به گزارش ایسنا، دیابت بارداری یکی از شایع‌ترین اختلالات متابولیک است که به شکل‌عدم تحمل گلوکز در سه ماهه دوم یا سوم بارداری تشخیص داده می‌شود. از دلایل افزایش میزان ابتلا به دیابت بارداری می‌توان به افزایش سن مادران، پیشرفت روش‌های تشخیص، افزایش چاقی و رژیم‌های غذایی ناسالم در جامعه اشاره کرد.
با هدف بررسی میزان بروز عدم تحمل گلوکز، شش تا دوازده هفته پس از زایمان، در زنانی که از روش‌های کمک باروری استفاده کرده‌اند و مقایسه آن با زنان دارای باروری طبیعی، دکتر اعظم کوه کن، آرزو عربی پور، دکتر اشرف معینی، دکتر محمد خمسه و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه علوم پزشکی ایران، پژوهشی طراحی کردند.
در این پژوهش ۶۲ زن مبتلا به‌عدم تحمل گلوکز که با استفاده از روش‌های کمک باروری باردار شده بودند، با ۶۲ زن در شرایط مشابه که به صورت طبیعی باردار شده بودند، ۶ تا دوازده هفته پس از زایمان برای قند خون ناشتا، مقاومت به گلوکز و نمایه لیپیدی مورد آزمایش قرار گرفتند. علاوه بر این، دور کمر و باسن، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، اندازه گیری شد.
نتایج این پژوهش نشان داد، شیوع سندرم‌های متابولیک پس از زایمان در زنانی که از روش‌های کمک باروری استفاده می‌کنند، ۲۰.۸ درصد و در زنانی که به شکل طبیعی باردار شده بودند، ۱۰.۹ درصد است. علاوه بر این، شاخص توده بدنی و فشار خون سیستولیک در زنانی که از روش‌های کمک باروری استفاده کرده بودند، به صورت معنی داری بالاتر بود.
همچنین عوارض نامطلوب بارداری در زنان بهره‌بردهِ از روش‌های کمک باروری به صورت معنی‌داری بیشتر بود. با این وجود میزان‌عدم تحمل گلوکز در بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری نداشت و سابقه خانوادگی ابتلا به دیابت عامل مؤثر بود.
نتایج همچنین نشان داد، با وجود آنکه عدم تحمل گلوکز در گروه‌های آزمایشی تفاوت معنی‌داری نداشت، بالا بودن شاخص توده بدنی و فشار خون سیستولیک در زنان بهره‌بردهِ از روش‌های کمک باروری نشان می‌دهد، استفاده از برنامه‌های بهینه‌سازی سبک زندگی و مراقبت طولانی مدت از سلامتی در زنانی که با استفاده از روش‌های کمک باروری صاحب فرزند می‌شوند، ضروری است. با این وجود آزمایش‌های دقیق‌تر با تعداد بیشتر آزمایش شوندگان برای تأیید این ادعا لازم است.
نتایج این پژوهش در شریه بین‌المللی یاخته-Cell Journal منتشر شده است.
انتهای پیام