«سیدفخرالدین نژادموسوی» در نشست با انجمن‌های صنفی کارگری استان یزد با بیان اینکه کارگر و کارفرما هیچ امتیازی نسبت به همدیگر ندارند و هر دو قشر از لحاظ اهمیت در یک راستا قرار دارند، گفت: هرچند نسبت به ۱۰ سال قبل خیلی فرق کرده‌ایم ولی هنوز به بلوغ لازم در این عرصه که کارگر و کارفرما یکی هستند نه جدا از هم، نرسیده‌ایم و این در حالیست که موضوع امنیت شغلی و تشکل و تشکل‌گرایی به این مساله مرتبط است.
وی با تاکید بر این که کارگران امروز فرهیخته هستند، تصریح کرد: زمانی هنگام تاسیس تشکل‌های کارگری، این مسائل مطرح می‌شد که تشکلات مانع تولید و روبروی کارفرما هستند ولی در حال حاضر چنین فضایی وجود ندارد و رشد و بلوغ خوبی بین کارگران شکل گرفته به نحوی که آنها مطالبه را در یک فضای منطقی پیش می‌برند و این مسئله درباره کارفرمایان هم صادق است.
نژادموسوی با اشاره به این که گفت‌وگوی دو جانبه یا سه جانبه یکی از مهمترین نکاتی است که سازمان بین‌المللی بر آن تاکید دارند، خاطرنشان کرد: وقتی موضوع توسعه همه جانبه در یک جامعه مطرح می‌شود، بیانگر این است که می‌توانیم با همدیگر حرف بزنیم، صبور باشیم و مسائل را در قبال گفت‌وگو رتق و فتق کنیم.
وی با بیان این که استان یزد از حیث تشکل و تشکل‌یابی، حضور، گفت‌وگو و مذاکره در حوزه کارگری، کارفرمایی و بازنشستگان از میانگین کشور بالاتر است و شرایط بسیار خوبی دارد، تاکید کرد: به دلیل وجود تشکلات کارگری متعدد در استان یزد، چالش‌های کمتری را در این استان شاهدیم و این در حالیست که برخی استان‌ها برای تشکیل یک مجمع یکسال درگیر هستند.
مدیر کل سازمان‌های کارگری و کارفرمایی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ضمن بیان این که امروز اغلب کارفرمایان به این باور رسیده‌اند که داشتن تشکل کارگری برایشان سودمند است، بیان کرد: تشکیل تشکل در یک واحد تولیدی موضوعی فرهنگی است و فرهنگ چیزی نیست که آنی صورت گیرد بلکه مقوله‌ای زمان‌بر است لذا باید صبور بود و کار کرد تا دیدگاه در این حوزه تغییر کند.
وی ادامه داد: انجمن صنفی از حیث ضریب نفوذ در بین کارگران حائز اکثریت است لذا باید از این ظرفیت استفاده کنیم و دغدغه کارگران را دسته‌بندی و هماهنگی‌های لازم را بین انجمن‌ها برقرار کنیم.
نژادموسوی خاطرنشان کرد: کسانی که در حوزه تشکلات مشغول به کار هستند باید تحمل داشته باشند و ضمن اینکه شنونده خوبی هستند، با گفت‌وگو مسائل و مشکلات را برطرف سازند.
وی ادامه داد: تشکل صنفی قرار نیست یک موضوع یا نیاز تخصصی اعضای خود را رفع کند بلکه قرار است نیازهای عام از قبیل رفاه، قانون کار، بیمه، تامین اجتماعی و موضوعاتی که در رابطه با دستگاه‌های دیگر است را در راستای تسهیل گری در امور جاری اعضا برطرف کند.
نژادموسوی با اشاره به این که وقتی از شرکای اجتماعی نام می‌بریم، یکی از مهمترین آنها تشکلات ذیل فصل شش قانون کار است، گفت: تشکلات قرار است که بازوی دولت باشند و دولت نیز باید بسیاری از اموری که تصدی‌گرایانه و حتی تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری است را به تشکلات واگذار کند.
این مسئول در پایان تاکید کرد: انجمن‌های صنفی در بین دیگر تشکل‌ها، مهمترین هستند چرا که نه دولت در تشکیل آنها نقش دارد، نه نماینده کارفرمایی در بین آنهاست و نه تک نفره است بلکه یک تیم هستند و لذا اگر با هم انسجام و همگامی ایجاد کنند و در کنار شورا و نماینده کارگران، جلسات مشترکی داشته باشند و به شورای همکاری که در قانون به آن اشاره شده است، جامه عمل بپوشانند و مسائل کارگری را بیان و دنبال کنند، قطعا به نتیجه خواهند رسید.
انتهای پیام