فائزه سپهری در گفت‌وگو با باشگاه دانشجویان ایسنا، ضمن اشاره به نقش تشکل‌های غیرسیاسی دانشجویی به‌عنوان بدنه نخبگانی در ایجاد فضای نخبگانی اظهار کرد: از نیازهای اساسی غالب مجامع، نه تنها بدنه نخبگانی، ایجاد فضای گفت‌وگوی موثر است. تعاریف و تعبیرها از واژه‌ها می‌تواند حتی در افرادی که در ارتباط با موضوعی هم فکر و هم عقیده هستند، نقطه افتراق باشد و حتی به شکاف‌های مفهومی بیانجامد.
دبیر کانون قرآن و عترت دانشگاه شریف افزود: از راه‌حل‌های فائق آمدن بر این چالش، گفت‌وگو است که از فضاهای علمی و نخبگانی بیشتر مورد انتظار است. گفت‌گویی موثر است که بر مبنای تقوا باشد که از مصادیق تقوا در گفت‌وگو می‌توان به این اشاره کرد که در چارچوب حلم و ادب انجام گیرد.
وی تصریح کرد: دانشگاه و به‌ویژه تشکل‌ها، فرصت مغتنمی هستند برای تجربه تعامل با افراد مختلف و تمرین مهارت گفت‌وگو و محک میزان تقوا در این امر. چراکه زمینه گفت‌وگوی «مسئله محور» در دانشگاه مهیا است و گفت‌وگوها صرفا «موضوع محور» نیستند.
این فعال دانشجویی ادامه داد: انتظاری که از یک جوان می‌رود حرکت در مسیر «رشد» است؛ مسیری که اغلب انسان‌ها در پیش می‌گیرند تکامل است در هر دو بعد ماده و روح؛ اما جهت ندارد، این برخوردها، تعامل‌ها، طرح سوال‌ها و ایجاد چراها از مسیر گفت‌وگوهای اجتماعی به انسان جهت می‌دهد که جهت دادن به ساحت‌های مختلف انسان اگر درست باشد به رشد منجر می‌شود. طبعا این رشد ابتدا در بعد شخصی جوانه خواهد زد ولی هرچه بگذرد در بحران‌های بزرگتر و اجتماعی هم می‌تواند منشا اثر باشد.
سپهری درباره نقش این تشکل‌ها در فهم دقیق نظام مسائل کشور و پرداخت علمی و فرهنگی به آنها گفت: در پاسخ به این سوال گریزی می‌زنم به فرمایشات امام خمینی (ره): «دانشگاه مبدا همه تحولات است دانشگاهی، دانشجو، چه دانشجوی قدیمی و چه دانشجوی جدید، همه مسائل در دست اینها باید حل شود اینها قوه متفکر یک ملت هستند.» بنابراین حال که قرار است مبدا تحولات باشیم باید محوری برای ایجاد آنها بیابیم. برای ما که در کانون قرآن و عترت (ع) توفیق فعالیت داشتیم، این تمسک و محور، ثقل اعظم الهی و قرآن عزیز و شفا نافع بود. سایر تشکل‌ها نیز قطعا محوری برای خود دارند و حقیقتا باید تشکل خود را مرکز همه توجهات بدانند. هرچه در تاریخ صدر اسلام و تاریخ معاصر نیز نگاه کنیم، شاهد نقش عظیم و تجربه‌های موفق مسئولیت‌پذیری جمع‌های جوان هستیم.
وی تصریح کرد: تشکل دانشجویی محلی است که در آن هویت اجتماعی افراد به چالش کشیده و البته مستحکم می‌شود؛ به عبارتی شاکله اجتماعی و شخصیت بلوغ یافته شکل می‌گیرد؛ دانشجویان با وجود تفاوت‌هایی که باهم دارند (در حداقل‌ترین سطحش در رشته تحصیلی) حول آن محور و هدف مشترک جمع می‌شوند و این موضوع کمک می‌کند تا بتوانند فهم‌های مختلف از مسائل را به یک نقطه مشترک برسانند و در رشته علمی که فعالیت دارند و با آن زمینه ذهنی که بعد علمی در فرد ایجاد می‌کند به زبان‌های مختلف بتوانند این فهم مشترک را ارائه دهند و حتی در مقیاس‌های گسترده‌تر، تبیین کنند در نتیجه با یک رویکرد سیستمی در تعامل با افراد می‌شود به یک خروجی کاربردی و قابل فهم رسید که این مهم با ایفای نقش هر یک از دانشجویان در کانون‌ها و تشکل‌ها دست‌یافتنی است. نگاه جمعی خلاق به یک مسئله، دید کلان‌تری را حاصل کرده فلذا مسئله شفاف‌تر شده و راه حل‌های متعددی را مطرح می‌کند.
دبیر خواهران کانون قرآن و عترت دانشگاه شریف درباره اثرگذاری فعالیت‌های غیرسیاسی تشکل‌های دانشجویی در تعیین افق‌های علمی دانشگاه گفت: یکی از مسائل مهمی که باید هر جمع جوان دانشجویی به آن توجه کند این است که فعالیت‌ها را مبنی بر ابتکار و خلافیت علمی و تولید علمی بچینند آنهم در راستای نیازهای اساسی مردم. این ابتکار و خلاقیت عنصر اصلی قلب‌های جوان است حال آنکه این قلب‌ها آمیخته با ایمان و اخلاق باشند قطعا آن علم، برکات زیادی خواهد داشت و رسیدن به افق‌های علمی دانشگاه و کشور را تسهیل خواهد کرد و زمانی که هم‌افزایی در فضای تشکل حاصل می‌شود؛ خلاقیت‌ها به توان می‌رسند.
سپهری در پایان تاکید کرد: علاوه بر کانون‌های علمی، در کانون‌های فرهنگی ـ مذهبی نیز گفتمان علم‌گرایی و فعالیت‌های علمی از جمله مهم‌ترین فعالیت‌ها شمرده می‌شوند. به‌عنوان مثال در کانون قرآن و عترت(ع) دانشگاه صنعتی شریف، فعالیت‌هایی به همت دانشجویان و اساتید محترم تحت عنوان «قرآن پژوهی» در سال گذشته به انجام رسید. جلساتی حول موضوع اعجاز علمی قرآن کریم و روش پژوهش قرآن به قرآن برگزار شد که امید است با نشست‌های هم‌اندیشی و بالفعل کردن ظرفیت‌های بالقوه موجود و همکاری بیشتر کانون‌های سایر دانشگاه‌ها، شاهد حضور کانون‌ها به عنوان عضوی لاینفک در سرانه‌ی تولید علمی کشور باشیم.
انتهای پیام