به گزارش ایسنا، پویا محمودی، دبیر جامعه اسلامی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی، با حضور  در میزگرد "مطالبه دانشجوی امروز" که در خبرگزاری ایسنا برگزار شد به تشریح ماهیت شکل گیری ۱۶ آذر اشاره کرد و گفت: اگر چه ماهیت دانشجو برای همه دانشگاهیان روشن است؛ اما ابتدا لازم می دانم اشاره به این موضوع کنم که جریان روز دانشجو از کجا شکل گرفته است. همچنان که شهید بهشتی در خصوص نقش موثر دانشجویان در جامعه می فرمایند: دانشجو موذن جامعه است و اگر خواب بماند نماز امت قضا می‌شود" بر این اساس فضای آن روز جامعه در راستای مقابله جدی با استکبار جهانی به ویژه آمریکا شکل بود. اگر چه معتقد هستم جنبش دانشجویی امروز هم فضای پویا و سرزنده‌ای را دنبال می‌کنند، بر خلاف عقیده برخی که تلاش دارند جنبش دانشجویی را تضعیف کنند و می گویند این جنبش بعضا بجای فضای کنشگرانه وارد فضای واکنشی شده است، این در حالی است که معتقدم ما همچنان کنشگری را در این فضا شاهد هستیم. اما جدا از نقش کنشگری جنبش‌های دانشجویی، نقدی که می شود به این جنبش ها وارد نمود، این است که آیا این کنشگری همانند همان زمانی که در روز دانشجو اتفاق افتاد، تناسب کامل با وضعیت جامعه دارد یا نه.

وی همچنین به نقش دولت قبل در سیاست زدایی از دانشگاه‌ها اشاره کرد و گفت: بحث سیاست زدایی و رخوت در فضای دانشجویی امری است که امروزه به دغدغه فعالین دانشجویی و دانشجویان تبدیل شده است. به طوری که ما وقتی روند فعالیت تشکل‌ها و جنبش دانشجویی را طی ۵۰ دهه اخیر می‌بینیم شاهد تغییر نقش این تشکل های دانشجویی هستیم. به عنوان مثال تشکل‌های دانشجویی در دهه ۵۰ نقش فعال تری داشتند و در دهه ۶۰ نیز مجدد شاهد این هستیم که احزاب و تشکل های دانشجویی نقش آفرینی فعال تری را داشتند و به نوعی در این دهه دانشگاه ها مهد تغییر وتحولات و گفت‌وگوها محسوب می‌شد. اما هر چه از دهه ۶۰ یا از اوایل دهه ۷۰ دورتر شدیم شاهد یک تغییر رویکرد در فعالیت‌ها و نقش تشکل‌های دانشجویی بودیم و به نوعی دچار یک نوع سیاست زدگی در فعالیت این تشکل ها شدیم، این روند تا اواخر دهه ۸۰  ادامه یافت، پس از آن در نتیجه اتفاقاتی که پیش از دهه ۹۰ اتفاق افتاد، فعالیت‌های تشکل‌های دانشجویی با کاهش اقبال از سوی دانشجویان مواجه شد.

وی خاطرنشان کرد: به عدم اقبال برای فعالیت در تشکل‌های دانشجویی نوعی کنشگری منفعلانه می‌گوییم. در واقع اگر ما تبیینی در این زمینه داشته باشیم ممکن است با دو نظر متفاوت مواجه شویم. من فکر می‌کنم اگر ما فضای مطلقی برای فعالیت تشکل ها در نظر بگیریم، می توانیم شاهد تلاش و فعالیت جنبش‌های دانشجویی باشیم که دانشجویان با اخلاص خاصی فعالیت می‌کنند، اما اگر از منظر نسبی به این موضوع نگاه کنیم شاهد انفعال، ضعف و سیاست زدایی در این نوع فعالیت‌ها هستیم.

