به گزارش مدیکال‌نت، یافته‌ها نشان می‌دهند که مراقبه می‌تواند آگاهی، ارتباط با دیگران و بینش افراد را بهبود بخشد. محققان می‌گویند که یافته‌های آنان ممکن است محدودیت‌هایی را در روش‌های موجود برای ردیابی بهزیستی نشان دهند.

مارکو شلوسر، محقق اصلی، روان‌پزشک دانشگاه کالج لندن و دانشگاه ژنو اظهار کرد: با افزایش سن جمعیت جهان، بسیار مهم است که بفهمیم چگونه می‌توانیم از سالمندان در حفظ و تعمیق سلامت روانی آنان حمایت کنیم. در این تحقیق، آزمایش کردیم که آیا تمرین مراقبه طولانی‌مدت می‌تواند ابعاد مهم بهزیستی را افزایش دهد یا خیر. یافته‌های ما نشان می‌دهد که مراقبه یک رویکرد غیردارویی امیدوارکننده برای حمایت از شکوفایی انسان در اواخر عمر است.

این تحقیق طولانی‌ترین کارآزمایی تصادفی‌ شده تمرین مراقبه محسوب می‌شود که تا به امروز انجام شده است و تأثیر یک برنامه مراقبه ۱۸ ماهه را بر سلامت روانی بیش از ۱۳۰ فرد سالم فرانسوی‌زبان ۶۵ تا ۸۴ ساله بررسی می‌کند.

محققان برنامه مراقبه را در گروهی با تمرین زبان انگلیسی (به‌عنوان گروه مقایسه) و گروه کنترل بدون مداخله، مقایسه کردند، برنامه مراقبه شامل یک محتوای ۹ ماهه تمرکز حواس بود و به‌دنبال آن یک محتوای ۹ ماهه مهربانی و شفقت که توسط جلسات گروهی هفتگی (دو ساعت)، تمرین روزانه در خانه (حداقل ۲۰ دقیقه) و یک روز کناره‌گیری از تمرین، ارائه شد.

این گروه دریافتند که آموزش مراقبه به‌طور قابل توجهی بر امتیاز جهانی تأثیر می‌گذارد که ابعاد سلامتی آگاهی، ارتباط و بینش را اندازه می‌گیرد. آگاهی، بیانگر توجه بدون حواس‌پرتی و درونی به افکار، احساسات و محیط اطراف است که می‌تواند از احساس آرامش و رضایت عمیق حمایت کند. ارتباط، شامل احساساتی مانند احترام، قدردانی و نزدیکی می‌شود که می‌تواند از روابط مثبت بیشتری با دیگران پشتیبانی کند. بینش نیز به خودشناسی و درک چگونگی مشارکت افکار و احساسات در شکل دادن به ادراک ما و چگونگی تغییر الگوهای فکری غیرمفید مربوط به خود و جهان اشاره دارد.

مزایای تمرین مراقبه برای معیار کیفیت روان‌شناختی زندگی، در گروه تمرین زبان انگلیسی نسبت به گروه دیگر برتری نداشت، در حالی که هیچ یک از این مداخلات به‌طور قابل‌توجهی بر دیگر معیارهای پرکاربرد سلامت روانی تأثیر نگذاشت. محققان علت این امر را چنین پیشنهاد کردند که ممکن است، این دو معیار تثبیت شده، کیفیت و عمق شکوفایی انسان را که به‌طور بالقوه می‌توان با تمرین مراقبه طولانی‌مدت پرورش داد، پوشش نمی‌دهند، بنابراین مزایای آگاهی، ارتباط و بینش نادیده گرفته می‌شود.

این برنامه برای همه به‌طور یکسان سود نداشت زیرا شرکت‌کنندگانی که در شروع کارآزمایی سطوح پایین‌تری از بهزیستی روان‌شناختی را گزارش کردند در مقایسه با افرادی که از قبل سطح بهزیستی بالاتری داشتند، پیشرفت‌های بیشتری نشان دادند.

دکتر ناتالی مارچانت یکی از محققان این تحقیق گفت: ما امیدواریم که تحقیقات بیشتر روشن کند که کدام افراد بیشتر از تمرین مراقبه سود می‌برند، زیرا ممکن است فواید بیشتری برای برخی گروه‌های خاص داشته باشد. اکنون شواهدی داریم که تمرین مراقبه می‌تواند به بزرگسالان مسن کمک کند، امیدواریم که اصلاحات بیشتر در مشارکت با همکارانی از سایر رشته‌های تحقیقاتی بتواند برنامه‌های مراقبه را حتی مفیدتر کند.

دکتر آنتوان لوتز، محقق ارشد مرکز تحقیقاتی علوم اعصاب لیون، اینسرم، فرانسه ابراز کرد: با نشان دادن پتانسیل برنامه‌های مراقبه، یافته‌های ما راه را برای برنامه‌های هدفمندتر و موثرتر هموار می‌کند که می‌تواند به شکوفایی افراد مسن کمک کند زیرا ما به‌دنبال این هستیم تا از پیشگیری بیماری یا ناخوشی فراتر برویم و در عوض رویکردی جامع برای کمک به مردم در سراسر گستره کامل بهزیستی انسانی اتخاذ کنیم.

یافته‌های این تحقیق در مجله  PLOS ONE منتشر شده است.

انتهای پیام