سیدمجتبی موسوی امروز، هفتم دی ماه، در گردهمایی زلزله و ساختمانهای ناایمن که در هتل پردیسان برگزار شد، اظهار کرد: ایران سرزمین لرزهخیزی است و تمام شهرهای بزرگ ایران رو یا در مجاورت گسلهای فعال قرار دارد؛ بنابراین ما به طور جدی با مخاطرات زلزله مواجه هستیم.
وی با بیان اینکه هر زلزله بزرگی که در دنیا اتفاق افتاده، دنیای علم با جنبههای جدیدی از زلزله مواجه شده است، عنوان کرد: در کشور ما در سالهای اخیر توجه زیادی به گسلهای سطحی شده و از این نظر یکی از مقطعهای علمی قابل توجه در دنیا هستیم اما هنوز کم و کاستیهای قابل توجهی داریم. درسآموختههای زلزله بسیار مهم است. دانش ما در خصوص ساختمان مقاوم در برابر زلزله افزایش یافته اما هنوز راجع به خود زازله بسیار کم میدانیم.
موسوی بیان کرد: پنج دی ماه سال ۱۳۸۲ که زلزله بم اتفاق افتاد، ۲۰۰۰ سال در آنجا زلزله اتفاق نیفتاده بود و آن منطقه با خطر نسبی کمی روبهرو بود. در زلزله سرپل ذهاب نیز انتظار زلزله بالای هفت ریشتر را در زاگرس نداشتیم اما زلزله ۷.۳ نشان داد که باید در برآورد خط وقوع زلزلههای بزرگ بازنگری کنیم.
عضو هیات علمی پژوهشگاه زلزلهشناسی و مهندسی زلزله در خصوص زلزله سرپل ذهاب گفت: بیشترین خسارتهای زلزله سرپل ذهاب در مناطقی بود که توسعه شهری را در آن مناطق شاهد بودیم. در سال ۹۶ هجمهای به فضای مهندسی وارد شد که این نگاه منصفانه نیست، باید بررسی کنیم مراکز علمی پژوهشی، دانشگاه، مدیریت شهری، وزارت راه و بنیاد مسکن چه نقشهایی داشتند.
وی افزود: در اطراف شهر مشهد نیز در چند سال گذشته توسعه شهری اتفاق افتاده است. ساختوسازهای شهری باید براساس مطالعات ریزپهنهبندی ژئوتکنیک لرزهای انجام شود. ما با مطالعات ریزپهنهبندی ژئوتکنیک بیشینههای بالاتری در زلزله را شاهد هستیم. گودبرداریهای بزرگ و عمیق در سطح شهر نیز اثراتی بر این موضوع ایجاد میکند.
موسوی با بیان اینکه خطوارههای گسلی در شهرهای ما نیز زیاد است، با اشاره به اینکه ما ساخت انبوه مسکن به مکانیابی توجه نمیکنیم، تصریح کرد: ما باید به درسهایی که از زلزله آموختیم، توجه کنیم. هر کانون جمعیتی که در حاشیه شهر شکل گیرد، ظرف ۱۰ سال آینده شهر به آنجا وصل میشود و اگر به این موضوع توجه نکنیم، دردسر خواهیم داشت. در حال حاضر توسعههای شهری ما بسیار زیاد است. اگر مطالعات لازم را انجام ندهیم، با اتفاقاتی مثل مسائل مربوط به مسکن مهر سرپل ذهاب مواجه میشویم.
وی بیان کرد: اگر برنامهریزی کلان ساختوساز را براساس پهنهبندی ژئوتکنیک لرزهای انجام دهیم، آسیبها کاهش پیدا خواهد کرد. ما نیاز به تمهدیدات ویژه برای بومساخت و مصالح بومی داریم. مقصر دانشگاهها هستند که روی این موضوع کار نمیکنند زیرا مقاله زیادی از آن به دست نمیآید. اگر تمام منابع مالی لازم را داشته باشیم و بخواهیم تمام روستاها را ایمن کنیم، امکانپذیر نبوده و به لحاظ محیط زیست نیز به نفع ما نیست. استانداردها و مقررات ملی باید بازنگری و به روزرسانی شود.
انتهای پیام