این دانشجوی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی ادامه داد: وقتی کلمه نسبی را برای تبیین فعالیت جنش های دانشجویی مطرح می‌کنیم؛ یعنی نسبت بین دو چیز ارزیابی می‌شود که یک طرف آن به فعالیت‌هایی که ما انجام می‌دهیم، بر می‌گردد و بحث دوم نیز تناسب این فعالیت‌ها و خروجی آن با نیازهای مخاطب در وهله اول و در وهله دوم تناسب آن با نیازهای جنبش دانشجویی است. من احساس می‌کنم در این زمینه ما با ضعف مواجه هستیم نه به این معنی که فعالیتی در این زمینه انجام نمی‌شود، بلکه به این منظور که شاید جنبش دانشجویی به دلایل مختلف اعم از اینکه مجموعه ای از افراد و گروه‌ها که طی سالیان مختلف در این زمینه مسئول بودند، آنچنان باید نقش خود را ایفا نکردند، بر این اساس باید فکری به این موضوع داشته باشیم.

به گفته محمودی، در واقع تناسبی بین خروجی فعالیت‌ها و نتایج آن با نیازهای ما که با دهه ۷۰، ۵۰ و ۶۰ داشتیم، وجود ندارد و این شرایط نیازمند این است که قالب ارائه محتوا از سوی جنبش‌ها و فعالین دانشجویی باید با یک سری تحولات بنیادی مواجه شود.ضضریی

*ضرورت نیازسنجی و امکان سنجی فعالیت تشکل های دانشجویی

این فعال دانشجویی با بیان اینکه نمی توانیم بگوییم امروزه به طور کلی در تشکل های دانشجویی هیچ فعالیتی انجام نمی شود، افزود: اینکه چرا این فعالیت ها کم رنگ شده است به خروجی آن فعالیت ها برمی گردد. من فکر می کنم ارتباطی بین دانشجویان و تشکل های دانشجویی شکل نمی گیرد. با توجه به اینکه تشکل های دانشجویی واسطی بین فضای نخبگانی حاکمیت و عام مردم هستند. ما در جامعه اسلامی وظیفه داریم ارتباط بین این دو بخش را فراهم کنیم. برای اینکار بهتر است ابتدا فرایند نیازسنجی که بین دانشگاه ها متفاوت است، را به درستی بسنجیم. پس از آن به امکان سنجی اینکه آیا امکانات لازم برای براورده کردن این نیازها در اختیار داریم، برسیم. اگر چه به طور کلی نمی توان بحث آرمان گرایی را از فعالیت  دانشجویی جدا کرد اما می تواند این وضعیت را به شرایط تعادل رساند.

وی یادآور شد: یکی از آسیب های عمومی تشکل های دانشجویی این است که متاسفانه بیش از اندازه به بخش اجرا توجه می شود اگر چه این نگاه بعضا در بین مسئولان نیز مشاهده می شود. این در حالی است باید به نتیجه برنامه توجه بیشتر کرد و نباید توجه صرف عمل گرایی بین تشکل های دانشجویی بیشتر باشد. 

*عدم رغبت برای برگزاری برخی برنامه ها به دلیل مصلحت اندیشی مسئولان

این دانشجوی دانشگاه خواجه نصیر در پاسخ به این سئوال که چرا نیازسنجی از فعالیت های تشکل های دانشجویی صورت نمی گیرد، گفت: باید بگویم متاسفانه در این زمینه مسئولان با ما همراه نیستند که و به دلیل برخی مصلحت اندیشی ها رغبتی برای برگزاری بعضی برنامه از طرف دانشگاه کمتر است. اما آنچه که بیشتر به ما آسیب وارد می کند بحث ترک فعلی است که خواسته یا ناخواسته اتفاق می افتد. در واقع فضای دانشجویی فضایی گذراست مسئولی که سیاستگذاری کلانی انجام می دهند باید با دانشجویان همراهی داشته باشد. اگر چه نباید استقلال تشکل های دانشجویی زیر سئوال برود اما مسئولان آن دانشگاه اگر دلسوزانه به این تشکل ها مشاوره بدهد موفق تر خواهیم شد.

*تفکر آسیب زای درون تشکیلاتی تشکل های دانشجویی

محمودی با اشاره به وجود برخی خودخواهی و خودکم بینی تشکیلاتی بین تشکل های دانشجویی، تصریح کرد: متاسفانه بعضا دیده می شود برخی جنبش های دانشجویی به دلیل خودخواهی هایی که دارند می‌گویند ما فقط باید این کار خاص را انجام دهیم، از طرف دیگر برخی تشکل ها نیز به دلیل خودکم بینی عنوان می کنند، مگر ما می توانیم این کار مشخص را پیش ببریم. این تفکر درون تشکل های دانشجویی آسیب زا است. 

