به گزارش ایسنا، نشریه گاردین انگلیس در این گزارش نوشت: «گله‌داران فلسطینی گزارش می‌دهند که در مواجهه با خشونت شهرک نشینان که هر چه تهاجمی‌تر و شدیدتر می‌شود از محل‌های اسکان خود رانده می‌شوند.

شهرک کوچک مشرف به روستای بادیه نشین "عین رشاش" را "فرشتگان صلح" نام گذاشته‌اند اما سلیمان الظواهری می‌گوید ساکنان این شهرک تنها خشونت، ترس و یاس را به خانواده او روا داشته‌اند.

در هفته اخیر این گروه از بادیه‌نشین‌ها اکثر متعلقات خود را جمع کرده و به همراه زنان، کودکان و سالمندان خود منطقه کوهستانی محل سکونتشان واقع در کرانه باختری، در مجاورت یک چشمه و یک محوطه باستانی، که برای چهار دهه به آن خانه می‌گفتند را ترک کردند.

الظواهری ۵۲ ساله توضیح داد که کارزار خشونت و ارعاب چند ماه اخیر شهرک نشینان اسرائیلی در دو هفته گذشته تشدید شده است. او خاطر نشان کرد: "آنها هیچ جای نفس کشیدنی برای ما نگذاشته‌اند."

آنها ابتدا دسترسی روستاییان فلسطینی به چراگاه‌ها و چشمه را قطع کرده و سپس دامنه خشونتشان به خانه‌های آنها رسید.

او اضافه کرد: آنها داخل روستای ما شده و خانه‌ها و آغل‌های گوسفندان را از بین بردند، یک پیرمرد ۸۵ ساله را کتک زدند و بچه‌های ما را ترساندند. زندگی‌های ما به تدریج دارد غیر قابل تحمل می‌شود.

هنوز تعدادی از مردان روستا تلاش دارند در روستا در میان خانه‌های مخروبه، آغل‌های خالی از دام، پنل‌های خورشیدی و پنجره‌های شکسته، مانده و آنجا را ترک نکنند و مدعی روستا بمانند.

این یک تراژدی فردی نیست. به گفته فعالان، مردان اهل شهرک فرشتگاه صلح بخشی از یک پروژه سیاسی فراگیر، خشن و بسیار موفق با هدف گسترش کنترل اسرائیل بر کرانه باختری هستند که از زمان حملات هفتم اکتبر حماس تشدید شده است.

یکی از ماموران غیرمنتظره این استراتژی تصرف اراضی، بزها و گوسفندهایی هستند که توسط شهرک نشین‌های افراطی در دامداری‌های کوچک پرورش داده می‌شوند.

تصرف اراضی با ساختن خانه و جوامع در آن کند و پرهزینه است. در کنترل در آوردن بخش‌های بزرگی از تپه‌های خشکی که برای تغذیه گله حیوانات لازم هستند با مرعوب و منزوی کردن چوپان‌های فلسطینی و آوردن یک گله دیگر، یک استراتژی بسیار موثرتر است.

یهود شائول، مدیر اندیشکده موسوم به مرکز امور عمومی اسرائیل و بنیانگذار سازمان غیر دولتی "شکست سکوت" که سواستفاده‌های نظامی در اراضی اشغالی را افشا می‌کند، می‌گوید: "این موفق‌ترین استراتژی تصرف اراضی از سال ۱۹۶۷ است."

او بیان کرد، تنها در طول یک سال گذشته، ۱۱۰ کیلومتر مربع از اراضی عملا توسط شهرک نشین‌ها به شکل دامداری ضمیمه شده‌اند. این در حالی است که کل نواحی شهرکی که از سال ۱۹۶۷ تا کنون ساخته شده‌اند مساحت ۸۰ کیلومتر مربع را پوشش می‌دهد.

شائول گفت، این روند منجر به بزرگترین بی خانمان سازی بادیه نشین‌های فلسطینی از سال ۱۹۷۲، هنگامی که دست کم ۵۰۰۰ و شاید بالغ بر ۲۰۰۰۰ نفر را به زور از شمال صحرای سینا برای ایجاد فضا برای شهرکها اخراج کردند، شده است.

شهرک‌نشین‌ها و متحدان سیاسی آنها، این رویکرد نسبتا جدید را جشن گرفته‌اند.

