به نقل از سایکولوژی، نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که اختلال در ساعت بدن منجر به مشکلات خواب می‌شود و این مورد می‌تواند نشانه اولیه ابتلا به بیماری آلزایمر باشد.
تغییرات در چرخه خواب خیلی زودتر از مشکلات حافظه یا سایر علائم زوال عقل رخ می‌دهد و این یافته نشانه مهمی است زیرا آسیب به مغز می‌تواند ۱۵ تا ۲۰ سال قبل از ظاهر شدن علائم بالینی رخ دهد.
دکتر اریک اس. موزیک، محقق ارشد این تحقیق گفت: اینطور نبود که افراد شرکت‌کننده در این مطالعه کم خواب باشند اما خواب آنان چند قسمتی بود. هشت ساعت خوابیدن در شب با هشت ساعت خوابیدن و افزایش یک ساعته در طول روز بسیار متفاوت است.
در حال حاضر، مطالعات انجام شده بر روی انسان و حیوانات خواب ضعیف را با سطوح بالاتر پروتئین آمیلوئید در مغز مرتبط کرده است و تصور می‌شود که آمیلوئید، عامل ابتلا به بیماری آلزایمر باشد.
دکتر موزیک بیان کرد: طی دو ماه، موش‌هایی که ریتم شبانه‌روزی مختل شده داشتند، پلاک‌های آمیلوئیدی بیشتری نسبت به موش‌هایی با ریتم طبیعی ایجاد کردند.
موش‌ها همچنین تغییراتی در ریتم طبیعی و روزانه پروتئین آمیلوئید در مغز ثبت کردند. این اولین داده‌ای است که نشان می‌دهد اختلال در ریتم‌های شبانه‌روزی می‌تواند رسوب پلاک‌ها را تسریع کند.
برای این مطالعه، ۱۸۹ سالمند عادی با میانگین سنی ۶۶ سال پیگیری شدند و معلوم شد که ۵۰ نفر از این افراد مشکل خواب داشتند.
دکتر یو ال جو، یکی از محققان این تحقیق گفت: در تحقیق جدید دریافتیم که افراد مبتلا به بیماری آلزایمر پیش بالینی در الگوهای فعالیت شبانه‌روزی خود با دوره‌های بی‌تحرکی یا خواب بیشتر در طول روز و دوره‌های فعالیت بیشتر در شب دچار چند پارگی بیشتر در الگوی ریتم شبانه‌روزی شدند.
وی افزود: هنوز مشخص نیست که آیا کم خوابی در ابتلا به بیماری آلزایمر کمک کننده است یا اینکه نشانه‌ای از مراحل اولیه این بیماری محسوب می‌شود.
دکتر جو گفت: حداقل، این اختلالات در ریتم شبانه‌روزی ممکن است به‌عنوان یک نشانگر زیستی برای بیماری‌های پیش بالینی عمل کند.
ما قصد داریم که این افراد را در آینده بررسی کنیم تا بیشتر بدانیم، آیا مشکلات خواب و ریتم شبانه‌روزی آنان منجر به افزایش خطر آلزایمر می‌شود یا اینکه تغییرات مغزی بیماری آلزایمر باعث اختلال در چرخه خواب/بیداری و مشکلات در ریتم شبانه‌روزی می‌شود.
نتایج این تحقیق در نشریه JAMA Neurology منتشر شده است.
انتهای پیام