۹۲ سال پیش، در محله فقیر نشین خانی آباد در جنوب شهر تهران، غلامرضا فرزند کوچک رجب خانِ یخچال دار بدنیا آمد. کودکی نو رسیده که سرنوشتش با یتیمی و سختی، موفقیت و محبوبیت و دردهای نهان و رازهای سربه مهر گره خورده بود و همو بود که پهلوانی را به معنای واقعی معنا کرد و نام نیکش تا به امروز بر سر زبان ها جاری است.

غلامرضا تختی؛ نمادِ پهلوانی و جوانمردی در ایران، ورزش را با کشتی باستانی شروع کرد و صاحب بازوبند پهلوانی ایران بود. ۲۰ ساله که شد برای اولین بار روی تشک کشتی پا گذاشت و این ورزش را حرفه ای آغاز کرد و خیلی زود مدال ها را یکی یکی درو کرد.

تختی از پرافتخار ترین کشتی گیران ایرانی است که هیچگاه قهرمانی هایش او را در مقابل مردم مغرور نساخت، بلکه افتاده تر شد و حس مسئولیت بیشتری در قبال مردم می کرد؛ تا جایی که سال ۱۳۴۱ وقتی که زلزله بزرگ بوئین زهرا هزاران نفر را کشت و یا مصدوم و آواره کرد، صندوقی به گردن آویخت و در شهر دوره افتاد تا برای مصیبت دیدگان این حادثه کمک جمع کند و همین حرکت او موجی از کمک ها را روانه منطقه زلزله زده کرد.

تختی اسطوره شد، چون هنگامی که در اوج قله های موفقیت ایستاده بود، متواضعانه در میان مردم و برای مردم بود، همانطور که الکساندر مدوید عضو سابق تیم ملی کشتی آزاد شوری سابق و دوست تختی می گوید: "تختی ملت خود را دوست داشت". او مردم را دوست داشت و مردم هم عاشق این مردِ خاص و بزرگ منش بودند و این عشق علیرغم گذشت ۵۶ سال از مرگش هنوز بین مردم جاری است.

اسطوره کشتی ایران، قهرمان بود، اما راه و رسم پهلوانی داشت و این همان گمشده امروز ما در بین خیلی از قهرمانان کنونی است‌ و آنطور که محمدحسین محبی می گوید: امروزه کم ورزشکاری پیدا می شود که از آن چیزهایی که تختی برای مردمش از آن می گذشت، به راحتی بگذرد.

رئیس هیات کشتی کرمانشاه که یکی از قهرمانان پیشین کشتی ایران است، امروز(پنجم شهریور) به مناسبت روز ملی کشتی و زاد روز جهان پهلوان تختی در گفت و گو با ایسنا گفت: با اینکه هیچگاه تختی را ندیده ام، اما بارها از بزرگانی همچون آقایان صنعتکاران و مهدی زاده و دیگر پیشکسوتان صحبت ها و خاطره هایی را درباره تختی شنیده ام.

وی با بیان اینکه امروزه کمتر ورزشکاری پیدا می شود که خوی و خصلت تختی را داشته باشد، گفت: شاید عده ای بگویند که امروزه وضع اجتماعی و اقتصادی مردم فرق می کند، اما اینطور هم نیست و اگر کسی بخواهد جا پای تختی بگذارد، باید از خیلی از چیزها بگذرد.

محبی ادامه داد: از یکی از بزرگان کشتی شنیدم که در المپیک 1964 توکیو، قرار بود که جهان پهلوان تختی پرچمدار کاروان ایران باشد، اما یک روز مانده به مراسم افتتاحیه، سرپرست کاروان اعلام می کند که پرچم را به دست کسی دیگری می دهند، این درحالی بوده که هیچکس به اندازه تختی در کاروان ایران شناخته شده و سرآمد نبود و همین مسئله باعث ناراحتی کشتی گیران ایرانی شده و آنها تصمیم می گیرند که رژه کاروان ایران را تحریم کنند، اما زمانی که سرپرست وارد خوابگاه کشتی گیران می شود، اولین کسی که جلوی پای او بلند می شود، تختی است و این اقدام او باعث می شود که سایر کشتی گیران هم به سرپرست کاروان احترام بگذارند و سرپرست کاروان هم از تختی دلجویی می کند و جهان پهلوان هم می گوید که از این اقدام ناراحت نشده است.

وی با بیان اینکه هرکسی این گذشت تختی را ندارد، گفت: خصلت های پهلوانی، از خود گذشتگی، بی کینه بودن، مردمدار بودن و ... در وجود تختی موج می زد و همین ها او را تختی کرد.

رئیس هیات کشتی استان کرمانشاه با بیان اینکه تاکنون نقل قول های زیادی را از بزرگان و هم دوره ای تختی درباره او شنیده، گفت: او هیچگاه حتی به کسی هم که به او توهین می کرد و دشنام می داد، بی احترامی نمی کرد.

وی افزود: متاسفانه امروزه تعداد زیادی از ورزشکاران ما به دنبال مال دنیا هستند و پس از هر قهرمانی مدام به دنبال گرفتن پاداش و... می روند، اما تختی از مال دنیا کم می خواست و از همه نظر سرآمد بود که مردم دوستش داشتند.

محبی با تاکید براینکه باید راه و رسم تختی را به کشتی گیران امروزی یاد بدهیم، گفت: به همه مربیان تاکید کرده ایم، قبل از شروع تمرینات، حتما در خصوص  اخلاق و جوانمردی بگویند تا تختی را الگوی نسل جدید قرار دهیم.

انتهای پیام