شهید حسن رنجبر فردوی در پنجم تیر ماه ۱۳۴۴ در قم به دنیا آمد و سرانجام در ۲۴ فروردین ۱۳۶۵ به شهادت رسید و در گلزار شهدای علی بن جعفر (ع) قم آرام گرفت.

برشی از وصیت نامه شهید حسن رنجبر فردوی:

پدرم و مادرم سلام، سلامی که در این لحظه از اعماق جانم بر می‌خیزد. امیدوارم که همیشه پیروز و سربلند بوده و پشتیبانی صادق برای انقلاب و امام باشید، ما که می‌رویم، رسالت بزرگ دفاع از انقلاب که باری بس سنگین است شما باید بدوش بکشید. امیدوارم که موفق باشید.

مادرم و پدرم همیشه سختی‌ها است که انسان را آبدیده و بخدا نزدیک می‌کند (البته اگر پیروز از امتحان در بیایید) امیدوارم سختی‌ها برایتان آسان و کوه مشکلات برایتان چون پر کاهی باشد.

مادرم بعد از مرگم که اگر خدا قبول کند و یکی از شهدای راهش باشم برایم اشک مریز یعنی برای فراقم و داغ خودت لیک بر گناهان من و خودت گریه کن به خصوص بر گناهان من زیرا که بسیار خطا کرده‌ام و راه اشتباه بسیار پیموده‌ام و برایم بجای گریه و زاری قرآن بخوان.

ما که در زندگی خویش سایه خیری برای شما نبودم بعد از مرگمان نیز شما را آزار می‌دهیم و بدانید که حسن نمرده است و برای او انگشت به دهان نگیرید او زنده است و خود طالب راهش بوده است.

خدا خودش می‌داند که چه انتظارها کشیده‌ایم تا نوبتمان برسد حالا دوست نداریم عده‌ای انسان‌هایی که از شهادت چیزی جز اسمش نمی‌دانند برای ما دایه مهربانتر از مادر شود.

بنده در همین جا مطلبی را می‌گویم که شاید انسان‌هایی را خوش نیاید و شاید عده‌ای از من دلگیر شوند بگذار حرفم را بزنم و در آخر عمر عقیده‌ام نسبت به امام و انقلاب بگویم:

من امام را سرور خویش و راهبر مستضعفان می‌دانم و آن که امید مصری در بند و آن آواره افغانی می‌باشد او امام امت است و هرگاه که به او دعا می‌کنم از اعماق جانم از خدا می‌طلبم طولانی شدن عمرش را و با نیتی پاک می‌گویم از عمر ما بکاه و بر عمر رهبر افزای.

برادران عزیزم بدانید که سیاست انسان را هر لحظه به هر طرفی می‌کشد مواظب باشید عمری در خدمت به دشمنان اسلام نگذرانید برادران حزب الله شما که به حق وارثان زمین هستید مواظب این اعمال سر سپرده باشید مواظب باشید آن اشخاصی که منزوی شده‌اند دوباره دارند بلوا و آشوب به پا می‌کنند هر چند که به پیروزی فتح و ظفر خدا نویدمان داده است و حتما پیروز خواهیم شد انشاءالله.

بیاد دارم که عده‌ای در زمان شهید بهشتی او را به دلایل واهی می‌کوبیده‌اند و امروز عده‌ای دیگر از همان فرقه‌های فرصت‌طلب که دید کوتاهشان فقط در یک خانه و یک جمع چند نفری دور میزند و افکار سیاسی خود را همچون تزریقی از اشخاص خاصی می‌گیرند که من می‌گویم که اینان بزودی دستشان رو خواهد شد.

من از شما می‌خواهم که زیاد درد سر به خود ندهید، در شهادت من و از طرف من به آن عده‌ای که در بالا وصف حالشان شد بگویید که حسن احتیاجی به یم حمد و فاتحه شما ندارد و فکر نکنم که روحش از بودن شما در مجالس شهادتش شاد شود.

من از آنانی که به هر نحو به این مردم خیانت می‌کنند سؤال می‌کنم که آیا معاد از یادش رفته است آیا به مرگ خویش اندیشیده‌اید از آن کاسبی که جنسش را گران می‌فروشد تا آن کارگر و کارمندی که از کارش می‌دزدد اینها همه حق الناس است و در فردای قیامت جواب می‌خواهد.

بدانید که شما حامیان انقلاب نخواهید بود و این انقلاب احتیاجی به شما ندارد امت رزمنده بداند که باید خود را برای نبردی بزرگ و مقدس آماده کنید؛ زیرا که تمامی مظلومان دنیا چشم انتظار قدوم شما هستند به امید چه کسی نشسته‌اید تا به افغانستان اریتره و فیلپین آفریقا فلسطین مصر و کویت و دیگر کشورهای دیگر کمک کند و آنان را از زیر یوق امپریالیسم‌های متجاوز خارج کند.

کیست غیر از شما که امریکا و شوروی و دیگر اعیاد را نابود کند؟ کیست تا پرچم سرخ حسینی و پرچم لا اله الا الله را بر سر در مسجدالاقصی بیاویزد؟ این را از سرتان بیرون کنید که جنگ با عراق آخرین نبرد ماست ما تا نابودی ظالم و بر طرف شدن ظلم از جهان مقاومت خواهیم کرد. (و قاتلوهم حتی لا تکون فتنه) و در آخر باز شما را به تقوا و ایمان مستحکم به خدا دعوت می‌کنم و نمازهای جمعه را خالی نگذارید که سنگر سیاسی است. بجای اینکه برای ما دل بسوزانید برای خود بگویید که هنوز آماده نشده‌اید.

حامی انقلاب و دولت و جبهه و جنگ باشد و همیشه و در هر حال از اعماق قلوبتان امام را دعا کنید زیرا که مایه امید همه ماست با درودی بیکران به روح پاک همه شهیدان راه حق سخنم را به پایان می‌برم و امیدوارم که خدای از سر گناهان من بگذرد و شما نیز از خدا بخواهید که مرا ببخشد.

بخشی از بیانات مقام معظم رهبری در خصوص شهدا:

 این مقام به عقل ماها نمیرسد؛ واقعاً این‌جوری است. نه‌اینکه ما به این مقام نمیرسیم، اصلاً به عقلمان نمیرسد این مقاماتی که شهدا دارند.* بعضی از بزرگان ما و علمای ما، پنجاه سال، شصت سال عبادت کردند، ریاضت کشیدند، تأمّل و تفکّر کردند، به مقاماتی رسیدند، مقامات خیلی خوبی است؛ این جوانها غالباً از آن مقاماتی که عرفای برجسته‌ی ما در طول سالهای متمادی به آنها رسیدند، عبور کردند و از آن مقامات بالاتر رفتند؛ اخلاصشان این است. ... خوشا به حالشان؛ ما به حال اینها غبطه میخوریم. آرزوی ما این است که با شهدا محشور بشویم؛ آرزوی ما این است که این ارتباط قلبی‌ای که اینها در دنیا با ما داشتند، در قیامت و در برزخ هم همین ارتباط را با ما داشته باشند.*

انتهای پیام