دیدگاه رایجی وجود دارد که کمردرد مزمن ناشی از آسیب دائمی بافت از جمله ساییدگی و پارگی، تحلیل دیسک، برآمدگی دیسک و آرتریت ستون فقرات است. این مورد اغلب ناشی از آسیب بر ستون فقرات و یا افزایش بار بر آن (مانند خم شدن و بلند کردن)، افزایش سن، وضعیت نامناسب و ضعف عضلات میان تنه توصیف می‌شود.

اغلب به ما گفته می‌شود که با صاف نشستن، سفت کردن قسمت مرکزی بدن، صاف نگه داشتن کمر هنگام خم شدن و بلند کردن و اجتناب از حرکت و فعالیت‌هایی که دردناک هستند، از کمر خود محافظت کنید. پزشکان اغلب این پیام‌ها را ترویج و تقویت می‌کنند اما این موارد بر اساس شواهد نیست. یک درمان نوظهور که به‌عنوان «درمان عملکردی شناختی» معروف است، به بیماران کمک می‌کند تا برخی از این اقدامات غیر مفید و محدود کننده را کنار بگذارند و یاد بگیرند که دوباره به بدن خود اعتماد کنند و آن را حرکت دهند.

اغلب توصیه‌های اشتباه به مردم داده می‌شود

افراد مبتلا به کمردرد مزمن اغلب برای تشخیص مواردی مانند تحلیل دیسک، برآمدگی دیسک و آرتریت به اسکن تصویربرداری ارجاع داده می‌شوند اما این یافته‌ها در افراد بدون کمردرد بسیار رایج است و نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که آن‌ها به‌طور دقیق تجربه فعلی یا آینده درد را پیش‌بینی نمی‌کنند.

هنگامی که علل جدی کمردرد (مانند سرطان، عفونت، شکستگی و فشار عصبی) رد شده‌اند، شواهد کمی وجود دارد که یافته‌های اسکن به راهنمایی یا بهبود مراقبت از افراد مبتلا به کمردرد مزمن کمک کند. در واقع، اسکن کردن افراد و گفتن اینکه مبتلا به آرتریت و تحلیل دیسک هستند، می‌تواند آنان را بترساند و در نتیجه از فعالیت اجتناب کنند همچنین درد و ناراحتی این افراد را بدتر کند و می‌تواند منجر به درمان‌های بالقوه مضری مانند داروهای ضد درد مخدر و درمان‌های تهاجمی مانند تزریق به ستون فقرات، جراحی ستون فقرات و تحریک الکتریکی اعصاب نخاعی شود.

پس چگونه باید کمردرد را درمان کرد؟

دامنه پیچیده‌ای از عوامل به‌طور معمول باعث ایجاد کمردرد مزمن در فرد می‌شود. این عوامل شامل محافظت بیش از حد از کمر با اجتناب از حرکت و فعالیت، اعتقاد به اینکه درد با آسیب مرتبط است و احساسات منفی مانند ترس و اضطراب مرتبط با درد است. پرداختن به این عوامل به‌صورت فردی در حال حاضر بهترین عمل محسوب می‌شود.

مراقبت از بهترین عملکرد نیز باید فرد محور باشد. افرادی که از کمردرد مزمن رنج می‌برند می‌خواهند شنیده و تایید شوند. آنان می‌خواهند به زبان ساده بفهمند که چرا درد دارند. این افراد مراقبتی می‌خواهند که ترجیحات آنان را در نظر بگیرد و مسیری ایمن و مقرون به صرفه برای تسکین درد، بازیابی عملکرد و بازگشت به فعالیت‌های فیزیکی، اجتماعی و کاری معمولی ارائه دهد.

نمونه‌ای از این نوع مراقبت‌ها، درمان عملکردی شناختی است.

درمان عملکردی شناختی چیست؟

درمان عملکردی شناختی در مورد مسئول قرار دادن فرد برای مراقبت از کمر است، در حالی که پزشک برای راهنمایی وی جهت توسعه مهارت‌های لازم برای انجام این کار وقت می‌گذارد. این کار توسط فیزیوتراپیست‌ها هدایت می‌شود و پس از رد علل جدی کمردرد می‌توان از آن استفاده کرد.

