محمد کریمی مدرس ادبیات، در مورد روز عشق ایرانی می گوید: «سپندارمذگان» یا «اسفند مذگان» فرخندە روزی است که در هر ماه، نام روز و ماه یکی می شد و مقارن و متناسب بودن آن روز و ماه را جشن«اسپندگان، سپندارمذگان» می نامیدند و به عنوان نماد مهر مادری و باروری و روز زن و زمین می پنداشتند که برگرفته از آیین زرتشتیان باستان و از قدمت چندین برابر بیشتر نسبت به والنتاین برخوردار است.

جشن اسپندگان به روز عشق ایرانی نشان شده است. در کنار این جشن و «روز عشق»کە یادگار از ایران باستان است،در غرب ایران، به ویژه کردستان ایران، سیب میخک کوب نماد عشق است و در این ایام از حال و هوای ویژه ای برخوردار است.

وی می گوید: در فرهنگ کردها یک روز مشخص به نام «روز عشق» وجود ندارد. چون ما کُردها بر این باوریم که خداوند، همه روزها را با عشق آفریدە، پس همه روزها روز عشق است. فلسفه بزرگداشت این روز به عنوان «روز عشق» به فرهنگ و آموزه های دینی و دیدگاه مردمان کُرد و کردستان بر می گردد، با وجود این کە، در ادبیات و فرهنگ ما ایرانی ها، سیب از میوه های ممنوعه است.

کُردها معتقدند هر چه روی زمین است، مقدس و برای عشق ورزیدن خلق شده است. چون خدا، خالقی زیبا اندیش و عاشق پیشە است و هر آن چە وجود دارد، از عشق بی چون و چرای اوست و وظیفه انسان است که با عشق از آن نگهداری کند.

کریمی با اشارە بە استاد شیرین سخن«سعدی» می گوید: « افتادگی آموز اگر طالب فیضی/ هرگز نخورد آب زمینی که بلند است» تواضع، فروتنی و عشق را از خاک که مادر هستی است یاد بگیریم. چون در اوج گذشت و مهربانی، به همە چیز عشق می ورزد، هر آنچه در دل خاک بکاریم در اوج خلاقیت می رویاند. سیب و میخک، این دو نماد عشق و عنصر زندگانی، در قلب پاک و تپنده خاک ریشه می دوانند تا لحظه های ناب دوستی را بر قامت بلند هستی گره بزنند.

 وی می گوید: میخک، پیش از این که جزو زیورآلات زنان کُرد باشد، در عرصه های«ادویه جات، لوازم آرایشی، داروسازی» و عنصر اصلی آن« اوژنول»به عنوان تسکین دهنده و ضد عفونی کننده در دندان پزشکی به کار می رود.

 کریمی می گوید: غنچه‌های میخک قرمز نشانه عشق است، از این‌رو غنچه های میخک را با ظرافتی خاص، از شاخه جدا می کنند و در سیب های سفارشی فرو می‌کنند تا اوج علاقه را به معشوق خود نشان دهند. کسانی که سیب را از معشوق دریافت می‌کنند به پاس مهربانی، آن را میخک کوب می کنند تا روزهای دلدادگی و جوانی را فراموش نکنند. این سیب های میخک اندود، پس از پروسه ای یک ماهه که آب سیب توسط میخک ها گرفته می شود، سیب به گویی از چوب میخک تبدیل می شود، و ماندگاری این سیب ها از 50/100 سال به اثبات رسیده است.

فائزە، دختر هنرمند و زحمت کشی که در کار زیورآلات با میخک است می گوید: من بیشتر کارهایم را با میخک هندی انجام می دهم، هم میخک ها درشتند و هم شکستگی ندارد و به سرفه است.

فائزە می گوید: در تمام طول سال سفارش سیب میخک کوب دارم، چون برای هر نوع مراسم و جشنی، مردم از آن استفاده می کنند. مثلا کسانی که نامزدی می کنند، یا تازه نامزد شده اند، عقد کرده یا می خواهند عقد کنند یا در شروع رابطه و حتی زنان و مردانی که چندین سال از زندگی مشترک شان می گذرد سفارش می دهند و من هم در کمال خوشحالی قبول می کنم. از نظر درآمد زایی، درآمد خوبی دارد اما کفاف زندگی امروز را نمی دهد، چون هزینه های زندگی کمر شکن شده است، اما برای منی که دانشجو هستم خوب است، کفاف خرجیم را می دهد و چون با مشتریانم می سازم، روز به روز بر سفارشات افزوده می شود.

خیلی از دوستانم دوست دارند وارد این کار بشوند، اما دل به کار نمی دهند و همه به فکر پشت میز نشینی هستند و این کارهای سنتی و دستی را کثر شأن می دانند.

انتهای پیام