به گزارش ایسنا، «دیوید هرست»، تحلیلگر پایگاه «میدل ایست آی» در مطلبی درباره تبعات حمایت از نسل کشی رژیم صهیونیستی در غزه برای ایالات متحده آمریکا نوشته است: «ما وارد دومین ماه جنگ غزه شده‌ایم در حالی که اسرائیل استراتژی خروج معتبری برای این جنگ ندارد.

هیچ لحظه‌ای برای اسرائیل برای آنکه بگوید "ماموریت انجام شد" وجود نخواهد داشت؛ اسرائیل قرار نیست لحظه‌ای مشابه سخنرانی جورج دبلیو. بوش در ناو یو.اس.اس آبراهام لینکلن در اول مه 2003 که در آن پیروزی در جنگ عراق را اعلام کرد، تجربه کند.

ایالات متحده در حالی در برابر درخواست‌ها برای آتش‌بس در غزه مقاومت کرده که از طرف دیگر هنوز هیچ راهی برای وادار کردن اسرائیل به وقفه ایجاد کردن در درگیری‌ها، حتی برای چند ساعت، پیدا نکرده است، چه رسد به اینکه بتواند وقفه‌ای که امکان تبادل گروگان‌ها و اسیران را ایجاد کند، فراهم کند.

اسرائیل حالا برای جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا تبدیل به قطاری ترمز بریده شده که عقب نشینی نظامی استراتژیکش از منطقه، توافقات ابراهیم و میزان زیادی از اقتدار او در جهان اسلام و جهان جنوب (کشورهای در حال توسعه) را از بین برده است.

اگر بایدن مراقب نباشد، قدرت ویرانگر این جنگ می‌تواند برنامه‌های او را برای رسیدن به دور دوم ریاست‌جمهوری از مسیر خارج کند. در داخل آمریکا نیز سرمایه سیاسی او رو به اتمام است.

بایدن اگر هم بخواهد به استفاده از یکی از اهرم‌های متعددش برای متوقف کردن بمباران غزه - شامل قطع عرضه بمب‌ها و گلوله‌های هوشمند به اسرائیل – حتی فکر کند، جمهوری‌خواهان در برابر او خواهند ایستاد.

در این جنگ، آمریکا حتی رهبری از پشت صحنه - همان شوخی کوچکی که باراک اوباما در مورد سرنگونی فاجعه بار معمر قذافی دیکتاتور لیبی گفت – را هم ندارد و دارد به سمت مخمصه کشیده می‌شود.

بر اساس گزارشها دیپلمات‌ها و روسای اطلاعاتی آمریکا در سفرهای اخیر خود به منطقه برخوردهای پرتنشی را با همتایان عرب و ترک خود تجربه کرده‌اند.

مخاطبانشان به آنها در جلساتی که ساعت‌ها طول ‌کشید رو در رو گفته‌اند، اسرائیل ماموریت انتقام‌جویی با نسل‌کشی را در پیش گرفته است، آمریکا دارد از این نسل‌کشی حمایت می‌کند و حمایتش از این جنگ وجهه‌اش را در جهان اسلام از بین می‌برد. صرف نظر از این جنایات جنگی، سیاست آمریکا دقیقا چیست؟

دیپلمات‌ها و روسای امنیتی آمریکا در نشست‌های خصوصی پاسخی برای این استدلال‌ها نداشتند. آنها قبول دارند که اسرائیل هیچ امیدی به از بین بردن حماس ندارد، اینکه اسرائیل هیچ استراتژی خروجی ندارد و حتی قبل از شروع این جنگ به حرف آنها گوش نداد.

امیدها برای آنکه بایدن بتواند اسرائیل را با در آغوش گرفتن آن در اولین روزهای شوک پس از حمله هفتم اکتبر مبارزان فلسطینی مهار کند، به طرز چشمگیری نتیجه معکوس داشتند.

آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا در محافل خصوصی، اعتراف می‌کند که روابط کشورش با نتانیاهو قبل از این جنگ چقدر بد بوده‌اند و اکنون ایالات متحده از او چقدر ناامید شده است.

شاید حالا دیگر همه فهمیده باشند که سیاست خاورمیانه در دولتی که اعلام کرده بود "آمریکا بازگشته است" حالا در چه دردسر عمیقی قرار دارد.

این وضعیت حالا باعث شده مساله رهبری اعراب در زمینه مدیریت این بحران کاملا مطرح بشود.

عربستان سعودی روز شنبه میزبان نشست در شهر ریاض شامل اتحادیه عرب و اجلاس سران سازمان همکاری اسلامی بود.

انتظارات از این نشست‌ها به صورت تاریخی کم بوده و معمولا هیچ یک از این اجلاس‌ها بجز شعار، نتیجه اساسی خاصی ارائه نکرده‌اند. این بار هم انتظار حصول نتیجه متفاوتی از آنها نمی‌رود.

شدیدترین واکنش‌ها به بمباران فعلی از سوی مصر و اردن، دو کشوری که در ابتدا اسرائیل را به رسمیت شناختند، صورت گرفته است. هر دو کشور در واقع به دلیل وابستگی خود به کمکها و پولهای غرب به شدت در معرض خطر هستند.

ترکیه در شرف ارائه پیشنهاد خود برای آتش بسی است که توسط کشورهایی ضامن با نقشی شبیه به نقش نیروهای یونیفل در جنوب لبنان حفظ شود.

اما اگر قرار باشد خود ترکیه هم چنین نقش ضامنی را در غزه ایفا کند، باید متقاعد شود روند صلحش پایانی مشخص خواهد داشت. به عبارت دیگر، این اصرار به صلح باید به زودی به نقطه اوج خود با تشکیل یک کشور فلسطین، بر خلاف وعده پیمان اسلو به تشکیل یک ناکجاآباد، برسد.

بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل همچنین روابط شخصی خود با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه را از بین برده است.

این اتفاق در مورد روابط اسرائیل با چین نیز افتاده است؛ چینی که اسرائیل صبورانه تلاش می‌کرد با آن روابط تجاری قوی ایجاد کند.

وانگ یی، وزیر امور خارجه چین اخیرا گفت، پکن به شدت با اقداماتی که به غیرنظامیان آسیب بزنند و قوانین بین‌المللی را نقض کنند، مخالف بوده و آنها را محکوم می‌کند. او همچنین خواستار آتش بس فوری برای متوقف کردن جنگ و تضمین شرایط اساسی زندگی مردم در غزه شده است.

از سوی دیگر مطمئنا حماس مثل گروهی که انگار تسلیم شده و با انقراض قریب‌الوقوع مواجه است رفتار نمی‌کند. این بار این گروه دارد فراتر از استانداردهای تعیین شده در مبارزات قبلی، تلفات بسیار سنگین‌تری از تانک‌ها، نفربرها و سربازان اسرائیلی می‌گیرد.»

انتهای پیام