به گزارش ایسنا، در یادداشتی در روزنامه ایران نوشته کبری آسوپار آمده است: «جای بازیگر در زندان نیست اما کنشگر و فعال سیاسی باید منتظر رفتار سیاسی هم با خود باشد؛ حتی اگر شهرت خود را مدیون بازیگری باشد. کسی که کنشگری سیاسی‌اش را روی موج شهرت هنری‌اش سوار کرده و از تخصص بازیگری‌اش برای تاثیرگذاری سیاسی سوءاستفاده می‌کند، نمی‌تواند انتظار داشته باشد همین شهرت هنری برای او مصونیت قضایی بیاورد و با مردم عادی در برخورد قضایی متفاوت باشد. وقتی قرار است نقش سیاسی ایفا کنیم، هزینه‌های بازی سیاسی را هم باید بپردازیم و بازیگری سیاسی ممکن است به لوکیشن زندان هم برسد.
شنبه‌شب بود که خبر بازداشت ترانه علیدوستی آمد. علیدوستی از آشوب‌های سه ماه اخیر دفاع می‌کرد. به نظر می‌رسد با توجه به توضیحات خبرگزاری قوه قضائیه، او باید برای ادعاهایش در مورد وقایع اخیر کشور مستنداتی ارائه دهد تا از او سلب اتهام شود.
طی سه ماه اخیر برخی فوتبالیست‌ها، بازیگران و خواننده‌ها در صفحات مجازی خود یا در گفتگو با رسانه‌های ضد ایرانی ادعاها و شبهاتی را مطرح کردند که با توجه به مشهوربودن این افراد و تاثیر آنها در افکار عمومی، لازم بود از آنها هم مانند همه فعالان و کنشگران سیاسی، مستندات ادعاهایشان خواسته شود.
در دو ماه اول آشوب‌ها قوه قضائیه با نرمی و اغماض با سلبریتی‌ها روبه‌رو شد و نخواست برخوردی با آنها داشته باشد. چنانچه در همه دهه‌های گذشته با جرائم و تخلفات فوتبالیست‌ها و بازیگران با اغماض برخورد شده و آنان به‌ندرت برای اقدامات خلاف قانون خود همچون مردم عادی تاوان قانونی داده‌اند که ذکر مصادیق آن مجال جداگانه‌ای می‌طلبد.
گلشیفته فراهانی و مهناز افشار از اولین سینماگرانی بودند که از همکار خود دفاع کرده و در صفحات مجازی خود خواستار آزادی علیدوستی شدند. جمعی دیگر از همکاران علیدوستی هم مقابل اوین تجمع کردند و بدون آنکه دلیل بازداشت او را بدانند یا بپرسند، بدون قید و شرط خواستار آزادی‌اش شدند. آنچه این جمع را یکی کرده، هویت سینمایی و صنف بازیگری است.
در واقع اعتراض به این است که کسی از قبیله ما بازداشت نشود؛ آن هم البته هم‌قبیله‌ای‌هایی که به لحاظ منافع سیاسی هم با ما در یک راستا باشند، وگرنه اگر مثل علیرام نورایی در فیلمی بازی کنند که ما دوست نداریم، او را از صنف خودمان طرد می‌کنیم!
نکته جالب دیگر در مورد بازداشت ترانه علیدوستی پیرامون صفحه اینستاگرام اوست که بلافاصله پس از بازداشتش از دسترس خارج شد تا نهادهای امنیتی نتوانند به ارتباطات اینستاگرامی او دست پیدا کنند. رسانه‌ها می‌گویند این اقدام توسط خود اینستاگرام انجام شده است و اگر این خبر درست باشد، هماهنگی کامل این شرکت آمریکایی با آشوبگران ایرانی را نشان می‌دهد.
ترانه علیدوستی پیش از این با دو حاشیه غیر هنری دیگر هم در افکار عمومی روبه‌رو بوده است. اولی مربوط به بازی او در سریال شهرزاد و ماجرای دزدی تهیه‌کننده سریال در پرونده بانک سرمایه و صندوق ذخیره فرهنگیان است که علیدوستی پس از چند سال سکوت و محکومیت تهیه‌کننده به حبس و رد مال، نهایتاً تابستان امسال و در نشست خبری فیلم برادران لیلی در جشنواره کن فرانسه باز با سوال در این زمینه روبه‌رو شد که گفت: «وظیفه همه ما بود که می‌دانستیم و این کار را نمی‌کردیم. اما صادقانه می‌گویم که نمی‌دانستیم. اما در کنارش توجه داشته باشید یک سریالی پنج برابر سرمایه‌اش را به همان آدم برگردانده و شما چرا سوالتان را از من می‌پرسید. آن پول و سودش دست من نیست. من دستمزدی را گرفتم که نجومی نبود و در هر کار دیگری می‌گرفتم!»
حاشیه دیگر او مربوط به جنبش «می‌تو» است که برگشته از عنوان لاتین جنبشی علیه تجاوز جنسی به زنان است که ترانه علیدوستی موج آن را در سینمای ایران شروع کرد و افشاگری‌هایی علیه برخی از تعرضات به زنان سینما داشتند.
عدم راستی‌آزمایی و انتشار بدون سند ادعاهای تعرض و تجاوز و نیز نگاه تبعیض‌آمیز نسبت به هم‌قبیله‌ای‌ها باعث شد موجی که او شروع کرده با انتقادات جدی در فضای عمومی روبه‌رو شود. از سویی این موج بر وجود فساد در پشت پرده سینما صحه می‌گذاشت. با این حال دستگاه قضایی با او برخوردی نکرد.
حالا علیدوستی در بازی سیاسی جدید خود، نتوانسته باز هم از اغماض قضایی بهره ببرد و باید دید او می‌تواند ادعاهای خود را که مورد نظر دستگاه قضایی بوده ثابت کند یا خیر. اما طبعاً دیگر گزاره «جای هنرمند در زندان نیست» محلی از اعراب ندارد و یک فعال و کنشگر سیاسی باید پاسخگوی ادعاهای سیاسی خود باشد.»
انتهای پیام