به گزارش ایسنا، روزنامه انگلیسی تایمز در گزارشی به آمار بالای تلفات ضدحمله اوکراین و ناکارآمد بودن خودروهای زرهی غربی در این عملیات پرداخته و نوشته است: مرگ، همراه هرروزه اعضای گروه ضربت است. بویتس، جوانی ۲۳ ساله که در گردان اسکالا می‌جنگد، می‌گوید «اینجا برای زنده‌ماندن باید به دنبال مرگ بیفتید، نه اینکه مرگ شما را دنبال کند. من آماده مردن هستم، چون مجبورم.»

واحدی که بویتس در آن فعالیت می‌کند، از زمان شروع ضد حمله در ژوئیه تا امروز ۲۵ درصد از اعضای خود را از دست داده است.

او با نگاهی به هم‌رزمانش که اطراف او حضور دارند، می‌گوید: ۹۰ درصد افرادی که اینجا هستند هم خواهند مرد. از این آگاه هستیم. درست است که در خط دفاعی نخست روسیه نفوذ کردیم، ولی به چه قیمتی؟

در ۱۰ روز گذشته که نیروهای اوکراینی در روستای روبوتین موفق به تصرف یک ساختمان شدند، بازپس‌گیری این روستا به‌عنوان یک تغییر استراتژیک بسیار مهم در روند ضد حمله قلمداد شده است؛ ضد حمله‌ای که تلفات بالا، ناکارآمدی تسلیحات و درگیری‌های شدید بر سر زمان‌بندی پیشروی در آن به‌وفور مشاهده می‌شود.

مقامات اوکراین مدعی هستند که با شکسته‌شدن خط دفاعی اول روسیه، کار نیروهای اوکراینی در ادامه راه رسیدن به دریای آزوف راحت‌تر است.

اما سربازان اوکراینی که پیشتاز این ضد حمله هستند، روایت نبرد روبوتین را به شکلی متفاوت نقل می‌کنند. آن‌ها از ابهام در دستورالعمل‌ها، فرسایشی بودن جنگ و تلفات انبوهی سخن می‌گویند که یگان‌های زرهی اوکراین را زمین‌گیر کرده است؛ یگان‌هایی که در اوایل ضدحمله امید زیادی به آن‌ها وجود داشت.

امیدهای اولیه مبنی بر اینکه تانک‌های لئوپارد و خودروهای زرهی بردلی نقش موثری در این ضد حمله خواهند داشت، رفته‌رفته کم‌رنگ شده است. اوکراین در این ضدحمله بر حملات شبانه پیاده‌نظام خود به سنگرها و کانال‌های روسیه اتکا دارد. پیاده‌نظام تا صبح میدان‌های مین و گودال‌ها را پاک‌سازی می‌کند تا صبح روز بعد، خودروهای زرهی وارد شوند.

بویتس می‌گوید: خودروهای بردلی و لئوپارد خوب هستند، البته تا وقتی به مین نخورده و توسط توپخانه‌های روسیه نابود نشده‌اند. درس بزرگ ما در تابستان این بود که با پای پیاده پیشروی کنیم و بعد که راه باز شد، خودروهای زرهی به ما بپیوندند.

تلفات اوکراین در ضد حمله آن‌قدر شدید بوده که تعداد کادر پزشکی که همراه گردان ۴۷ بوده و سوار بر نفربرهای زرهی ام-۱۱۳ آمریکا مشغول جمع‌آوری مجروحان هستند، به نصف رسیده است.

یکی از پزشکان این تیم می‌گوید: در ام-۱۱۳ چهار مجروح جا می‌شود، اما روزهایی بوده که ما تا ۲۴ مجروح را در این خودروها جای داده‌ایم!

او می‌گوید: با وجود اینکه اوکراین روستای روبوتین را تصرف کرده، اما آتش توپخانه روسیه آن‌قدر هنوز شدید است که شب‌ها فقط باید با خودروهای زرهی در این روستا تردد کرد، هر چند که این خودروها هم امنیت را تضمین نمی‌کنند.

بویتس در ادامه می‌گوید: وقتی می‌شنوم که مردم روی مبل‌های راحتی‌شان نشسته و می‌گویند که «اوکراین حالا بردلی و لئوپارد دارد و حساب روسیه را کف دستش می‌گذارد»، سرم را بین دستانم می‌گیرم و با خود می‌گوید که ای‌کاش آن‌ها واقعیت صحنه را می‌دیدند.

انتهای پیام