این کارگردان درباره شکل‌گیری ایده ساخت مستند انیمیشن «کاغذپاره‌ها» که این روزها اکران آنلاین شده است به ایسنا گفت: در ابتدا هدفی برای ساخت این فیلم نداشتم و همانطور که در «کاغذپاره‌ها» می‌گویم یکی از نزدیکانم از من دعوت کرد که به مرکز نگهداری از زنان آسیب‌دیده که در فیلم صدایشان را می‌شنوید، بروم و حدود سه سال صداهایی را که ضبط کرده بودم، داشتم اما هیچ‌گاه به فکر ساخت یک اثر سینمایی نیفتادم.
این فیلمساز خاطرنشان کرد: البته به این فکر می‌کردم که با این صداها چه کنم و چگونه این صداها را به گوش مخاطب برسانم ولی برای رسیدن به یک ساختار مشخص کاملاً ناامید شده بودم که در ناامیدی، ایده ساخت انیمیشن به ذهنم رسید و ساخت «کاغذپاره‌ها» را شروع کردم.
وی افزود: در این مستند انیمیشن، زنانی که در این مرکز حضور دارند در زمان برگزاری اجلاس سران کشورهای عضو جنبش عدم تعهد در تهران به این مرکز آورده شده‌اند و من در سال ۹۲ زمانی که حدود ۶ ماه از حضور این افراد در این مرکز می‌گذشت به صورت کاملاً اتفاقی به این مرکز رفتم و وقتی با این پدیده آشنا شدم، تصمیم گرفتم سندی را به ثبت برسانم و به همین منظور صدای افرادی که حاضر می‌شدند با من مصاحبه کنند را با هماهنگی آن‌ها ضبط کردم.
این کارگردان که در سینمای انیمیشن تخصص دارد، خاطرنشان کرد: همانطور که گفتم من بدون اینکه هدفی مشخص برای ساخت فیلم داشته باشم به مرکز نگهداری از زنان آسیب‌دیده وارد شدم ولی بعد از چند سال به این نتیجه رسیدم که بهتر است با استفاده از این صداها اثری در قالب انیمیشن مستند بسازم و به همین صورت مستند انیمیشن «کاغذپاره‌ها» با استفاده از متریال کارتن خلق شد.
نعلبندی درباره ساختار این مستند گفت: «کاغذپاره‌ها» به هر شکل اثری تلخ است اما من با استفاده از انیمیشن سعی کردم این فضای تلخ را کم کنم تا مخاطب بتواند با اثر ارتباط بهتری برقرار کند و به نوعی از سطح عبور کند و به عمق آنچه که روایت می‌شود فکر کند و از طرفی نشان دادن تصویر زنان آسیب‌دیده به نظر من ضد حقوق انسانی است.
وی درباره نمایش این فیلم در پلتفرم فیلم نت اظهار کرد: فیلم‌نت از من دعوت کرد که این مستند انیمیشن نمایش داده شود. امیدوار هستم که «کاغذپاره‌ها» در این پلتفرم مورد توجه قرار بگیرد اما سینمای مستند نمی‌تواند چندان دغدغه فروش داشته باشد. در بین آثار مستند معمولاً اندک فیلم‌هایی هستند که توانسته‌اند با اقبال عمومی روبرو شوند و فروش بالایی داشته باشند.
وی افزود: سینمای مستند به طور کل سینمای عامه‌پسندی نیست و بیش از هر چیز دغدغه‌مندی این سینما است که مورد توجه قرار می‌گیرد. آثار مستند با کیفیت معمولاً ماندگارتر از فیلم‌های سینمایی هستند و فیلم‌های مستندی در تاریخ سینما می‌توان نام برد که مربوط به ۵۰ سال پیش می‌شوند و همچنان ارزش دیدن دارند و می‌توانید با دیدن این آثار معضلات آن دوران را به خوبی درک کنید اما ممکن است فیلم داستانی در زمان خود بسیار مورد توجه قرار بگیرد ولی برای سال‌ها بعد جذابیتی نداشته باشد و ارزش آن کاهش پیدا کند.
این کارگردان در پایان تأکید کرد: موفقیت یا کیفیت فیلم‌های سینمایی را نباید با میزان فروششان قضاوت کرد. آثار سینمایی که در قالب همیشگی قرار نمی‌گیرند و فیلم‌های متفاوتی هستند همیشه آثار تأثیرگذارتر و دغدغه‌مندتری هستند اما ممکن است به فروش چندانی نرسند. اگر قرار باشد باب میل مخاطب فیلم بسازید همه چیز مشخص است و شما کار چندان سختی در پیش ندارید اما فیلمسازی خلاف این جریان با ریسک همراه است و به همین دلیل در کشوری که فرهنگ و هنر برایش جدی است همیشه برای تولید آثار جدی و دغدغه‌مند تمهیداتی اندیشیده می‌شود تا این سینما زنده بماند. به نظر من اکران فیلم‌های متفاوت در پلتفرم‌ها می‌تواند قدمی باشد در این راستا که این فیلم‌ها هم مورد توجه قرار بگیرند و این سینما بتواند به حیات خود ادامه دهد. به هر شکل می‌دانیم که امروز پلتفرم‌ها در سبد اول فرهنگی خانواده هستند و می‌توانند در جهت‌دهی به سلیقه مخاطب تأثیرگذار باشند.
انتهای پیام