*شکاف بین مجموعه های هم سوی تشکل های دانشجویی

این فعال دانشجویی از بروز شکاف بین مجموعه های هم سوی تشکل های دانشجویی از نظر سیاسی خبر داد و اظهار کرد: به طور مثل اگر تشکل خاصی در یک دانشگاهی انتخابات برگزار کند، نزدیک ترین تشکل به دلیل اینکه آن تشکل را رغیب خود می داند، در آن انتخابات شرکت نمی کند و تصور می کند پیروزی آن تشکل موجب نادیده گرفتن خودشان می شود.

*راهکار رونق گرفتن فعالیت تشکل های دانشجویی

وی در جمع بندی بحث به مهم ترین راهکار رونق گرفتن فعالیت تشکل های دانشجویی اشاره و تاکید کرد: همچنان که رهبری همواره می فرمایند اگر درد را می دانید درمان هم بدانید. بر این اساس وقتی ما می گوییم این تشکل ها دچار کنش گری منفعلانه شدند یعنی هنوز بخش کنش گری وجود دارد و این خود امتیاز تلقی می شود. بر این اساس ما ظرفیتی داریم که اگر به آن جهت بدهیم می تواند بسیاری از مشکلات را حل کند.

به گفته این فعال دانشجویی، در واقع مشکل ما در بخش منفعلانه بودن کنشگری تشکل ها است به این معنی اگر کنشی اتفاق می افتد آیا می تواند بدنه جامعه را با ما همراه کند یا نه. در آسیب شناسی این موضوع به فرایند امکان سنجی و نیازسنجی رسیدیم که متاسفانه برنامه ریزی و اجرا به درستی انجام نمی شود. بر این اساس اگر این موضوع حل شود می توان کنش گری منفعلانه را به کنش گری فعالانه تبدیل کرد.

این دانشجوی دانشگاه خواجه نصیر یادآور شد: حل مسئله فوق نیازمند همراهی مسئولان است اول اینکه به عنوان مشاور کنار جنبش های دانشجویی قرار بگیرند به شرطی که استقلال آن تشکل زیر سوال نرود. دوم اینکه به دانشجویان فرصت آزمون و خطا داده شود. متاسفانه گاهی اوقات مسئولان با منت با دانشجویان تشکیلاتی رفتار می شود که گویی از جیبشان برای این تشکل ها هزینه می شود. این در حالی است که هر نهاد و ارگانی وظیفه دارد جانشین پروری کند متاسفانه در این بخش مسولان و مجموعه حاکمیت با ضعف همراه بوده است.

*خودخواهی تشکلاتی کنار گذاشته شود

محمودی خاطر نشان کرد: تشکلات دانشجویی باید ضمن اجماع و هم افزایی داخلی، باید بین خود تقسیم وظایف انجام دهند و خودخواهی تشکیلاتی باید کنار گذاشته شود. ضمن اینکه به عقیده من در دولت های مختلف نگاهی وجود داشت که آن دولت سعی کرد به نگاه های مخالف میدان فعالیت ندهد. البته ممکن است تا حدی این نگاه قابل توجیه باشد. اما تا زمانی قائل به این باشیم که من باشم و دیگری نباشد و حقی برای دیگران قائل نشویم بهبودی در تشکلات شاهد نخواهیم شد. 

برپایه این گزارش میزگرد "مطالبه دانشجوی امروز" در آستانه روز دانشجو  با حضور دبیران دو تشکل بسیج دانشجویی و جامعه اسلامی دانشجویان چهار دانشگاه کشور ( تهران، صنعتی امیرکبیر، خواجه نصیرالدین و علامه طباطبایی) برگزار و در خصوص نقش مطالبه گری دانشجویان و تشکل‌های دانشجویی حاضرین در این نشست به بحث و گفت‌وگو پرداختند؛ شما می‌توانید از طریق این لینک به متن گزارش اجمالی این میزگرد دسترسی داشته باشید.

انتهای پیام/