دکتر امیر مهرابی متخصص پروتزهای دندانی در خصوص ایمپلنت عنوان کرد: برای انجام این عمل باید استخوان مناسب در فک افراد موجود باشد، زیرا بعد از کشیده شدن دندان، استخوان شروع به تحلیل کرده و به مرور کم می شود، بنابراین ایمپلنت باید بلافاصله بعد از کشیده شدن دندان و یا در اولین فرصت ممکن جایگذاری شود.
وی افزود: گاهی به دلیل حجم کم استخوان در فک، ممکن است به پیوند استخوان و جابجایی سینوس نیاز باشد.
مهرابی تصریح کرد: پس از قرارگیری ایمپلنت در استخوان، معمولا بین سه تا شش ماه زمان نیاز است تا ایمپلنت با استخوان جوش خورده و سپس تاج ایمپلنت با روش های قالب گیری طراحی شود.
وی با مناسب دانستن روش ایمپلنت برای جایگزینی با دندان‌های از دست داده شده افراد، ادامه داد: امروزه ایمپلنت‌های دندانی در صورت کیفیت مطلوب درمان، هیچ فرقی با دندان طبیعی ندارند.
این متخصص پروتزهای دندانی در خصوص افرادی که می‌توانند از روش ایمپلنت استفاده کنند، گفت: بجز بیمارانی که رادیوتراپی در ناحیه سر و گردن شده اند و یا داروی بیس فوسفونات استفاده می‌کنند، تقریبا همه می‌توانند از ایمپلنت بهره‌مند شوند، اما بیماران نابالغ بهتر است تا زمان بلوغ جایگذاری ایمپلنت را به تعویق بیندازند.
وی افزود: همچنین اگر فردی بیماری سیستمیک کنترل نشده دارد، مانند بیماران دیابتیک کنترل نشده و بیماران دارای سابقه جراحی باز قلب که کمتر از شش ماه از جراحی آنها گذشته است، باید تا زمان کنترل بیماری، درمان خود را به تعویق بیاندازند.
مهرابی ادامه داد: اگر فاز اول درمان موفقیت آمیز باشد، یعنی ایمپلنت با استخوان جوش خورده باشد، درمان موفقیت آمیز تلقی می شود، مگر اینکه تحت نیروها و استرس‌های داخل دهان این جوش خوردن مختل شود.
انتهای پیام