حبیب جهانساز در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه ۹۰ درصد چای کشور در گیلان تولید می‌شود، اظهار کرد: ۱۰۰ هزار تن نیاز مصرف بازار داخل کشور است که امسال نزدیک به ۳۳ هزار تن تولید داخلی این محصول بوده و مابقی وارداتی است.
جهانساز با بیان اینکه مبلغ خرید امسال محصول از باغات سبز چای تا حالا به ۱۸۲۰ میلیارد تومان رسیده، تصریح کرد: تامین این میزان نقدینگی برای ۱۰۰ کارخانه خریدار، کار بزرگی است که عمدتاً به دلیل اصلاح ساختار، بدهکار هستند و اگر این محصول در بازار به فروش نرسد به موقع نمی تواند نقدینگی مورد نیاز خود را تامین کنند ضمن اینکه بدهکار هستند و بانک‌ها هم در پرداخت تسهیلات محتاط عمل می‌کنند.
رئیس سازمان چای کشور با تاکید بر اینکه تامین منابع نقدینگی بدون گردش مالی خرید و فروش چای سخت است، گفت: تا الان کارخانجات ۵۵ درصد و دولت نیز ۶۸ درصد سهم خود را پرداخت کرده و تلاش داریم مابقی مطالبات را هم به موقع پرداخت کنیم.
رئیس سازمان چای کشور با بیان اینکه ۶۰۰ میلیارد از مطالبات چای‌کاران باقی مانده، گفت: از این میزان بخش مهمی سهم دولت و بخشی نیز سهم کارخانجات است که با سیستمی که برای ثبت سفارش و خرید داخلی طراحی شده، کم کم بازار چای رونق می گیرد.
وی در خصوص برندسازی و بسته بندی چای تولیدی داخل گفت: در حال حاضر ۵۰ کارخانه برند دارند و حتی جای کارخانجات دیگر را می‌گیرند و به نام خودشان بسته‌بندی می‌کنند؛ هر چند هنوز هم بعضی از کارخانجات به سمت برندسازی نرفتند.
جهانساز تصریح کرد: علی رغم اینکه صنعت چای در کشور بیش از ۱۲۰ سال قدمت دارد ولی با توجه به فراز و فرودهایی که داشته و تغییر و تحولاتی که شاهد بوده در حال حاضر به عنوان یک صنعت نوپا می توان از آن نام برد.
وی با اشاره به اینکه تا قبل از سال ۷۹ تصدی‌گری و تولی‌گری صنعت چای در انحصار سازمان چای بود که یک شرکت دولتی است، افزود: حتی خود کارخانجات هم نمی‌توانستند یک کیلو چای بفروشند و کسی حق دست درازی در این حوزه را نداشت تا اینکه از سال ۷۹ این نظام به هم ریخت و قرار بر این شد بازرگانی صنعت چای به بخش خصوصی واگذار شود و کارخانجات خودشان تولید کنند و به فروش برسانند و دولت نقش حمایتی و حاکمیتی داشته باشد.
رئیس سازمان چای کشور با بیان اینکه بر اساس آمار قبل از اصلاح ساختار ۳۴ هزار هکتار باغ و ۶۰ هزار تن تولید چای خشک داشتیم، تاکید کرد: بعد از این و در سال‌های ۸۴ و ۸۵ این میزان زمین به بهره‌برداری از ۱۵ هزار هکتار زمین با ۱۷ هزار تن تولید کاهش پیدا کرد و طی سال‌های اخیر و با پیگیری های صورت گرفته هم اکنون ۲۲ هزار هکتار زمین زراعی چای با ۳۰ هزار تن تولید داریم.
جهانسار به برخی اقدامات در راستای حمایت از کشاورز و تشویق به چین دوم تاکید کرد: طی این سال‌ها سعی کردیم قیمت برگ سبز را متعادل کنیم یعنی سال گذشته میانگین ۵۲ درصد برگ سبز درجه یک و ۶۲ درصد قیمت برگ سبز درجه دو را افزایش دادیم و در واقع قیمت برگ درجه یک و دو را نزدیک کردیم.
وی با بیان اینکه طبق آمار، بعد از اصلاح ساختار، فاصله قیمت چای درجه یک و دو را زیاد کردند، گفت: هزینه برداشت این دو فرقی نمی‌کند ولی با توجه به تفاوت قیمت، کشاورز در پاییز ترجیح می‌داد چین دوم را برداشت نکند چون قیمت آنقدر پایین بود که هزینه تولید به صرفه نبود.
جهانساز با تاکید بر اینکه این فاصله را کم کردیم، افزود: با توجه به اینکه امسال اقلیم خوب بود و بارندگی و آفتاب و رطوبت مناسب چای را شاهد بودیم باعث شد چین چهارم هم داشته باشیم.
وی با اشاره به اینکه با توجه به اقلیم منطقه، ماهیت برگ چای بعد از بهار درجه دو است، افزود: یک غنچه در بهار ۶۰ درصد ممتاز می دهد ولی در پاییز حتی سه درصد هم ممتاز نمی‌دهد. نباید فراموش کنیم گیاهی که مختص این منطقه نیست آوردیم و حمایت مالی کردیم و رشد کرد و بعد از حمایت مالی دست برداشتیم.
جهانساز با بیان اینکه وارد کننده چای از هند و سریلانکا هستیم که شاید هزینه‌های تولیدشان یک چهارم ما باشد ولی با توجه به اقلیم مناسب چای، چهار برابر ما برداشت می‌کنند، تصریح کرد: همیشه از مدیران و دستگاه‌ها گله می کنیم ولی عوامل فنی و اقلیمی دیگری هم در زمینه تولید چای اثرگذار هستند.
انتهای پیام