گلستان جعفریان شامگاه روز گذشته (۲۵ فروردین‌ماه) در نشست صمیمی با جمعی از نویسندگان استان زنجان، اظهار کرد: خواندن و مطالعه دو عاملی است که موجب ایجاد چرایی در ذهن یک نویسنده می‌شود و هرچه ذهن یک نویسنده بیشتر درگیر چرایی و چگونگی شود، بیشتر به دنبال جواب خواهد رفت و در این مسیر به رشد و کمال می‌رسد. همچنین تا وقتی محتوای آثار نوشته شده خود نویسنده را راضی نکند نباید منتشر شود.
چهره ادبیات دفاع‌مقدس سال ۱۴۰۱ با بیان اینکه یکی از کلیدی‌ترین قدم‌ها در حوزه خاطره‌نویسی و ادبیات پایداری، جلب اعتماد است، افزود: شاید دیگران مرا با کتاب‌های «از چنده‌لا تا جنگ» و «چهار فصل کوچ» بشناسند، اما من دوست دارم با کتاب‌های معاصرم شناخته شوم و امروز منتقد آثار سابق خودم هستم. شاید اگر بینش و نگاه امروز را در گذشته داشتم با سبک و سیاق فعلی‌ام آن‌ها را می‌نوشتم.
وی تصریح کرد: امروز دیگر در آثارم در پی الگو دادن نیستم، چرا که تک‌تک شخصیت‌های داستان‌های من یک الگوی تمام و کمال هستند که نیازی به الگوسازی من ندارند و من آن‌ها را همان‌گونه که بودند یا هستند به تصویر می‌کشم همانند منیژه لشکری همسر آزاده خلبان حسین لشکری، در کتاب «روزهای بی‌آینه» که هجده سال دوری همسرش را در ایام اسارت ایشان تحمل کرده، برای من یک الگوی تمام‌عیار است.
نویسنده کتاب «نگاهش را به ارث گذاشت» درباره تاثیر جنسیت نویسنده در نوع نگاه او نیز عنوان کرد: نویسنده باید از مرزهای جنسیت و نگاه‌ها جنسیتی فاصله بگیرد و با یک نگاه جامع انسانی به خلق اثر بپردازد، اگر یک نویسنده رشد کرده و به نگاه کاملی رسیده باشد از این مرزها عبور می‌کند و هیچ محدودیتی نمی‌تواند او را به چالش بکشد.
کتاب «پاییز آمد» خاطرات فخرالسادات موسوی همسر شهید احمد یوسفی، از دیگر آثار گلستان جعفریان در پانزدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد شایسته تقدیر شد.
انتهای پیام