زیئف زمبیش هیور، دبیرکل سازمان آمانا که متعلق به شهرک‌نشینهای اسرائیلی است به یک کنفرانس در سال ۲۰۲۱ گفت: "یک اقدامی که ما در طی سالهای گذشته گسترش داده‌ایم، مزارع دامپروری است."

او اظهار کرد: "امروز آنها این مزارع نزدیک به دو برابر زمین شهرکهای احداث شده را پوشش می‌دهند...ما اهمیت این موضوع را درک می‌کنیم. می‌بینید که این یک مساحت بزرگ است."

حدود ۴۵۰۰۰۰ اسرائیلی شهرک نشین در حوزه‌ "منطقه C" در کرانه باختری–  منطقه‌ای تحت کنترل نظامی و سیاسی کامل اسرائیل -  از زمان شروع اشغال اراضی فلسطینی‌ها در سال ۱۹۶۷ ساکن هستند که دارای انگیزه‌های مختلف اعم از مذهبی یا هزینه‌های پایین‌تر زندگی هستند.

حضور آنها توسط اکثر جامعه بین‌المللی به عنوان یک مانع اصلی برای صلح پایدار تلقی می‌شود، هر چند که توجه این جامعه بین‌المللی تا همین اواخر بیشتر بر شهرک‌ها بود تا مزارع دامپروری.

در ماه سپتامبر، سازمان ملل در مورد افزایش خشونت شهرک نشینان که دامداران فلسطینی را هدف قرار می‌دهند و آنها را از خانه ها و زمین‌هایشان بیرون می‌کنند، هشدار داد.

شائول با استناد به آمارهای سازمان غیردولتی Kerem Navot که فعالیت‌های شهرک‌نشینها را دنبال می‌کند گفت، شهرک نشینهای دامپرور اسرائیلی در عرض پنج سال کنترل ۱۰ درصد از منطقه C و شش درصد از کل کرانه باختری را در اختیار گرفته‌اند.

حضور آنها توسط اکثر جامعه بین‌المللی به عنوان یک مانع اصلی برای صلح پایدار تلقی می‌شود، اما تا همین اواخر بیشتر تمرکز بر جوامع خانه‌ها بود تا پاسگاه‌های گله‌داران.

گروه حقوق بشر اسرائیلی B'Tselem اعلام کرده فضایی از ارعاب برای فلسطینیان ایجاد شده به نحوی که سربازان و شهرک نشینان طی ۱۰ روز ۶۲ فلسطینی را کشته‌اند و بی خانمان کردن گله داران آنها را تسریع کرده‌اند.

خبرنگار گاردین از دو روستایی که در عرض کمتر از یک هفته خالی شدند، عین رشاش و وادی السیق، و همچنین روستای سومی که حالا خانواده‌های ساکناش در مورد ترک آن صحبت می‌کردند، بازدید کرد.

شائول گفت: این چشمگیرترین مورد بی خانمان سازی از دهه ۱۹۷۰ تاکنون است که شاهدش بودیم. اکنون شاهدیم که دو روستا را در عرض یک هفته خالی کردند. این چشمگیر است.

سلب کردن دسترسی به چراگاه‌ها باعث اضافه شدن جنگ اقتصادی به خشونت فیزیکی می‌شود. مسدود کردن دسترسی به اراضی برای چرای دام و پرورش علوفه سبب شده که چوپانهای فلسطینی مجبور به فروش تعدادی از حیوانات خود شوند و با کوچکتر شدن گله‌هایشان، درآمدشان کمتر شده و نسبت به بیماری و جراحت و دیگر ضایعه‌ها آسیب پذیرتر شوند.

دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل در گزارشی گفت: گله داران فلسطینی باید به دلیل جا افتادن معیشتشان به خودکفایی رسیده باشند اما به جایش به دلیل خشونت شهرک نشینها و کوتاهی مقامهای اسرائیلی در پاسخگو کردن مسببان خشونت نیازمند کمک بشردوستانه شده‌اند.

در ادامه این بیانیه نوشته شد، تاثیر این خشونتها چنان جدی است که احتمالا در سطح جنایت جنگی باشد. علاوه بر تخریب‌ها، اخراج‌ها و محدود کردن تحرک و ساخت و ساز، حملات آنها به گله داران فلسطینی "باعث ایجاد یک محیط زورگویانه و تشدید بی خانمان سازی آنها شده که احتمالا در سطح نقل و انتقال اجباری جمعیت، چیزی که به منزله نقض فاحش چهارمین کنوانسیون ژنو است، باشند.»

انتهای پیام