فرامرز خوشاب در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: به دلیل بی‌توجهی و نبود رسیدگی «کوشک نورآباد» در شرایط اضطراری قرار دارد و در صورت عدم مرمت و استحکام‌بخشی ممکن است فروبریزد.
وی تصریح کرد: وضعیت مرمت، بازسازی و حفاظت از این بنای تاریخی اسفبار است و در صورت تداوم این بی‌توجهی‌ها ممکن است فروبریزد.
او با بیان این‌که مالکیت «کوشک نورآباد» در اختیار اداره بهداشت است، خاطرنشان کرد: متولیان این اثر تاریخی هیچ اقدامی برای مرمت آن نکرده‌اند و کسی نیز از سوی اداره میراث فرهنگی پیگیر تملک و مرمت آن نیست.
این دوستدار میراث فرهنگی با تاکید بر این‌که اجرای طرح استحکام‌بخشی برای این بنای تاریخی امری ضروری است، افزود: هر چه سریع‌تر عملیاتی‌کردن این طرح و اجرای کامل آن باید صورت گیرد.
وی یادآور شد: بنای تاریخی «کوشک نورآباد» هم‌اکنون پاتوق معتادها است؛ پاتوقی که هیچ کس به آن ایرادی وارد نمی‌کند.
بنای تاریخی «کوشک نورآباد» مربوط به دوره قاجار است و محمدخان قمه‌طلا از آن استفاده می‌کرده و در شهرستان ایذه، روستای نورآباد، واقع شده است. بنای سنگی و گچی کوشک نورآباد از سنگ قواره و لاشه سنگ با استفاده از کچ نیم‌کوب بر روی صخره ساخته شده است. در این بنا هیچ گونه چوبی به کار نرفته است و منبع روشنایی آن پنچ‌دری‌ها و سه‌دری‌هایی به شیوه معماری ده‌دشتی (بهبهان) بوده است. معماری این بنا محلی نیست چون به شیون معماری ده‌دشتی است و برای این‌که نور بیشتری به داخل آن بتابد جرز درگاه‌هایش به شکل اریب ساخته شده است. این بنای تاریخی یک بنای تفریحی بوده و در زمستان‌ها و بهار مورد استفاده قرار می‌گرفت و ساکنان آن برای کوچ پاییزه به چغاخور چهارمحال‌وبختیاری می‌رفتند.
این کوشک ۱۱ بهمن ۱۳۷۸ با شماره ۲۵۷۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
پیشتر در ایسنا درمورد «کوشک نورآباد» خوانده‌اید:
اوضاع این روزهای کوشک نورآباد ایذه
ماجرای درهای مفقود شده «کوشک نورآباد» ایذه چیست؟
هیچ گردشگری از این مکان تاریخی دیدن نمی‌کند!
در کوشک نورآباد ایذه چه گذشت و چه کسی مسؤول است؟
انتهای پیام