مد یک صنعت جهانی بسیار پیچیده و ۲.۵ تریلیون دلاری است. مصرف‌کنندگان تنها در ایالات‌متحده، در سال ۲۰۱۷ نزدیک به ۳۸۰ میلیارد دلار برای پوشاک و کفش هزینه کردند. این صنعت همه چیز از برندهای نساجی و پوشاک گرفته تا عمده‌فروشان، واردکنندگان و خرده فروشان را در بر می‌گیرد و بیش از ۱.۸ میلیون نفر را در ایالات‌متحده استخدام می‌کند.

صنعت مد ایالات‌متحده از ریشه‌های خود در تولید به طراحی جدید با ارزش بالا و سایر مشاغل خلاقانه تکامل یافته است و اکنون بر بخش‌های با ارزش زنجیره تامین جهانی پوشاک متمرکز شده که تحقیق و توسعه، طراحی و بازاریابی است.

نیروهای فناوری و جهانی‌شدن، اثرات موجی عظیمی در صنعت مد، مشابه بسیاری از صنایع دیگر داشته‌اند و روندها، چالش‌ها و فرصت‌های جدیدی را ایجاد کرده‌اند. تأثیر رسانه‌های اجتماعی، مدل‌های جدید کسب‌وکار، تولید پیشرفته و تغییر جمعیت‌شناسی منجر به تغییرات قابل‌توجهی در تمام جنبه‌های صنعت مد شده است که پتانسیل تغییر شکل آن را برای سال‌های آینده دارد.

مد سریع (فست فشن) به عنوان مدی مطرح می‌شود که در آن لباس‌هایی که محبوب یا مد روز در نظر گرفته می‌شوند در مقیاس صنعتی به سرعت و ارزان تولید می‌شوند. این یکی از بزرگ‌ترین منابع آلودگی در جهان است که باعث انتشار سالانه ۱۰ درصد کربن جهانی می‌شود یا میزانی بیشتر از آنچه که توسط پروازهای بین‌المللی و کشتیرانی دریایی تولید می‌شود.

علاوه بر این، بسیاری از مواد مورد استفاده در تولید مد سریع، برای محیط‌زیست مضر هستند. یکی دیگر از اثرات جانبی تولید مد سریع، تعمیق نابرابری‌های موجود بین کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه است. مد سریع در قالب یک زنجیره تامین جهانی تولید می‌شود، به این معنی که تولید لباس در کشورهای در حال توسعه اتفاق می‌افتد که در آن دستمزدها به رغم این واقعیت که به مصرف‌کنندگان در کشورهای توسعه‌یافته فروخته می‌شود، ارزان هستند. به طور کلی، این محیط‌های کاری با دستمزد اندک، با شرایطی مطابقت دارد که برای افراد شاغل غیرقانونی و خطرناک است.

پوشاک فست فشن یا محصول تولید شده، پس از تولید توسط نیروی کار در کشورهای در حال توسعه به اقتصاد کشورهای توسعه یافته وارد می‌شود بنابراین، اقتصاد این کشورها، هم از نظر دستمزد کارگران و هم از نظر نیازهای مادی، به کشورهای توسعه‌یافته‌ای که مد سریع به آنها فروخته می‌شود، وابسته است. در نتیجه این وابستگی، فرصت اندکی برای دولت‌های این کشورهای در حال توسعه برای تضمین شرایط ایمن و پایدار برای مراکز تولید مد سریع وجود دارد که منجر به مشکلات پیش روی کارگران و محیط‌زیست می‌شود.

راه‌حل این مسائل و تا حدودی مشکلات ساختاری بزرگ‌تر ارائه‌ شده توسط نظریه وابستگی، تغییر شیوه‌های تولید کشورهای در حال توسعه به‌گونه‌ای است که آنها پایدار باشند. در اینجا، پایداری معنای گسترده‌ای پیدا می‌کند و نشان‌دهنده احترام به منابع طبیعی، اجتماعی و اقتصادی در فرآیند تولید است. این مورد نه تنها مستلزم تغییراتی در محصولاتی است که برای تولید لباس‌های مد سریع استفاده می‌شوند بلکه تغییر در محیط‌هایی که در آن تولید می‌شوند نیز شامل است.

