به گزارش ایسنا، سرهنگ زکی‌زاده درباره سهم عدم توجه به جلو در وقوع حوادث رانندگی گفت: توجه به جلو عبارت است از تمرکز ذهنی راننده و واکنش به محرک‌ها و اجسامی که در اطراف وی وجود دارد. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که حدود ۷۰ درصد دریافت‌های یک انسان از محرک‌هایی که در اطرافش وجود دارد توسط چشم صورت می‌گیرد و به همین دلیل است که چشم واقعا یک عضو مهم در رانندگی محسوب می‌شود و اگر راننده‌ای دید مناسب داشته باشد می‌تواند خطرات اطراف خود را به‌درستی شناسایی کرده و ضریب ایمنی را در رانندگی بالا ببرد.
وی افزود : در حال حاضر از ابتدای سال تاکنون ۵۵ درصد علت‌های تصادفات رخ داده در محورهای بزرگراهی مربوط به عدم توجه به جلو است یعنی از هر دو تصادف یکی مربوط به عدم توجه به جلو است. فرض کنید یک راننده در حال رانندگی است و در مقابل خود یک خطر را می بیند مانند عابر پیاده و در این حال نیاز به توقف دارد . این توقف برای ما مهم است چرا که مسافتی که می‌خواهد طی شود تا خودرو متوقف شود، مهم است و اگر این مسافت هرچقدر کوتاه‌تر شود احتمال بروز خطر کمتر و هر چقدر این مسافت بیشتر شود این خطر نیز بیشتر می‌شود .
زکی‌زاده درباره چهار زمان اصلی برای عکس‌العمل در مواجهه با خطر در رانندگی نیز گفت: راننده پس از اینکه خطر را می‌بیند به چهار زمان برای عکس‌العمل نیاز دارد و این زمان‌ها شامل؛ دیدن خطر، انتقال تصویر خطر به ذهن، تفسیر ذهن در مورد خطر و انتقال این خطر به اندام‌ها برای تصمیم گیری است. بعد از آن است که ذهن تصمیم می‌گیرد و فرمان می‌دهد که پاها روی ترمز برود و دست ها فرمان را این طرف و آن طرف بکشاند.
رییس اداره تصادفات بزرگراه‌های پلیس راهور تهران بزرگ گفت: وقتی این زمان طی می‌شود مسلما خودرو نیز یک مسافتی را طی کرده است و این مسافت بین شش دهم ثانیه تا یک و نیم ثانیه است. اگر متوسط آن را در نظر بگیریم یک ثانیه است و در این یک ثانیه مسافتی طی می‌شود. مثلا اگر راننده‌ای در تقاطعی که سرعت مجاز آن ۳۰ کیلومتر است ترمز کند، خودرو در یک ثانیه ۸ متر به جلو می‌رود و در سرعت ۱۲۵ کیلومتر خودرو حدود ۳۵ متر به جلو حرکت می‌کند.
وی با اشاره به تصادف با عابران پیاده نیز گفت: گاهی ما عابر پیاده را صددرصد مقصر حادثه می‌بینیم، چراکه بعضی وقت‌ها راننده در تصادفات مقصر نیست و این موضوعی است که در بزرگراه‌ها شاهد آن هستیم. عابران پیاده‌ای که به صورت غیرمجاز به بزرگراه‌ها وارد می‌شوند و در عرض بزرگراه‌ها حاضر می‌شوند، این افراد در برخی شرایط مقصر وقوع تصادفات هستند و دلیل آنهم این است که عابر پیاده خود را در داخل همین منطقه‌ای که ما به آن منطقه عدم فرار می‌گوییم قرار می‌دهد.
زکی‌زاده ادامه داد: وقتی عابرین پیاده خود را در منطقه عدم فرار قرار می‌دهند هیچ راننده‌ای نمی‌تواند خودروی خود را کنترل کند و خودرو در حال حرکت است و همان موقع متوقف نمی‌شود و چون عابر پیاده به صورت ناگهانی به میان راه پریده است و ورود ناگهانی داشته مانند بچه هایی که دست پدر و مادر خود را رها می‌کنند و جلوی خودروها می‌روند یا عابرین پیاده ای که از روی نرده‌های خطوط بی آر تی به میان راه می‌پرند، وجود آنها برای رانندگان مثل سیل و زلزله هستند که هیچ کاری در مقابل آنها نمی‌شود انجام داد.
رییس اداره تصادفات بزرگراه‌های پلیس راهور تهران بزرگ با بیان اینکه مسافت طی شده در زمان عکس العمل راننده در حین مواجهه با خطر به شرایط مختلفی بستگی دارد و راننده می تواند آنرا به سمت شش دهم ثانیه و یا به سمت یک و نیم ثانیه بکشاند، افزود : این موضوع بسته به شرایط سن ، قوای جسمی ، وضعیت بدنی ، خواب آلودگی ، استرس و داروهایی که افراد مصرف می کنند در این زمان ها تاثیر گذار است در شرایط وعکس العمل ها تاثیرگذار است .
وی اضافه کرد: تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که بالای ۴۰ سال سن دارند زمان عکس العمل آنها در رانندگی کمتر می‌شود. استفاده از تلفن همراه در رانندگی یکی از عواملی است که زمان عکس العمل را در رانندگی بالا می برد و راننده فرصت مناسب را برای عکس العمل مناسب از دست می‌دهد . همچنین ممکن است این قضیه برعکس باشد و شما زمان عکس العمل مناسب را داشته باشید ولی ترمز دیر عمل کرده که آن هم به جنس عاج لاستیک لغزندگی زمین، و ... بستگی دارد.
انتهای پیام