر) غرق در تابستان شود.
اکنون عجیب به نظر می‌رسد که فکر کنیم در سال ۱۹۸۶، زمانی که ماموریت «وویجر ۲» ناسا از کنار این غول یخی عبور کرد، اتفاق نظر کلی این بود که اورانوسِ آبی و سبز، کمی خسته کننده به نظر می‌رسد. اما دانشمندان در آن زمان نمی‌دانستند که تصاویر این سیاره در طول موج‌های فروسرخ به ما اجازه می‌دهد زیر مه‌های آن را ببینیم. اکنون همانطور که چشم تیزبین جیمز وب نشان می‌دهد، اورانوس چیزهای زیادی برای گفتن دارد.
مشاهدات جیمز وب علاوه بر ارائه بهترین داده‌ها برای دانشمندان سیاره‌شناس که تلاش می‌کنند بفهمند جو اورانوس چگونه کار می‌کند، همچنین در پاسخ به سؤالات علمی درباره مأموریت آینده به اورانوس حیاتی خواهد بود.
برآورد یک دهه‌ای اخیر علوم سیاره‌ای و اخترزیست‌شناسی، مأموریت به اورانوس را به عنوان اولویت شماره یک برجسته کرده است. چنین ماموریتی که بیش از یک دهه طول می‌کشد تا به اورانوس برسد، باید تا سال ۲۰۳۰ پرتاب شود و دانشمندان سیاره‌شناس هنوز با نگرانی در انتظار مجوز ناسا هستند.
تا آن زمان، ما فقط باید به تصاویر قابل توجهی که جیمز وب به ما ارائه می‌دهد، بسنده کنیم.
انتهای پیام