از طریق مقررات سخت‌گیرانه‌تر تولید مد سریع، از نظر مواد و از نظر نیروی کار مورد استفاده، پیشرفت‌های عمده‌ای در کاهش آسیب‌های اجتماعی، زیست‌محیطی و اقتصادی ناشی از مد سریع حاصل می‌شود. البته، نقشی که مصرف‌کنندگان در جهان توسعه یافته در این فرآیند ایفا می‌کنند نیز مهم است. در واقع، با خرید مستمر محصولات مدسریع، این مصرف‌کنندگان امکان ادامه این سیستم را فراهم می‌کنند بنابراین، افراد در کشورهای توسعه یافته با تغییر عادات مصرف خود می‌توانند در تغییر اقتصاد جهانی به سمت بهتر شدن نقش داشته باشند.

صنعت مد پس از تجربه ۱۸ ماه رشد قوی (اوایل سال ۲۰۲۱ تا اواسط سال ۲۰۲۲)، دوباره با یک روند چالش برانگیز مواجه است. تورم بیش از حد و احساسات مشتریان افسرده منجر به کاهش نرخ رشد در نیمه دوم سال ۲۰۲۲ شده است و انتظار می‌رود که این کاهش رشد تا سال ۲۰۲۳ ادامه یابد.

با نگاه به آینده، پیش‌بینی می‌کنیم که بخش لوکس از بقیه صنعت بهتر عمل کند زیرا خریداران ثروتمند به سفر و خرج‌ کردن ادامه می‌دهند بنابراین بیشتر از اثرات تورم دور می‌مانند. بر اساس تحلیل از پیش‌بینی‌های مد، انتظار می‌رود که بخش لوکس در سال ۲۰۲۳ بین ۵ تا ۱۰ درصد رشد کند که ناشی از حرکت قوی در چین و ایالات‌متحده باشد. البته اروپا تحت فشار شدید نرخ ارز و بحران فزاینده انرژی قرار دارد که احتمالا منجر به رشد متوسط فروش برای بخش لوکس خواهد شد.

بازار مد، به استثنای بخش لوکس، برای ایجاد رشد قابل توجه در سال ۲۰۲۳ با مشکل مواجه خواهد شد. تحلیل مک‌کینزی از مد پیش‌بینی می‌کند که رشد فروش نسبتا آهسته بین منفی ۲ تا ۳ درصد، تحت تاثیر انقباض در بازار اروپاست. انتظار می‌رودکه تورم تقاضای مصرف‌کننده را کاهش دهد و خریداران را وادار به کاهش هزینه‌های مد یا کاهش قیمت محصولات ارزان‌تر به دلیل افزایش قبوض انرژی و موادغذایی کند.

شرکت‌های مد همچنین پیش‌بینی می‌کنند که تورم، هزینه‌های آن‌ها را افزایش دهد، به طوری که ۹۷ درصد از مدیران پیش‌بینی می‌کنند که بهای تمام شده کالاهای فروخته شده و هزینه‌ها در سال ۲۰۲۳ افزایش خواهد یافت. این تیرگی اقتصاد جهانی به‌طور فزاینده‌ای در عادات خرید مصرف‌کنندگان منعکس می‌شود و صنعت مد انتظار دارد که تقاضا در سال آینده ضعیف یا غیرقابل پیش‌بینی شود. محققان پیش‌بینی می‌کنند که تفاوت‌های بین عادات خرید خانوارهای کم درآمد و پردرآمد آشکارتر می‌شود.

رهبران صنعت مد باید توجه دقیقی به مسائل کلان اقتصادی و سیاسی در مناطقی که محصولات خود را در آن تولید و به فروش می‌رسانند در سال آینده داشته باشند. مصرف‌کنندگان در سال ۲۰۲۳، غیرقابل پیش‌بینی و بی‌ثبات خواهند بود. برندها باید به دقت عواملی را که بر رفتار خرید تأثیر می‌گذارند در نظر بگیرند و به آن پاسخ دهند. حتی با کاهش هزینه‌های بسیاری از مشتریان، برندها این فرصت را دارند که مشتریان را از طریق کانال‌های اجاره‌ای و خرده‌فروشی‌های ارزان‌قیمت حفظ کنند.

چشم‌انداز صنعت مد جهانی در سال ۲۰۲۳ نامشخص و ضعیف است. بحران انرژی اقتصاد اروپا را مختل کرده است. در حالی که بخش‌های لوکس و پوشاک ورزشی در سال‌های اخیر بر فهرست موفقیت‌های این صنعت تسلط داشته‌اند، شرایط اقتصاد کلان ممکن است در سال آینده تغییر کند. تصمیم‌گیرندگان این صنعت با شروع سال ۲۰۲۳، باید راهبردها و سرمایه‌گذاری و خلاقیت ارائه کنند تا زمانی که بازار در نهایت بهبود یابد.

منابع

mckinsey.com

thegrassrootsjournal.org

jec.senate.gov

انتهای پیام