دکتر کامران داوری با حضور در تحریریه ایسنا، در خصوص تناسب پژوهش‌ها با مسائل روز جامعه، اظهار کرد: وظیفه اصلی دانشگاه تربیت انسان‌های نقاد است. دانشگاه‌های ما مانند دبیرستان عمل می‌کنند و فضای گفت‌وگو و مباحثه در مراکز آموزش عالی ما فراهم نیست. این در حالی است که در سایر کشورها در مقاطع ابتدایی نیز به نحوی عمل می‌شود که دانش‌آموز بداند علم در کتابخانه حاصل می‌شود نه در کلاس درس.
وی افزود: اگر در دانشگاه از دانشجو کار تحقیقی بخواهیم که نیاز به تحقیق و پژوهش داشته باشد، دانشجو مغموم می‌شود، چراکه می‌خواهد صرفا نمره و مدرک کسب کند و در پی تحقیقات نیست. در حالیکه هدف ما افزایش فهم دانشجو است نه محفوظاتی که چندان هم در ذهن نمی‌گنجد. بنابراین کنش دانشگاه در حوزه تربیت دچار اشکال است.
عضو هیات علمی گروه مهندسی آب دانشگاه فردوسی با بیان اینکه دانشگاه با ۳ محیط کنش دارد، عنوان کرد: دانشگاه یک بازار آموزش عالی است و افراد خواهان حضور در دانشگاه‌های داخل و خارج کشور هستند. نمی‌توان این مساله را انکار کرد و گفت در دانشگاه‌ها صرفا بر علم تمرکز می‌شود.
داوری ادامه داد: در سایر کشورها تنظیم بازار کار با دانشگاه، برعهده مراکز آموزش عالی نیست و ۳ نهاد انجمن‌های صنفی، اداره کار و مکانیزم مالی عهده‌دار آن هستند. در کانادا دانشگاهی گروه رشته پرستاری را تاسیس کرد که باعث اعتراض پرستاران در شهرهای بزرگ کانادا شد و بیان می‌شد که چرا در شرایطی که ۳۰ درصد پرستاران بیکار هستند، چنین دانشگاهی تاسیس می‌شود؟ نتیجه این شد که آن دانشگاه به علت هجمه سایر دانشگاه‌ها تاسیس گروه رشته پرستاری را ملغی کرد.
این استاد دانشگاه به تشریح عملکرد اداره کار در سایر کشورها پرداخت و بیان کرد: در سایر کشورها اگر بخواهید در یک دامنه تخصصی فعالیت کنید، اداره کار شرایط بازار را شرح می‌دهد که ورود به رشته سخت است و کاریابی آسان، یا ورود به رشته و کاریابی هردو با دشواری همراه است. همچنین اداره کار دامنه درآمد را هم برای متقاضی شرح می‌دهد. در واقع این نهاد به یک انتخاب آگانه کمک می‌کند.
وی افزود: مکانیزم مالی سومین نهادی است که عهده‌دار تنظیم بازار کار با آموزش عالی است و به عنوان مثال به دانشجو می‌گوید در دانشگاه می‌تواند بورس بلاعوض دریافت کند، اما ابتدا باید وام بگیرد که بازپرداخت آن تا پایان تحصیل بدون بهره است و پایان تحصیل کارشناسی، ارشد و دکتری ۱۶ درصد بهره از فرد گرفته می‌شود که خودش باید پرداخت کند نه پدرش.
لزوم بازنگری در نظام ارتقائی اساتید
داوری با تاکید بر اینکه یکی از وظایف دانشگاه‌ها حل مشکلات است، گفت: دانشگاه باید در نظام ارتقائی که برای اساتید تعریف کرده، بازنگری کند، چراکه در این نظام جایگاه اساتید در دانشگاه صرفا با چاپ مقالات ارتقا می‌یابد، در حالی که باید دامنه ارتقاء اساتید در یک پروسه طولانی‌تر انجام شود. همچنین باید مقالات اساتید مورد ارجاع قرار گیرد و بر حل مشکلات موثر باشد، نه اینکه صرفا تعداد آن افزایش یابد.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی با بیان اینکه دانشگاه باید آینده را رصد کند، عنوان کرد: دانشگاه باید پیشگویی کند که چه اتفاقاتی در حال وقوع است. جایی که نقاد تربیت می‌کند، خود باید بزرگترین نقاد باشد، اما برخی معتقدند نباید نقد کرد و باید به حل مسائل پرداخت، در حالیکه این تفکر کاملا اشتباه است.
وی افزود: اساتیدی داریم که صرفا کتاب را دیده و همان را تدریس می‌کنند و تجربه کار اجرایی ندارند. مثلا فرض کنید که در رشته‌های علوم پزشکی استادی درس جراحی را تدریس کند در حالی که فقط کتاب را دیده و تجربه عمل جراحی ندارد. سوال اینجاست که چگونه در دانشگاه‌های ما این اتفاق می‌افتد. اگر استادی با جهان بیرون کنش ندارد استاد نیست و راه حل این مشکل تغییر رویکرد در ارتقاء اساتید دانشگاه‌ها است. صنعت به دانشگاه اعتماد ندارد، چراکه با اساتیدی روبه‌رو است که از دنیای بیرون اطلاعی ندارند. با ضابطه‌گذاری بلوغ شکل می‌گیرد.
داوری به شرح وظایف شورای عالی عتف در کشور پرداخت و گفت: وظیفه این شورا پیوند دانشگاه به سایر بخش‌ها با مشارکت بخش دولتی است و سیاست‌گذاری باید به نحوی باشد که اگر دانشگاه‌ها در این حوزه فعال بودند، پول دریافت کنند. ریاست شورای عالی عتف برعهده وزارت علوم بوده و سایر وزارتخانه‌ها در آن عضو هستند.
این استاد دانشگاه افزود: بودجه دانشگاه باید از بودجه سایر دستگاه‌ها تامین شود، به نحوی که تمام دستگاه‌ها به اندازه وزارت علوم سهمی دهند و در یک صندوقی واریز شود و هر دانشگاهی که یک کار مثبت اثرگذار انجام دهد، این مبلغ به آن اختصاص یابد. دانشگاه باید یک بودجه پایه دریافت کند و مابقی دریافتی آن، منوط به انجام وظایفش باشد. اگر دانشگاهی تا سه سال نتوانست مورد تقدیر قرار گیرد، باید وزارت عتف در مورد بودجه آن‌تصمیم‌گیری کند. دانشگاه باید برای بقای خود بجنگد.
انتهای پیام