این درمان به فرد کمک می‌کند تا عوامل مؤثر منحصر به‌فرد مرتبط با وضعیت خود را درک کند و این درد اغلب نشانه دقیق آسیب نیست. بیماران را راهنمایی می‌کند تا نحوه حرکت را دوباره بیاموزند و اعتماد به نفس ایجاد کنند، بدون اینکه بیش از حد از کمر خود محافظت کنند همچنین به عوامل دیگری مانند خواب، آرامش، محدودیت‌های کاری و درگیر شدن در فعالیت بدنی بر اساس ترجیحات فرد می‌پردازد.

درمان عملکردی شناختی به‌طور معمول شامل جلسات فیزیوتراپی طولانی‌تر از حد معمول (۶۰ دقیقه در ابتدا و ۳۰-۴۵ دقیقه پیگیری) با حداکثر هفت تا هشت جلسه در طول سه ماه و جلسات تقویتی در صورت نیاز است.

شواهد برای این نوع درمان چیست؟

کارآزمایی بالینی به‌تازگی در مورد درمان عملکرد شناختی، شامل ۴۹۲ فرد مبتلا به کمردرد مزمن بود. شرکت‌کنندگان به‌طور متوسط چهار سال درد داشتند و بسیاری از درمان‌های دیگر را امتحان کرده بودند.

ابتدا ۱۸ فیزیوتراپ آموزش داده شدند تا به شایستگی درمان عملکردی شناختی را در پرت و سیدنی استرالیا طی ۶ ماه ارائه دهند. این درمان با مراقبت معمول بیمار مقایسه شد.

محققان بهبودهای عظیم و پایداری در عملکرد و کاهش سطح شدت درد برای افرادی که تحت درمان قرار گرفتند در مقایسه با افرادی که مراقبت‌های معمول را دریافت کردند، یافتند.

تاثیر آنها طی ۱۲ ماه باقی ماند که در آزمایش‌های کمردرد غیرعادی است. تاثیرهای بیشتر مداخلات توصیه شده مانند ورزش یا درمان‌های روان‌شناختی از نظر اندازه متوسط هستند و اغلب مدت کوتاهی دارند.

افرادی که تحت درمان عملکردی شناختی قرار گرفتند، اعتماد به نفس بیشتر ی و ترس کمتری داشتند و پس از ۱۲ ماه ذهنیت مثبت‌تری در مورد کمردرد خود پیدا کردند. آنان همچنین این نوع درمان را دوست داشتند، به‌طوری که ۸۰ درصد از شرکت‌کنندگان در مقایسه با ۱۹ درصد در گروه مراقبت معمول، از درمان راضی یا بسیار راضی بودند.

این درمان مانند مراقبت‌های معمول ایمن همچنین مقرون به صرفه بود. بیش از ۵۰۰۰ دلار استرالیا برای هر نفر در طول یک سال صرفه‌جویی کرد که بیشتر به‌دلیل افزایش مشارکت در کار بود.

این یافته چه معنایی دارد؟

این کارآزمایی نشان می‌دهد که گزینه‌های درمانی ایمن، به نسبت ارزان و مؤثری برای افرادی که با درد مزمن زندگی می‌کنند، وجود دارد حتی اگر درمان‌های دیگر را بدون موفقیت امتحان کرده باشند.

دسترسی به پزشکان آموزش‌دیده در درمان عملکرد شناختی در حال حاضر محدود است اما با افزایش مقیاس آموزش گسترش خواهد یافت.

هزینه‌ها به تعداد جلسات شما بستگی دارد. نتایج تحقیقات ما نشان می‌دهد که برخی از افراد طی دو تا سه جلسه بهبود زیادی پیدا می‌کنند اما بیشتر افراد هفت تا هشت جلسه داشتند که هزینه آن حدود ۱۰۰۰ دلار استرالیا (به غیر از تخفیف بیمه درمانی یا بیمه درمانی خصوصی) است.

یافته‌های این تحقیق در مجله The Lancet منتشر شده است.

منبع:

https://medicalxpress.com

https://theconversation.com

https://au.news.yahoo.com

انتهای پیام