جواد خدایی امروز، هفتم دی ماه، در گردهمایی زلزله و ساختمان‌های ناایمن که در هتل پردیسان برگزار شد، اظهار کرد: آیا در سال ۱۳۸۲ که زلزله بم اتفاق افتاد، دانش فنی ما کفاف پاسخگویی به چنین زلزله‌ای را نمی‌داد؟ آیا ثروت ملی و سرمایه‌گذاری‌ها در حوزه ساختمان کفاف مواجهه با چنین پدیده‌ای را نمی‌داد؟ حتما کفاف می‌داد؛ کما اینکه در همان سال‌ها در بسیاری از شهرهای سرمایه‌پذیر کشور، مشغول ساخت ساختمان‌های خوبی بودیم اما توجه ما معطوف به بم نبوده است.
وی افزود: در حادثه متروپل نیز سوال اینجاست که آیا دانش ما کفاف محاسبه چنین سازه‌ای را نمی‌داد؟ حتما داشت؛ ما بزرگتر از این هم طراحی و اجرا کرده بودیم. این یک پروژه سرمایه‌گذاری و اقتصادی بود اما با شکست مواجه شد زیرا توجه ما به آن نبود. ما با محرومیت‌های مالی و فنی مواجه نبودیم بلکه این یک پروژه سوداگرانه بود. ما می‌دانیم چه کارهایی باید به لحاظ فنی انجام دهیم. این هم که می‌خواهیم انجام دهیم یا خیر، ورای آیین‌نامه و هر قاعده فنی دیگری است.
خدایی بیان کرد: ما ۳۰ هزار ساختمان گروه ج و د در مشهد داریم که همه یک بار به کمیسیون ماده ۱۰۰ رفته‌اند. قبل از اینکه بخواهیم با رویکرد مدیریت بحران آن را مدیریت کنیم، اول باید رویه‌هایی که منجر به بحران می‌شود را پیشگیری کنیم. این حجم از تخلفات در طرح‌های مصوب ممکن است به دلیل خود طرح‌ها باشد که با نیازهای امروز ما منطبق نیستند، تلاش شد این موضوع در طرح‌های تفصیلی مشهد در نظر گرفته شود.
معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری خراسان رضوی با بیان اینکه امروز ساختمان یک کالای سرمایه‌ای نه برای رفع نیاز بلکه با هدف سرمایه‌گذاری اقتصادی است، عنوان کرد: اگر خوب ساختمان را بسازیم، می‌تواند یک اثر اقتصادی مولد ثروت باشد. جامعه فنی مهندسی و مدیران ما قرار است برای این سوداگری فعالیت کنند؟ آنچه می‌تواند ما را به نقطه مطلوب برساند، تفاوت قائل شدن بین اصالت حرفه‌ای و سوداگری است.
وی با اشاره به اینکه ما برای ساختمان‌های ناایمن به ۲ رویکرد نیاز داریم، تصریح کرد: یک رویکرد کوتاه‌مدت است که باید به هر روشی اتخاذ شود. باید مواظب چیزی که در حال حاضر می‌سازیم، باشیم. روند ما این است که ساختمان‌های ناایمن به فوریت شناسایی شود. باید در کوتاه‌ترین گام نسبت به این ساختمان‌ها به صورت قاطعانه برخورد کنیم. در این گام ابتدا باید ساختمان‌ها در برابر حریق و بعد سازه ناایمن شناسایی شوند که در این حوزه کمک سازمان نظام مهندسی و مهندسان ناظر ضروری است. مساله گودهای ناپایدار نیز بسیار مهم است.
خدایی ادامه داد: رویکرد دوم بلندمدت است که باید از کلاس‌های دانشگاه و دفاتر مهندسان آغاز شود. این فراتر از مسایل فنی بوده و مربوط به موضوع سلامت اداری، اخلاق حرفه‌ای و... است. تا زمانی که در شهرهای ما فعالان حوزه تزئینات ساختمان بیشتر از مهندسان خبره سازه شناخته شده باشند، یک جای کار ما ایراد دارد و به همین دلیل است که مشاهده می‌شود موضوع ایمنی برای ما اولویت‌دار نیست بلکه دنبال کالای خوش‌فروش هستیم. باید توجه داشت این تغییر یک‌شبه ایجاد نمی‌شود و دستوری نیست اما اخلاق حرفه‌ای در این حوزه می‌تواند کمک زیادی کند.
انتهای پیام