به گزارش ایسنا، یکی از اصول طراحی ساخت هواپیما استفاده از شیشه‌های مقاوم در جلو و اطراف هواپیما است. جنس شیشه‌های کناری و جلوی هواپیما با توجه به میزان فشاری که تحمل می‌کنند، متفاوت است. از آنجا که شیشه جلوی هواپیما یا شیشه کابین خلبان فشار بیشتری را باید تحمل کند، پنجره‌های کابین خلبان را همراه با ۳ الی ۵ لایه از جنس شیشه، آکریلیک، کربن، پلاستیک و موادی دیگر می‌سازند.
با توجه به ارتفاع زیاد پرواز و فشار پایین در این ارتفاع در مقایسه با سطح زمین، ساختار هواپیماها باید به گونه‌ای طراحی و مهندسی شوند که بتوانند هنگام پرواز فشار مناسب برای انسان را در کابین تامین کنند.
از این رو اختلافی میان فشار هوای داخل و خارج هواپیما به وجود می‌آید که حتی می‌تواند منجر به از هم پاشیدن اجزای آن شود. به عنوان یکی از بخش‌های مهم در طراحی هواپیما، شیشه‌ها باید به نوعی ساخته شود که با پرواز هواپیما در ارتفاع و قرارگیری در دماهای حتی زیر صفر، بتواند فشار وارده را تحمل کرده و ترک نخورد و نشکند.
تفاوت دیگری که شیشه‌های جلوی هواپیما با شیشه‌های کناری دارند، شفافیت شیشه و خنثی کردن نور خورشید است. شفافیت شیشه‌های کابین خلبان باید طوری باشد تا خلبان هنگام فرود بتواند دید کافی و مناسبی داشته باشد.
یکی دیگر از خواص مهم شیشه کابین خلبان عدم ایجاد بخار آب در سطح آن است، چرا که منجر به کاهش قدرت دید خلبان و امکان ایجاد خطر می‌شود. امروزه با اعمال برخی از پوشش‌های دارای اجزای نانومتری، می‌توان به ممانعت از ایجاد لایه بخار در سطح شیشه کابین خلبان کمک کرد. چنین پوشش‌هایی اثرات مخرب بر میزان عبور و یا پراکندگی نور برخوردکرده به شیشه هواپیما وارد نمی‌کنند.
به نقل از معاونت علمی ریاست جمهوری، در آزمون‌های خاص انجام شده بر روی این شیشه‌ها که با حمایت ستاد توسعه فناوری‌های نانو و میکرو معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست جمهوری انجام گرفته، مشخص شده که دارای مقاومت مطلوب بوده و تحت برقراری جریان گرم شده و توزیع گرما در سطح آن در محدوده مجاز قرار دارند. همچنین میزان عبورپذیری نور مرئی و میزان پراکندگی نور محصول قابل قبول بوده و عملکرد ترمیستورهای کارگذاری شده در آن نیز مناسب ارزیابی می‌شود.
این شیشه‌ها دارای پوشش نانومتری بوده و در برابر ایجاد لایه بخار مقاوم هستند، به همین دلیل می‌توانند ایمنی سفر با هواپیما را ارتقاء دهد.
انتهای پیام