محمود شالویی امروز ۲۴ اردیبهشت ماه، در همایش بازشناسی نقش شاهنامه فردوسی در هویت ملی که در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: هیچ تفاوتی میان شاعران وجود ندارد. شاعران نه‌تنها از پی هم آمده‌اند بلکه اندیشه‌های یکدیگر را نیز رونق و اعتلا بخشیده‌اند.
وی بیان کرد: اگر بخواهیم مهمترین نقش فردوسی را بیان کنیم، باید بگوییم او کسی بود که حماسه پهلوانی را با حماسه عرفانی پیوند داد و این ۲ در یکدیگر درآمیختند تا آنچه مطابق اندیشه متعالی است، به ما رخ بنمایاند.
شالویی گفت: فردوسی با برخی اشعار خویش چنان ذوق و ذائقه‌ای در شاعران بعد از خود برانگیخت که آن‌ها را به تامل و نگاه نو تحریک کرد. داستان رستم و سهراب را ۲۰۰ سال بعد مولوی به گونه دیگری روایت کرده است. از قرن دوم هجری به بعد با ترجمه آثار یونانی به زبان عربی و برگردان آن به زبان فارسی و پیدایش نهله‌های فکری آهسته‌آهسته چنان این پله‌ها را طی کرد که در اندیشه‌های شاعرانی که حکیم بوده‌اند، وارد شده است.
گفتار فردوسی فراتر از زمان خود بود
رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی کشور با بیان اینکه درباره فردوسی اولین صفتی که بیان می‌شود، حکیم بودن است، عنوان کرد: حکیم را برای فردوسی آوردند نه مانند لقمان بعد از اسمش بلکه قبل از نام او. سنایی و نظامی نیز چنین توصیفاتی دارند. آنچه مهم بوده و قابلیت برداشت دارد، این است که بدانیم آیا آنچه فردوسی و نظایر او گفته‌اند برای زمان خویش بوده یا امروز. امروز بیش از هر زمان دیگری به چنین معارفی نیاز مبرم داریم.
وی خاطرنشان کرد: مشهد شهری است که با چنین بزرگانی در هم آمیخته، از امام رضا(ع) که سرسلسله همه اهل معرفت هستند تا بزرگانی چون فردوسی که در این دیار حضور دارند. آنچه فردوسی آغاز کرد، امروز تداوم و استمرار دارد و امیدواریم در حوزه ادب، فرهنگ و هنر روز به روز بر ارزش و اهمیت آن افزوده شود.
انتهای پیام