محمدرضا یافتیان در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به ضرورت کاهش مصرف پلاستیک در جامعه، اظهار کرد: بر اساس آیین‌نامه کاهش مصرف کیسه‌های پلاستیکی، تولیدکنندگان این اقلام با ضخامت کمتر از ۲۵ میکرون در یک برنامه ۵ ساله، سالانه ۲۰ درصد از ظرفیت تولیدی خود را با کیسه‌های سازگار با محیط‌زیست یا زیست تخریب‌پذیر جایگزین کنند.
وی با بیان اینکه با اجرای این طرح، صاحبان اصناف و کسبه محصولات خود را در کیسه‌های پلاستیکی به‌صورت رایگان قرار نخواهند داد، تصریح کرد: به منظور کاهش تولید و انتشار میکروپلاستیک‌ها در طبیعت، تولید انواع کیسه‌های پلاستیکی حاوی افزودنی جهت شکستن زنجیره‌های پلیمری و تبدیل آن به میکروپلیمرها که نفوذپذیری بالایی به محیط زیست و به‌ویژه آب‌های زیرزمینی دارند، ممنوع است.
یافتیان افزود: مدیریت اجرایی پسماندهای عادی در خارج از محدوده و حریم شهرها و روستاها موظف است با همکاری وزارت راه و شهرسازی، با ایجاد ساز و کار لازم، نسبت به جمع‌آوری کیسه‌های پلاستیکی رها شده در محیط و پیرامون محورهای مواصلاتی با همکاری دستگاه‌های اجرایی ذی‌ربط و مشارکت اصناف، مراکز و مجتمع‌های خدماتی و رفاهی اقدام کنند.
مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان زنجان با بیان اینکه وزارت جهادکشاورزی نیز موظف است برای حفاظت از خاک و محیط‌زیست، نسبت به اطلاع‌رسانی و ابلاغ ممنوعیت رهاسازی همه پلاستیک‌های مصرفی در اراضی زراعی و باغی به کشاورزان اقدام و بر حسن اجرای آن نظارت کنند، ادامه داد: بازیافت هر کیسه نایلکس پلاستیکی ۳۰۰ سال زمان می‌برد، اما پلاستیک‌های قابل بازیافت ظرف مدت دو سال تجزیه می‌شوند.
این مسئول ادامه داد: شمار بالای کیسه‌های رها شده در طبیعت اگر به طور مستقیم و فوری بلای جان زیست‌مندی نشوند، در فرآیندهای زیستی و غیرزیستی، ریز و ریزتر و به میکروپلاست‌هایی تبدیل می‌شوند که با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیستند و از طریق روان‌آب و رودخانه‌ها وارد دریا می‌شوند، وارد بدن نخستین چرخه جانداران دریایی (پلانگتون‌ها) می‌شوند و در یک زنجیره غذایی به بدن انسان‌ها نیز راه می‌یابند.
وی ادامه داد: کیسه‌ها پلاستیکی علاوه بر آب، تهدیدی برای سلامت خاک هم هستند؛ تحقیقات نشان می‌دهد که خاک‌های کشاورزی ممکن است مقادیر بیشتری میکروپلاستیک نسبت به اقیانوس‌ها دریافت کنند؛ با تخریب کند، مواد پلاستیکی به خاک رسیده و وارد زنجیره غذایی می‌شوند.
انتهای پیام